از دستگاه اسپیرومتر برای اندازه‌ گیری حجم‌ها و ظرفیت‌های ریوی استفاده می‌ کنند. در تصویر زیر یک اسپیرومتر را مشاهده می کنید. کالیبره بودن این دستگاه در تشخیص بیماری نقش بسیار مهمی دارد.

شماتیک اسپیرومتر:

عمل انجام شده توسط اسپیرومتر را اسپیرومتری می نامند و به برگه ای که دستگاه شاخص را روی آن ثبت می کند اسپیروگرام می گویند .

موارد کاربرد اسپیرومتر:
• کمک به تشخیص بیماری های تنفسی مثل COPD، آسم، برونشیت مزمن، نا به هنجاری قفسه سینه و بافت های ریوی .
• کمک به نمایش بعضی از بیماری ریوی، پاسخ به درمان یا تغییرات رشد.
ایجاد یک پش زمینه باارزش برای پیش درمانی در بیماری های ریوی
اسپیرومتر و اسپیروگرام
اسپیرومتر دستگاهی است که توسط آن حجم ها و ظرفیت های ریوی اندازه گیری میشود عمل انجام شده توسط اسپیرومتر را اسپیرومری می نامند و به برگه ای که دستگاه شاخص را روی آن ثبت می کند اسپیروگرام می گویند .

ظرفیت‌های ریوی:
· ظرفیت حیاتی (vital capacity)، این مقدار، حداکثر هوایی که فرد پس از پر کردن ریه‌ها تا حداکثر گنجایش و خالی کردن آن تا همین بازه از ریه‌هایش خارج می‌سازد.
· ظرفیت دمی (inspiratory capacity)، حداکثر میزان گازی است که می‌توان پس از بازدم، وارد ریه کرد.
· ظرفیت باقی‌مانده عملکردی (function residual capacity)، میزان هوایی که در پایان یک بازدم عادی در ریه‌ها باقی می‌ماند.
· ظرفیت کل ریوی(total lung capacity)، به بیش ترین نیروی ممکن ریه‌ها برای حداکثر اتساع ممکن برای وارد کردن هوا به مجاری تنفسی می‌گویند.
در اسپیرومتری میزان هوایی که شما می توانید دم و بازدم کنید اندازه گیری می شود. همچنین سرعت عمل دم را مورد اندازه گیری قرار می دهد. مقادیر نشان دهنده بوسیله اسپیرومتری اگر پایین تر از حد متوسط باشد نشان دهنده این امر است که ریه های شما عملکرد خوبی ندارند.

بعضی از حجم های ریوی که به حجم استاتیک معروفند با اسپیرومتری ساده قابل اندازه گیری میباشند این حجم ها ، حجم هایی هستند که بیمار قادر است آنها را به ریه خود داخل و یا از ریه خارج نماید. حجم باقیمانده که بعد از حداکثر فشار بازدمی همچنان در ریه باقی می ماند و نیز وابسته های آن مثل ظرفیت کل ریه و ظرفیت عملی باقیمانده با اسپیرومتر ی ساده قابل اندازه گیری نیستند و برای اندازه گیری آنها باید از سایر آزمون های عملکرد ریه نظیر روش ترقیق گاز هلیم استفاده کرد.

