یکی از دستگاههایی که وجود آن در تمامی بیمارستان ها بسیار حیاتی می باشد پمپ های تزریق می باشد که انواع مختلفی دارد. پمپ سرنگ یکی از دستگاه هایی است که به کمک آن مایعات با حجم کمتر را با دقت بسیار زیادی به فرد بیمار تزریق می کنند. همانطور که میدانید تزریق کنترل نشده برخی از داروهای خاص به بدن باعث آوردوز می شود و خطرات جانی را برای بیمار در بر خواهد داشت. دستگاهی که با آن آشنا خواهید شد به پرسنل بیمارستانی این امکان را می دهد که دارو مورد نظر را در زمان طولانی و دقت بسیار زیادی، با سرعت ثابت به بدن فرد بیمار تزریق کنند.

پمپ تزریق چیست؟

دستگاه کوچکی است که حدود ۲ کیلو گرم وزن دارد و قابل است نصب روی پایه ی مخصوص می باشد . این دستگاه قادر است از مقادیر بسیار کم ۱ ml/hr تا ۴۵۰ ml/hr را با دقت تمام تزریق کند . دستگاه به یک رایانه هوشمند مجهز است که با کاهش یا افزایش فشار ، می تواند یک جریان پیوسته را به دقت برقرار کند . تغییر فاصله بیمار تا پمپ و یا کاهش ارتفاع ستون مایع ، تغییری در جریان و سرعت تزریق ایجاد نمی کند . کوچکترین حجم هوای داخل ست، توسط دستگاه تشخیص داده شده و به طور خودکار جریان مایع قطع می گردد . اگر ماده ای با جرم حجمی متفاوت تزریق شود دستگاه ، قابلیت کالیبره شدن با ان را دارد . بطوریکه حجم ماده تزریق شده دقیقا محاسبه می گردد . هر گونه مقاومت در برابر جریان مایع ، مثل انسداد رگ و یا جابجائی انژیوکت (وسیله ای که به شریان بیمار متصل می شود و از طریق ان انواع محلولهای تزریقی و داروها به بدن بیمار تزریق می شود ) از رگ به زیر پوست ، توسط الارم های خاص دستگاه گزارش می شود . بعد از تزریق حجم معین از ماده مورد نظر ، دستگاه بطور خودکار ، جریان را قطع می نماید و در حالت kno باقی می ماند .در موارد اورژانس دستگاه قادر به فرستادن مایع با فشار مثبت به داخل رگ است ، بطوریکه می تواند سرعت اینفیوژن را تا ۷٫۵ cc/min بالا ببرد . دستگاه قادر است تا دو ساعت بدون برق کار کند ، که این مورد در مواقع جابجائی بیمار اهمیت دارد .

اصول عملکرد

سرنگ پلاستیکی حاوی مایع در قسمت نگهدارنده قرار داده می‌شود، یک تیوب به همراه ست نگهدارنده ‏‎(Giving Set)‎‏ توسط یک سوزن یا کانولا ‏‎(Cannula)‎‏ به رگ بیمار یا مستقیما به معده او متصل می‌گردد. هنگامیکه نرخ جریان مایع مشخص شد پمپ، پلانگر ‏‎(Plunger)‎‏ سرنگ را تحت فشار قرار داده تا مایع جریان پیدا کند. سرعت تزریق‎ ‎‏(حرکت پلانگر) وابسته به قطر سرنگ و نرخ جریان تنظیم شده برای پمپ است. زمانی‌که پمپ در حال کار است، میزان نرخ جریان، حجم و فشار مایع دایما اندازه گیری شده و هرگاه خطایی در این پارامترها یا سایر پارامترهای دیگر رخ دهد، آلارم دستگاه اپراتور را آگاه خواهد نمود.

تزریق زیاد یا حتی کم یک دارو خاص ممکن است برای هر بیمار بسیار خطرناک باشد، سرنگ‌های پلاستیکی تولید شده توسط تولیدکننده‌های مختلف کاملا با هم یکسان نیست، به همین دلیل پمپ‌‌ها برای کار با نوع ‏‎(Brand)‎‏ خاصی از سرنگ‌‌ها مشخص می‌شود (انواع سرنگ‌‌های قابل استفاده به‌ صورت برچسب بر روی دستگاه مشخص می‌گردد ، در این صورت خطاهای قابل توجه در تغییرات نرخ جریان و حجم مایع زمانی‌که از سرنگ‌‌های غیر مجاز استفاده شود، مشخص می‌گردد. نتیجه استفاده از پمپ‌‌های تزریق سرنگ، کنترل فشار مایع تزریقی و ممانعت از آسیب رسیدن به رگ بیمار حین افزایش احتمالی بیش از حد فشار تزریق است. فشار بالا، با آلارم بستن و انسداد ‏‎(Occlusion)‎‏ تیوب تزریق، همراه خواهد بود.

