فرآیند جوشکاری تابع پارامترهای بسیاریست که هر یک به تنهایی میتواند تاثیر اساسی بر کیفیت جوش ایجاد شده، بگذارد. این پارامترها از فلز پایه، موا د مصرفی و پارامترهای فرآیند جوشکاری گرفته تا مهارت جوشکار و حتی شرایط آب و هوایی را دربر میگیرد. از آنجایی که اتصالات جوشکاری در سازه ها و قطعات از نظر پایداری، اطمینان و ایمنی از اهمیت بالایی برخوردار است حصول اطمینان از کیفیت آنها بسیار مهم بوده و جزو دغدغه های اصلی سازندگان و مشتریان این نوع سازه ها و قطعات میباشد. به همین منظور باید روالی برای کنترل کیفی دقیق و مطمئن از این اتصالات وجود داشته باشد که بتواند کلیه مراحل اجرای جوشکاری را کنترل نموده و از صحت اجرا اطمینان کافی ایجاد نماید. کنترل صحت اجرا مهمترین قسمت عملیات کنترل کیفی جوش است چرا که پس از اتمام مراحل جوشکاری نمیتوان از درست بودن پارامترهای اجرایی اطمینان حاصل کرد، درحالیکه سلامت جوش (بدون عیب بودن) را میتوان در هر زمانی با استفاده از آزمایشهای غیر مخرب (NDT) بررسی نمود. بخش کنترل صحت عملیات کنترل کیفی جوش که به بازرسی جوش معروف است، با توجه به تعدد و تنوع پارامترهای تاثیرگذار بر کیفیت جوش و تخصصی بودن آن، باید توسط فردی آزموده و دارای صلاحیت در این زمینه اجرا گردد تا بتوان به نتایج حاصل از عملیات کنترل کیفی اطمینان کافی داشت.در همین راستا سازمانهای استاندارد دستورالعملهایی را برای آموزش و تایید صلاحیت بازرسین جوش تدوین نموده اند. یکی از معروفترین و پرکاربردترین دستورالعملها در این زمینه آیین نامه AWS QC1 است. در این آیین نامه سه سطح برای بازرسین جوش مشخص شده است. اولین سطح بعنوان کمک بازرس جوش تایید شده بوده و دارای مدرک CAWI میباشد. این فرد به تنهایی اجازه تفسیر و گزارش نداشته و باید تحت نظر یک بازرس سطح دو کار کند. سطح دو بازرس جوش تایید شده و دارای مدرک CWI بوده و میتواند به تنهایی اقدام به بازرسی، تفسیر و گزارش نموده و همچنین تعداد کمک بازرس را زیرمجموعه خود داشته باشد. اما سطح سه بازرس ارشد جوش تایید شده و دارای مدرک SCWI میباشد که علاوه بر توانایی های بازرس سطح دو، میتواند نسبت به آموزش و ارزیابی بازرسان سطح یک و دو، توسعه سیستم بازرسی و تهیه برنامه های اجرایی و کنترل کیفی نیز اقدام نماید.