مانورهای مختلف اسپیرومتری
علاوه بر اندازه گیری حجم ها و ظرفیت های ریه می توان سرعت خروج گازها از ریه را نیز توسط آزمون های عملکردریه اندازه گیری نمود . همچنین سنجش های اطلاعاتی درباره باز شدن راههای هوایی ، شدت اختلال راههای هوایی و یا اینکه آیا بیمار دچار مشکل راه هوایی کوچک یا بزرگ است به دست می آید بعضی از مانورهای اسپیرومتری بصورت زیر هستند
Slow vital capacity(SVC)-1
مقدار هوایی است که فرد طی یک دم عمیق وارد ریه می کند وطی یک بازدم عمیق از ریه خارج می کند در این مانور عمق تنفس برای ما مهم است
۲–F . V . C ( ظرفیت حیاتی اجباری یا پر فشار) Forced vital capacity حجم هوایی است که می توان بعد از یک دم عمیق ، با حداکثر توان از ریه خارج کرد. البته در ادامه تست یک دم عمیق در انتهای کار توصیه می شود.در این مانور عمق وسرعت تنفس هر دو برای ما مهم است بیماریهای ریوی انسدادی مقدارFVC در مقایسه با VC کاهش می یابد و نشان دهنده احتباس هوا همراه با باز دم پر فشار است.
۳- F . E . V T یا حجم زمانهای بازدمی اجباری Forced expiratory volume time حداکثر حجم هوایی که ممکن است در یک زمان خاص حین بازدم از ریه خارج شود. از منحنیfvc میتوان حجم زمان بازدمی اجباری را بدست آورد FVC ،FEV2و FEV0.5که ارقام اندیس بر حسب ثانیه است شایعترین حجم زمان بازدم اجباری که اندازه گیری می شود مقدار هوایی است که طی اولین ثانیه بازدم اجباری و پر فشار که از ظرفیت کل ریه شروع می شود از ریه ها خارج می گردد در بیماریهای ریوی انسدادی زمان لازم برای بازدم اجباری حجم افزایش می یابد.
۴- FEV1/FVC FEV0.5
عبارتست از کسری از ظرفیت حیاتی که میتوان آنرا در ثانیه اول در طی بازدم از ریه خارج کرد. در اشخاص سالم و جوان مقدار این نسبت حدود ۸۵% است که با افزایش سن کاهش می یابد و پایینترین حد طبیعی آنرا ۷۰-۷۵ % در نظر می گیرند.
۵- FEF25-75% Forced expiration Flow
متغیر دقیقتری برای تشخیص مراحل اولیه انسدادی راههای هوایی بویژه راههای هوایی کوچک می باشد اما بدلیل اینکه این پارامتر در افراد طبیعی به میزان زیادی متفاوت است در تصمیم گیری تنها بر اساس آن اتفاق نظر وجود ندارد مثلا در افرادی که ریه آنها کوچکتر از حد طبیعی است در حین بازدم پرفشار مقدار کمتری هوا از ریه بیرون می دهند به این ترتیب ممکن است با اینکه به نسبت اندازه ریه ها بیمار طبیعی باشد کمتر از مقدار مورد انتظار به نظر می رسد در نتیجه تغییرات شاخص به تنهایی باید با احتیاط تفسیر شود
۶- PEF Peak expiratory Flow
سرعت اوج بازدمی است . در طول انجام عمل بازدم سریع ، سرعت جریا ن هوایی را که شخص از ریه ها خارج می کند به یک مقدار ماکزیمم می رسد که به سرعت اوج بازدمی معروف است .
۷- LTN LOWER limit normal
حداقل مقدار نرمال است که مقدار ۸۰% از میزان حجم ها وظرفیت ها دارا باشد.
۸- MVV maximum ventilatory valume
این مانور به حداکثر حجم تهویه که به حداکثر ظرفیت تنفس موسوم است که عبارت است از مقدار هوایی که شخص با حداکثر توان در طی ۱۲- ۱۵ ثانیه وارد ریه می کند و از آن خارج می سازد در این آزمون فرد سریع و عمیق تنفس می کند در بیماری انسدادی این مقدار کاهش می یابد.