واحد اندازه‌گیری: میلی‌لیتر بر ساعت ‏‎(ml/h) ‎

مقادیر نوعی و متداول‏

‏ ۰ تا ۲۵۰ میلی لیتر در ساعت ‏‎(۰-۲۵۰ ml/h) ‎‏

مکانیزم داخلی دستگاه پمپ تزریق سرنگ

پمپ تزریق سرنگ

یک پمپ سرنگ ۵۰ سی سی دارای rate مشخص می باشد.پمپ سرنگ مشاهده شده دارای سرعت های متفاوتی از ۵ ml/h تا ۲۵۰ ml/h با توجه به سرعت های مورد نیاز در مصارف مختلف می باشد.پس از تنظیم سرعت مورد نظر برای تزریق دارو زیر نظر پزشک با زدن کلید RUN تزریق آغاز می شود.سرعت های پایین پمپ سرنگ برای مسمومیت هایی کهنیاز به تزریق یک دارو به صورت تدریجی و بسیار آهسته ولی با سرعت ثابت دارد به کار می رود ویا برای تزریق داروهای بیهوشی در حین عمل که باید به صورت مداوم تزریق شود به کار می رود.

مکانیزم داخلی دستگاه

حرکت مواد در پمپ سرنگ توسط Step-motor کنترل می شود.اولین قدم کنترل سرعت و حرکت و قبل از آن تشخیص نوع سرنگ و میزان حجم آن است، که این کار توسط مکانیزم اپتوکوپلر صورت می گیرد.این مکانیزم یک فرستنده مادون قرمز و گیرنده مادون قرمز دارد که ابتدا توسط یک دیود که با ولتاژ مشخصی مادون قرمز ساطع می نماید تولید می شود. این فرستنده و گیرنده بر روی یک Package قرار می گیرد که به آن Opto Coptler می گوییم.هر لحظه با توجه به اندازه سرنگ که حرکت می کند مقابل OptoCoptler قرار گرفته و جلوی انتشار مادون قرمز را می گیرد،هر پایه ی OptoCoptler معرف ارتفاع مشخصی می باشد.از طریق گیرنده که مادون قرمز دریافت نمی کند ارتفاع سرنگ محاسبه شده و نوع سرنگ تشخیص داده می شود.در داخل این Package میکروکنترلری قرار دارد که اعمال Optocoptler را کنترل می کند(آموزش تعمیر تجهیزات پزشکی در تبریز).

مرحله بعدی تعیین سرعت می باشد که بر اساس سرعت انتخاب شده روی صفحه میکروکنترلر آن را به m/s تبدیل می کند و ولتاژ مورد نظر برای حرکت را تولید می کند.مرحله ی بعدی ایجاد فیدبک مناسب برای دستگاه می باشد.باید یک فیدبک از سرعت حرکت دستگاه داشته باشیم زیرا به هر دلیلی ممکن است مشکلی در دستگاه به وجود بیاید که تزریق دارو را متوقف کند،یا شاید موتور دچار مشکل شده است.این موارد باید توسط فیدبک تشخیص داده شده و در موارد لزوم Alarm داده شود.اینAlarm نیز توسط Optocoptler داده می شود.Alarm OCCL به معنی این است که در مسیر حرکت مایع گرفتگی وجود دارد.این دستگاه و این مکانیزم به دلیل حساس بودن Optocoptler ها آسیب پذیر می باشند.در مدل های جدید این دستگاه از پتانسیومتر برای تعیین نوع سرنگ استفاده می کنند که خطای کمتری دارد.

مورد دیگر در این دستگاه منبع تغذیه آن است.معمولا منابع تغذیه به صورت Switching استفاده می شود.در این منبع تغذیه از برش موج استفاده می شود.روی برد صنعتی پمپ سرنگ قطعاتی که معمولا آسیب می بینندقطعات قدرت هستند.به دلیل در دسترس نداشتن نقشه داخلی دستگاه سایر قطعات قابل تشخیص و تعمیر –با توجه به هزینه و وقت- نیستند و به شرکت سازنده ارجاع داده می شوند.

زمانی که سرنگ به انتها می رسد و داروی موجود در آن تقریبا به اتمام می رسدAlarm Near Empty فعال می شود و یا Alarm End در صورت اتمام کامل دارو فعال می شود.

یکی دیگر از Alarm های مهم دستگاه Alarm battery می باشد.battery در این دستگاه ها بعد از قطع برق می باشد.Alarm ها از نظر نوعی به چند دسته تقسیم می شوند:

۱-Alarm که پرستار قادر به رفع آن است.

۲-Alarm که مهندس پزشک باید آن را بررسی کند.

۳-Alarm که شرکت سازنده باید برای رفع آن اقدام کند

مشکلات رایج در پمپ سرنگ

‏ رسیدن بیش از اندازه یا کمتر ای حد لازم دارو از نگرانی‌های استفاده از این پمپ‌هاست. در بعضی از مدل‌ها امکان تنظیم مقدار دارو و سپس قفل آن مقدار وجود دارد که تا حدی از این مشکل می‌کاهد. در مواردی که این قابلیت بر روی سیستم وجود ندارد، مراقبت متناوب لازم است. سرکشی مداوم جهت اطمینان از مناسب بودن فشار سیستم نیز توصیه شده است. افزایش فشار مایع، آسیب‌های فراوانی ایجاد می‌کند.

ملاحظات خرید

انتخاب سیستم با توجه به سن و مشکل بیمار بسیار مهم است. معمولاً انتخاب بهترین انتخاب از بین مدل‌های مختلف، کار سختی است. در خرید این پمپ‌ها، لازم است وسایل مصرفی جنبی آن نیز در نظر گرفته شود. برخی پارامترهای مهمی که بسته به کاربرد باید در نظر گرفته شود، عبارت است از مکانیسم ایجاد فشار، محدوده و دقت جریان، حجم سیستم، زمان وارد شدن دارو، انواع آلارم‌ها، قفل تزریق، عمر باتری، وزن و ابعاد است.

‏نحوه استفاده از پمپ سرنگ JMS

JMS SP-500

دستگاه را به برق متصل نمایید

سرنگ مورد نظر را آماده کرده آن را هواگیری کنید

نحوه قرار دادن سرنگ

۱ ـ ابتدا سرنگ را از دارو‌ی مورد نظر پر نمائید، دقت کنید که میزان دارو نبایستی از نیمی از ظرفیت سرنگ کمتر باشد در غیر اینصورت دستگاه با زدن Alarm اخطار می‌دهد.

۲ ـ نگهدارنده سرنگ را تا حد ممکن بالا بکشید سپس ۹۰ درجه به سمت خلاف جهت حرکت عقربه‌های ساعت بچرخانید تا در وضعیت بالا قفل شود.

۳ ـ پیستون سرنگ را بین شکاف روی بازوی روی بازوی متحرک پمپ قرار دهید.

۴ ـ با استفاده از کلیدهای جهت نما (Purge) بازوی متحرک و سرنگ سوار شده بر روی آن را به جلو یا عقب حرکت دهید تا باله‌های سرنگ روی شکاف تعبیه شده در قسمت ثابت سرنگ پمپ قرار گیرد.

۵ ـ سرنگ را به آرامی به سمت پاییین فشار دهید تا پیستون و باله‌هایش تا انتها در شکاف فرو رود.

۶ ـ نگهدارنده سرنگ را از وضعیت قفل با چرخاندن در جهت عقربه‌های ساعت خارج کنید و اجازه دهید روی سرنگ قرار گیرد.

۷ ـ روی نمایشگر دستگاه سایز و کمپانی تولید کننده سرنگ نمایش داده می‌شود.

توجه:

الف: دستگاه AI TECS قادر است با کلیه سرنگ‌های استاندارد کار نماید.

ب: به جهت امنیت بیمار و حفظ دقت دستگاه از سرنگ‌هایی استفاده نمایید که سه تکه‌ای و Luer lock هستند. شرکت‌های ورید و SupA در داخل کشور چنین سرنگ‌هایی تولید می‌کنند.

ج: قبل از شروع تزریق توجه فرمائید که مسیر تزریق هواگیری شده باشد.

د: هر زمان هنگام تزریق با زدن دکمه  می‌توان تزریق را متوقف نمود.