الگوهای تفسیر معیارهای اسپیرومتری براساس فلو دیاگرام جهانی

برای تفسیر اسپیرومتری انجام شده می توان از شکل طبقه بندی انجام شده استفاده کرد براساس این شکل افرادی که تحت اسپیرومتر ی قرار گرفتند به صورت زیر به ۶ گروه تقسیم می شوند :
گروه A:
این افراد از نظر جریانهای بازدمیFEV1/FVC وFEF0.25-0.75 میزان نرمال می باشند
گروه B:
این افراد در گروه احتمالا نرمال قرار دارند و نسبتFEV1/FVC در حد نرمال است با یان حال کاهشFEF0.25-0.75 وجود دارد .
گروه C:
این افراد دارای اختلالات محدودیتی مجاری تنفسی از نوع شدید ، متوسط یا ضعیف هستند که در آنهاFVC کاهش یافته است اما نسبت FEV1/FVCحفظ شده است .
گروهD :
این افراد دارایFEV1 وFVC نرمال هستند اما در هر حال مقداری کاهش در نسبتFEV1/FVC به حالت نرمال وجود دارد.
گروهE :
این گروه دارای اختلالات انسدادی مجاری تنفسی از نوع شدید ، متوسط یا ضعیف هستند که بوسیله کاهش در نسبتFEV1/FVC با FVC نرمال مشخص می شوند.
گروه F:
این افراد دارای اختلالات توام هستند که به وسیله کاهش در نسبتFEV1/FVC وFVC مقدار مشخص می شوند.

اختلالات تحدیدی
این اختلال به دلیل بیماریهای ریوی که باعث فیبروز آلوئول های داخل ریه و بافت برونش میشود ایجاد می گردد .

اختلالات انسدادی
عبارتست از شرایطی که در آن برای مدت کوتاهی برونش ها باریک و محدود می شوند که ممکن است بخش وسیعی از برونش تحت تاثیر این شرایط قرار گیرند این شرایط ممکن است بصورت خودبخودی و یا استفاده از دارو ها یا تماس با عوامل شیمیایی انجام گردد.

هدف از انجام اسپیرومتری

این اهداف عبارتند از :
۱- در معاینات قبل از استخدام جهت تعیین استعداد و قابلیت فرد برای کار مورد نظر
۲- تشخیص زود رس بیماریهای ریوی و عوارض ناشی از کار
۳- درمان بهنگام و جلوگیری از بیماریهای شغلی
۴- توصیه برای تغییر شغل و یا محدود نمودن کار کارگران بیمار
۵- حفظ سلامت سایر کارگران و در برخی موارد سایر افراد جامعه

نمای یک اسپیرومتر بسیار ساده

یک اسپیرومتر ساده در شکل نشان داده شده است. این دستگاه از طرفی به زنگی شبیه است که بالای یک ظرف آب قرار گرفته است. یک لوله خرطومی هوا، از یک قطعه دهانی به فضای بالای سطح آب در داخل زنگ، کشیده می‌شود.
یک نمونه از ریسمان آویزان شده است که نیروی کششی روی سیمان پدید آورده و وزن رنگ را دقیقا در فشار یک اتمسفر متعادل نگه می‌دارد. به این ترتیب، وقتی شخص در داخل قطعه دهانی نفس نمی‌کشد، زنگ در بالای سطح آب در حالت سکون خواهد بود. اما در زمان بازدم، فشار داخل زنگ به بالای یک اتمسفر، افزایش می‌یابد که در نتیجه آن زنگ بالا می‌رود. به طور مشابه در هنگام عمل دم، فشار داخل زنگ، کاهش می‌یابد. به طور کلی، در هنگام افزایش فشار، زنگ بالا رفته و در زمان کاهش فشار، پایین می‌آید. همراه با تغییر فشار زنگ، حجم داخل ان تغییر می‌کند. این کاهش حجم، موقعیت وزنه مقابل تغییر می‌کند. با اتصال قلم به وزنه، تغییرات حجم بر روی کاغذ قابل ثبت است. روش توصیف شده ابتدایی روش ثبت حجم‌های ریوی است که با توجه به دستوری که کاربر سیستم به بیمار می‌دهد و انواع روش‌های تنفسی که اعمال می‌شود، منحنی‌های مورد نظر پزشک ثبت می‌شود. مدل‌های بسیار جدیدتری به بازار ارائه شده است که یک نمونه از آن در شکل دیده می‌شود.
برخی از اسپیرومترها یک خروجی الکتریکی دارند به این شکل که وقتی تک قسمتی در قطعه دهانی وجود ندارد پتانسیل الکتریکی صفر و در نتیجه سیگنالی نداریم اما در هنگامی که بیمار در داخل لوله نفس می‌کشد، پتانسیل الکتریکی مثبت و منفی متناسب با حجم به دو انتهای پتانسیومتر، متصل می‌شود و سیگنال الکتریکی حاصل بیانگر حجم مورد نظر است. فلومترهای التراسونیک هم به صورت تجاری موجود است که بر اساس اختلاف تغییر داپلر که روی امواج التراسونیک ثبت شده کار می‌کند. از ترانسدیوسر Pinwheel نیز جهت اندازه گیری حجم‌های ریوی، استفاده شده است.

روش‌های اسپیرومتری:
روش‌های اسپیرومتری به دو دسته کلی تقسیم می شوند:
۱- روش حجم سنجی؛
۲- روش فلومتری
روش فلومتری فلومتری خود شامل تکنیک‌های مختلفی است که به ۴ تکنیک آن در ذیل اشاره می شود:
اسپیرومتر نوع فلیسچ( Fleisch) : شار هوا در این دستگاه به وسیله مقاومت معینی که در داخل تیوپ ثابت شده است اندازه گیری می شود. در این نوع اسپیرومتر مقاومت در برابر شار به وسیلهٔ آرایه ای از مویرگ‌های هم جهت با فشار هوا اندازه گیری می شود. افت فشار در طول مقاومت در جریان‌های نسبتا کم هوایی به طور خطی با جریان هوا متناسب است. در این حالت الگوی شار لامینار است. در شارهای بالاتر، جریان هوایی شکل متلاطمی به خود می گیرد و در این حالت افت فشار در طول مقاومت نسبت به شار بیشتر است. دقت اندازه گیری‌ها در حالتی که الگوی جریان هوا لامینار و ارتباط شار با افت فشار خطی باشد بیشترین مقدار خود را دارد. اسپیرومترهای نوع فلیسچ در اندازه‌های مختلف و برای بازه‌های مختلف شار عبوری وجود دارند. مقاومت در برابر عبور شار می تواند بر اثر انباشته شدن ترشحات یا سایر آلاینده‌ها افزایش یابد. همچنین با تقطیر بخار آب(موجود در بازدم) مشخصهٔ شاری آن دستخوش تغییر می شود. همچنین مشخصه شار با ویسکوزیته شار نیز تغییر می‌کند که این ویسکوزیته خود ناشی از نسبت گازهای موجود در هوای تنفسی و همچنین دمای هواست.

اسپیرومتر نوع لی لی (Lilly) : در این روش شار بر اثر اختلاف فشار در دو طرف یک مقاومت کوچک(ناشی از یک صفحه مشبک فلزی) که در داخل تیوب ثابت شده است اندازه گیری می شود. در این حالت نیز مانند حالت قبل، به ازای جریان‌های کم ارتباط شار با افت فشار خطی و الگوی شار لامینار است، در جریان‌های عبوری زیاد دستخوش تلاطم می‌شود و رابطه ا حالت خطی خارج می گردد. به علاوه دقت اندازه گیری‌ها در حالت اول(خطی و الگوی لامینار) بیشتر است. سر اسپیرومتر شکل شیپوری دارد و این طراحی برای این است که در بازه‌های بزرگی از شار عبوری امکان دستیابی به الگوی لامینار فراهم باشد. از این رو اسپیرمترهای نوع لی لی به ازای شارهای ۰ تا ۱۲ لیتر بر ثانیه رابطه خطی از خود نشان می دهند. در این حالت هم مانند حالت قبل عواملی نظیر انباشته شدن ترشحات و تقطیر بخار هوا و … می تواند مقاومت را دستخوش تغییر نماید. و همچنین ویسکوزیته مشخصه شار را تغییر می دهد.