آلارمها

دستگاه‌ دارای آلارم‌های زیر می‌باشد

۱ ـ X Min PRE ALARM که نشان می‌دهد تا X دقیقه دیگر تزریق تمام می‌شود X بیشتر از ۵ نمی‌باشد.

۲ ـ Low BATTERY

۳ ـ VERY LOW BATTERY

۴ ـ Occlusion «گرفتگی»

۵ ـ No MAIN نشان دهنده قطع برق در طول تزریق.

تنظیم سطح انسداد (Occlusion)

فشار انسداد در سه سطح قابل تنظیم است.

۱ ـ کم (Low) در مواردیکه فشار اینفیوران کم مورد نیاز است مثل نوزادان.

۲ ـ متوسط (Medium) در تزریقات معمولی استفاده می‌شود.

۳ ـ زیاد (High) وقتی که وسکوزیته مایع زیاد باشد، یا فشار زیاد مورد انتظار باشد.

دستگاه AITEC قابلیت نمایش نوع داوری تزریقی را نیز دارد.

 راهنمای کاربری دستگاه پمپ سرنگ JMS SP-500 مدل

کاربرد و مشخصات

دستگاه پمپ سرنگ مدل SP-500 به منظور تزریق های دقیق و مداوم و با سرعت مشخص انواع داروهای شیمی درمانی،آنتی بیوتیکهای خاص ( که نیاز به تنظیم سرعت تزریق دارند) ، داروهای قلب و عروق ( که نیاز به کنترل دقیق سرعت تزریق دارند) و یا پمپ کردن شیر و داروهای خوراکی به لوله گوارش نوزادان به کار می رود.

روش استفاده صحیح از پمپ سرنگ

   از قراردادن پمپ در مکانهای زیر خودداری کنید:

– در مقابل نور مستقیم خورشید یا در معرض تابش چراغ UV .

– در محلهایی که نوسان فشار هوا وجود دارد.

– در محلهایی که گازهای مخرب یا گرد و غبار وجود دارد.

–  در محلهایی که لرزش وجود دارد و یا سطح به صورت ناهموار است.

– در نزدیکی بخاری یا وسایل گرم کننده دیگر.

– در معرض افشانه های آب.

– در نزدیکی رادیو و تلویزیون یا وسایل الکترونیکی با فرکانس بالا مثل تلفن همراه یا دستگاههای ELECTRO SURGERY ( الکتروکوتر

جراحی ).

– به دکمه های روی دستگاه فشار بیش از حد وارد ننمائید.

– این دستگاه مجهز به باتری است، به منظور جلوگیری از خراب شدن باتری لازم است هفته ای یکبار پس از آنکه با وصل کردن دستگاه به برق AC باتری را به مدت ۱۷ ساعت شارژ کردید، دستگاه را از برق کشیده و فقط از باتری برای کار با دستگاه استفاده کنید. این عمل را چنانچه می خواهید از دستگاه برای یک مدت زمان طولانی استفاده نکنید هر سه ماه یکبار انجام دهید. در صورتی که مدت زمان کارکرد دستگاه ( زمانی که فقط از باتری استفاده می کنید ) کمتر از ۴ ساعت بوده و یا تعداد لامپهای شاخص قدرت باتری کمتر از ۳ عدد روشن باشد باید بازرسی های لازم در مورد انرژی باتری که در دفترچه راهنمای دستگاه وجود دارد به کار گرفته شود.

– همواره از این دستگاه در محلهایی با  درجه حرارتهای بین ۱۰ تا ۴۰ درجه سانتی گراد  و رطوبت ۳۰ تا ۸۵% استفاده کنید.

 نکات ایمنی

– از بکارگیری دستگاه در محلهای مرطوب و یا زمین خیس به منظور جلوگیری از اتصال کوتاه خودداری کنید.

– از بکارگیری پمپ در محل نگهداری مواد شیمیایی یا مکانهایی که گازهای بیهوشی قابل انفجار وجود دارد، خودداری کنید.

– برای بلند کردن پمپ از بارل سرنگ یا پلانجر آن استفاده نکنید.

– از پرکردن سرنگهای ۵۰ میلی لیتری بیش از ظرفیت آنها خودداری کنید چرا که ممکن است سرنگ در محل خود به طور کامل قرار نگیرد.

– همواره از پریزهای دارای اتصال زمین(ارت) جهت اتصال دستگاه به برق استفاده کنید.