فلومتر توربینی: در این روش وقتی گاز از در محفظه جریان می یابد، پره چرخان به حرکت در می آید؛ شار عبوری از محفظه با تعداد چرخش پره در واحد زمان متناسب است که این تعداد چرخش با استفاده از سیگنال هایی که از منبع نور پالسی به سلول نوری رسیده و شمارش می‌شود به دست می آید(طبق شکل). یک مزیت این دستگاه مقاومت آن در برای شار تلاطمی، بخار آب و دمای گاز است. اما عیب این وسیله اینرسی پره است که باید با حداقل کردن جرم پره و اعمال یک منحرف کننده اثر این اینرسی را حتی الامکان کم نمود.

فلومتر سیم داغ: این فلومتر شامل یک سیم پلاتینی باریک است که تا دمای معینی گرم شده و در مرکز محفظه قرار گرفته است. با عبور جریان هوا از فلومتر، این سیم سرد می‌شود و برای بازیابی دمای اولیه خود به انرژی الکتریکی نیاز خواهد داشت. میزان انرژی الکتریکی اضافی مورد نیاز، شار گاز عبوری را معلوم می کند.
• برای خطی سازی خروجی فلومتر سیم داغ به یک تراشه نیاز داریم
• از آن جا که این فلومتر به جهت شار عبوری حساس نمی باشد، نیاز است که دو سیم داغ به صورت سری قرار بگیرند و جهت جریان هوا از روی سیمی که اول سرد می‌شود معلوم می گردد
• یک عیب این فلومتر حساسیت آن به ترکیبات و دمای گاز است؛ به علاوه این سیستم‌ها بسیار آسیب پذیرند و باید با دقت ویژه مورد نگهداری قرار گیرند.

اهمیت کالیبراسیون دوره ای اسپیرومتر

اکثر خطاهای اسپیرومتری باعث کاهش پارامترهای اندازه گیری شده و به نظر می رسد که صحت نتایج به وسیله کالیبراسیون دوره ای تضمین شده است . با این حال خطای حالت صفر و تغییرات سنسور اندازه گیری کننده ممکن است در طول تست باعث بالا رفتن پارامترهای اندازه گیری شده از حالت عادی آن شود . که این خطاها باعث ایجاد اسپیروگرام های غیر عادی در بسیار از تستها در مراکر مختلف شده است . جوابهای غیر واقعی معمولا به علت صفر کردن نادرست سنسور یا جمع شدن رسوبات روی سنسور و یا کالیبراسیون غیر واقعی میباشد .این خطا گاها” باعث افزایش ‏FVC‏ از ۱۴۴% تا ۲۰۴% شده است بنابراین کابرهای اسپیرومترهای فلوتایپ از یک تکنسین گرفته تا متخصص باید با این نوع خطاها آشنا باشند و آنها را تشخیص داده و خذف کنند. ‏

در سال ۱۹۷۸ انجمن های ایمنی و بهداشت حرفه ای و انجمن ریه آمریکا ( ‏ATS‏ ) پیشنهاد دادند که بیشترین مقدار ‏FEV1 ‎‏ و ‏FVC ‎‏ را به عنوان خلاصه یک تست اسپیرومتری انتخاب کنند . این شیوه در مقابل خطاهایی که پارامترها را افزایش می دهند آسیب پذیر می باشد . اگر این منحنی های اشتباه ، تشخیص داده نشوند و پاک نشوند در نهایت به عنوان مقادیر پیشینه ثبت شده و به عنوان گزارش نهایی ارسال می شوند . این مشکلات از محدودیت های زیر که در برخی اسپیرومترها وجود دارد ناشی می شوند:‏
‏ ۱- عدم نمایش زمان واقعی ( منحنی ‏VT ‎‏) روی صفحه ‏LCD ‎دستگاه ‏
‏۲- ثبت کردن سه تست با مقادیر بیشینه
۳- نبودن این امکان در نرم افزار دستگاه که تست های قبلی را در صورت غیر نرمال بودن نتایج حذف کنند
۴ – عدم دارا بودن پمپ کالیبراسیون

خطای حالت صفر :
اسپیرومترهای فلو تایپ جریان هوا را به صورت غیر مستقیم اندازه گیری کرده و سپس جریان هوای عبوری را نسبت به زمان انتگرال می گیرد تا حجم های ریوی مورد نظر را بدست آورد این نسل از اسپیرومترها قابل کارکرد با مکانیزم های مختلفی می باشند :‏
‏۱- اسپیرومترهای فلوتایپ دارای سنسور فشار
۲- نوع ‏MASS FLOW ‎‏ که جریان الکتریکی رادر یک سیم داغ اندازه میگیرند .
۳- اسپیرومترهای توربینی
۴- اسپیرومترهای التراسونیک

قبل از اندازه گیری هوای بازدم اکثر اسپیرومترهای فلوتایپ ابتدا گرادیان فشار ( یا هر سیگنال دیگر ) که قبل از دمیدن هوا به داخل سنسور وجود دارد را اندازه میگیرد . در هنگام صفر کردن سنسور افت فشار( یا هر سیگنال دیگر ) که مربوط به فقدان جریان هواست ثبت میشود . که در تنظیمات منحنی کالیبراسیون مورد استفاده قرار میگیرد . خطا زمانی اتفاق می افتد که مبدل الکترونیکی به طور نادرست یک گرادیان فشار (یا هر سیگنال دیگر) را در موقعی که هیچ هوایی به سنسورداده نمی شود اندازه می گیرد، در این صورت منحنی کالیبراسیون به سمت بالا شیفت داده می شود و مقدار جریان هوا به صورت نادرست محاسبه می شود.

انسداد سنسور :
در اسپیرومترهای فلو تایپ ممکن است برای هر فرد از یک سنسور جداگانه استفاده شود و یا اینکه از یک سنسور ثابت استفاده میشود و فیلترهای آنتی باکتریال برای هرفرد جداگانه روی سنسور قرار می گیرد . تکرار مداوم در استفاده از سنسور می تواند باعث گرفتگی آن شود . ‏
بخار آب بازدمی یا ترشحات دهانی می تواند روی سنسور متراکم شود یا اینکه قرار گرفتن انگشتان فرد مقابل سنسور می تواند به طور نسبی جریان هوای عبوری از آن را مسدود کند . در مورد یک مبدل دیفرانسیلی فشار ، این گرفتگی سبب افت فشار روی المنت مقاومتی می شود وقتی المنت مقاومتی بطور نسبی مسدود می شود، افت فشار اندازه گیری شده در المنت مقاومتی در هنگام بازدم به مقدار زیادی افزایش می یابد. افزایش افت فشار با افزایش فلوی اندازه گیری شده رابطه مستقیم دارد و این فلوها وقتی در واحد زمان جمع زده شوند حجم را تشکیل می دهند.

‏تاثیرات خطاها در برنامه غربالگری تنفسی:‏
در یک برنامه سلامت پزشکی نتایج کاملی از تستهای اسپیرومتری روی ۳ گروه مختلف افراد شاغل در ۳ صنعت مختلف بدست آمد. ۱۲۱ مرد در رنج سنی ۲۰ تا ۶۰ سال و میانگین سنی ۴۰ سال در این برنامه شرکت کردند. ۴۷% از این ۱۲۱ مرد سیگاری (متوسط ۲۰ سیگار در روز) و باقی غیر سیگاری بودند . با توجه به اینکه تقریباً نصف این افراد سیگاری بودند ، انتظار می رفت نتایج کمتر از مقادیر پیش بینی شده بدست آید. با این حال که ۹۴ نفر از ۱۲۱ مرد دارای ‏FEV1‎‏ و ‏FVC‏ بیشتر از ۱۰۰% مقدار پیش بینی شده و ۴۰% آنها دارای ‏FEV1‎‏ و ‏FVC ‎‏ بیشتر از ۱۲۰% بودند. چنین نتایجی برای این گروه افراد میانسال که ۴۷% آنها سیگاری هستند غیر ممکن است . این نتایج برای بسیاری افراد ایجاد نتیجه منفی کاذب می کند . این نتایج نه تنها استفاده مفیدی ندارد، بلکه استفاده از آنها می تواند برای فرد خطرناک هم باشد.

پیشنهادات:
۱- کاربرهای اسپیرومتر در هر درجه ای از یک تکنسن گرفته تا یک متخصص، باید از احتمال ظاهر شدن این خطاها آگاه باشند. مشخص سازی خطای حالت صفر وانسداد سنسور باید با مقایسه دقیق با دیاگرامهای استاندارد اسپیرومتر موجود در پروتکل هایQC ‎‏ (کنترل کیفیت) صورت گیرد.‏ ‏۲- عدم موفقیت در بدست آوردن ‏‎ FEV1 ,FVC‎‏ تکرارپذیر ممکن است بخاطر ناتوانی فرد در بکارگیری ماکزیمم توان خود نباشد، بلکه بخاطر مشکلاتی چون خطای حالت صفر، گرفتگی و انسداد سنسور و تغییر دمای سنسور در حین انجام تست باشد.
۳- کاربر بایستی به درستی تستهایی که بیشتر از ۱۲۰% مقدار پیش بینی شده است، شک کند. خصوصا وقتی مقادیر در یک رنج زمانی کوچک رشد زیادی داشته باشند.‏
‏۴- بالا رفتن ناگهانی نتایج یک بیمار در دو تست متوالی مثلا از ۷۰% به ۹۰% این احتمال را تقویت میکند که دستگاه دارای خطاست.بنابراین انجام کالیبراسیون حداقل هفته ای یک بار ضروری است.
۵- نمایش منحنی حجم بر حسب زمان ‏‎(Real time)‎‏ روی صفحه ‏LCD‏ در حین انجام تست و رسم تمام منحنی های تنفسی در پرینت خروجی مطابق با استانداردهای ‏ATS‏ در تشخیص خطا کمک می کند.

نتایج :
برخلاف تکنیکهای غلط انجام تست که معمولا نتایج آزمون را کاهش می دهند، خطاهایی که مربوط به صفر کردن ناصحیح و انسداد سنسور است می تواند به طور قابل ملاحظه ای نتایج را افزایش دهد، که این نتایج می توانند باعث تشخیص نادرست شوند. اهمیت این خطا وقتی بیشتر می شود که این خطاها در مورد اسپیرومتری که همان روز کالیبره شده است اتفاق می افتد. آن دسته از تستهایی که در آنها مقادیر‏FVC ‎‏ و‏‎ FEV1‎‏ به شکل قابل ملاحظه ای افزایش می یابد باید برای کاربر هشداری باشد که این امر می تواند ناشی از عملکرد نا مناسب دستگاه باشد.‏

تضمین سلامت ریه در گرو کالیبراسیون اسپیرومتر

هر پزشکی که از اسپیرومتری استفاده می کند باید اطمینان حاصل کند که
۱- نتایج بیمار دقیق است.
۲- یک برنامه کنترل کیفیت است.
۳- دستگاه به طور دقیق نگهداری، کالیبره و استریزه شده است.
۴- نتایج بیمار به طور دقیق ثبت شده است.
۵- کارمندانی که تست را انجام می دهند به طور کامل آموزش داده شده اند.

اندازه گیری حجم جریان
انجام این مرحله در محل کار توصیه نمی شود زیرا کالیبراسیون دستگاه کار دشواری است.
مانند همه تست ها، دقت حلقه جریان به کالیبراسیون ماشین و توانایی های آن بستگی دارد. علاوه بر این دقت این مرحله، به فردی که تست را انجام می دهد و خود بیمار نیز بستگی دارد.
اندازه گیری جریان- حجم و اسپیرومتر
در برخی از دستگاه ها باید قبل از آن که قطعه دهانی اسپیرومتر وارد دهان شود و فشار اولیه وارد شود، بیمار به اندازه کل حجم ریه هوا (TLC) فرو دهد، در حالی که در بعضی از دستگاه ها کاملا برعکس است. بدون توجه به نوع ماشین استفاده شده بیمار باید به طور کامل تعلیم داده شود تا نتیجه دقیق حاصل شود.

آموزش قبل از تست
• این تستی است که نیاز به تلاش حداکثر بیمار دارد.
• ابتدا از بیمار خواسته می شود تا ریه های خود را از هوا خالی کند. در این عمل برای انجام این کار بیمار باید از ماهیچه های قفسه سینه و شکم استفاده کند.

کالیبراسیون و کنترل کیفیت
کنترل کیفیت اسپیرومتر به کالیبراسیون آن وابسته است. کالیبراسیون ممکن است در برخی موارد لازم نباشد ولی کنترل کیفیت باید همیشه در نظر گرفته شود.
کالیبراسیون بر تنظیمات یا اجرای پروسه نظارت دارد در حالی که کنترل کیفیت روشی برای تعیین دقت و صحت دستگاه پس از کالیبراسیون است. اگر کمیت مشخصی از هوا که به وسیله اسپیرومتر اندازه گیری می شود با مقدار معین تقریبی برابر باشد، دستگاه دقیق به نظر می آید و یک چند پارامتر چندین بار مورد اندازه گیری قرار گیرند و نتایج برابر باشند مشخص می شود که دستگاه دقیق کار می کند.

کالیبراسیون اسپیرومتری و اندازه گیری جریان حجم
همه دستگاه هایی که برای هر دو اسپیرومتری و سنجش جریان حجم به کار می روند باید هر روز که مورد استفاده قرار می گیرند به وسیله یک سرنگ به طول L3 کالیبره شوند.
اگرL3 به داخل اسپیرومتر تزریق شود، خروجی باید به صورت %۳ -+ l3 باشد. اگر نیاز به تنظیمات اجتیاج باشد این کار توسط نرم افزار کامپیوتر انجام می شود و یا با کمک تنظیم سیگنال خروجی صورت می گیرد.

دقت سرنگ
سرنگی که برای کنترل کالیبراسیون اسپیرومتر به کار می رود باید حداقل دقت %۵ از مقیاس کل را داشته باشد. سرنگ کالیبراسیون باید دارای روزنه تست باشد که سعی می شوند توسط روزنه چوب پنبه خالی شود.
وجود سوراخ در اسپیرومتر به اندازه گیری غیر صحیح می انجامد. اگر سوراخی در اسپیرومتر دیده شود نمی توان به نتایج اعتماد کرد.
مشکل دیگری که در اسپیرومترها وجود دارد به غیر دقیق بودن لایه های ریه بر می گردد. ریه ها باید به طور کامل در طول انبساط با سرنگ کالیراسیون ارزیابی شوند که در طول این عمل متورم می شوند و اگر به این صورت نیست باید به وسیله یک ریه جدید جایگزین شوند.
کنترل کیفیت برای اسپیرومتر و سیستم حجم جریان
برای تست سیستم و دستگاه باید تنظیماتی انجام شود که با کمک «موضوع استاندارد»، توسط فردی که برای این کار آموزش دیده است انجام می شود. استانداردها باید هر سه ماه یک بار صورت گیرد. قبل از این تست، باید محدوده استاندارد تست مشخص شود. این عملیات با انجام ۱۵ مرحله در طول چندین روز صورت می گیرد. پس از این که تست انجام شد، میانگین برای FEV1 و FVC تعیین می شود.