– هیچگاه از سیمهای رابط و سه راهی جهت اتصال دستگاه به برق استفاده ننمائید.

– در صورت وارد شدن ضربه به پمپ و یا سقوط آن ، از بکارگیری مجدد دستگاه قبل از تایید پرسنل سرویس خودداری کنید.

– مطمئن شوید که دو شاخه برق دستگاه بعد از شستشو و قبل از استفاده مجدد کاملا خشک باشد.( برای اینکار از خشک کننده ها نظیر پمپ باد یا سشواراستفاده نکنید.)

– از فشار آوردن بر روی لامپ های آلارم و لامپهای نشانگر عملکرد دستگاه در هنگام شستشو خودداری کنید.

روشهای تمیز/ ضد عفونی / استریل کردن دستگاه روشهای تمیز/ ضد عفونی کردن دستگاه

– همواره قبل از تمیز کردن دستگاه، دستگاه را خاموش و سیم آنرا از برق بکشید.

– چنانچه در هنگام کار با دستگاه قطراتی از مایع تزریقی یا دیگر مواد بر روی دستگاه پاشیده شده است بلافاصله لکه ها را با یک پارچه مرطوب تمیز کنید.

– دستگاه را یک پریود مشخص با یک دستمال مرطوب تمیز کنید برای انجام این کار نکات زیر را رعایت کنید:

– از غوطه ور کردن پمپ در آب خودداری کنید.

– از پاک کننده های ارگانیک مانند تینر و الکل در تمیز کردن سطح دستگاه استفاده نکنید.

روش‌های تمیز کردن دستگاه

ـ همواره قبل از تمیز کردن دستگاه، دستگاه را خاموش و سیم آن را از برق بکشید.

ـ چنانچه در هنگام کار با دستگاه قطراتی از مایع تزریقی یا دیگر مواد بر روی دستگاه پاشیده باشد بلافاصله لکه‌ها را با یک پارچه مرطوب تمیز کنید

ـ دستگاه را یک پریود مشخص با دستمال مرطوب تمیز کنید برای انجام این کار نکات زیر را رعایت کنید:

·        از غوطه ور کردن پمپ در آب خودداری کنید.

·        از پاک کننده‌های ارگانیک مثل تینر و الکل استفاده نکنید.

آموزش حرفه ای تعمیرات دستگاه های تجهیزات پزشکی در تبریز

آموزش تعمیرات دستگاه های تجهیزات پزشکی ، نیازمند اطلاعات گسترده تری نسبت به سایر رشته های تعمیرات است. به همین منظور آموزشگاه آپادانا، این دوره را توسط بهترین اساتید ایران برگزار می‌کند. تمرکز ما در این دوره، بر روی آموزشهای عملی و تخصصی است. به علاوه این دوره شامل جلساتی جهت آمادگی هنرجویان برای ورود به بازارکار می‌باشد

با وجود اینکه درآمد دوره آموزش تعمیرات تجهیزات پزشکی در تبریز، بالاست؛ اما این حرفه از رقابت کاری کمی برخوردار است. این مزیتی برای شماست تا بتوانید به راحتی به درجات بالا و شناخته شده نزد مشتریانتان برسید. تجهیزات پزشکی، همانطور که از نامشان معلوم است. نیاز به مراجعه به بیمارستان و کلینیک های اختصاصی و عمومی برای بررسی و عیب یابی دارند. با اینحال اگر در جامعه پزشکی شناخته شوید؛ از بازارکار قوی برخوردار خواهید شد.

سرفصل های آموزش دوره تعمیرات تجهیزات پزشکی

• آشنایی با استاندارد های تجهیزات پزشکی
• آشنایی با فشار سنج های آنالوگ و دیجیتال
• انواع تجهیزات معاینه عمومی
• پالس اکسی متر
• نبولایزر
• پمپ تشک مواج
• دستگاه نوار قلبی ecg و اصول تعمیراتی آنها
• آشنایی با مونتاژ قطعات SMD
• آشنایی با سرویس منوآل و یوزر منوآل های تجهیزات پزشکی
• آشنایی با انواع پمپ سرنگ و اصول تعمیراتی آنها
• آشنایی با انواع پمپ سرم و اصول تعمیراتی آنها
• آشنایی با انواع الکتروشوک و اصول تعمیراتی آنها
• نمونه عملی تعمیرات دستگاه های مشتری در محیط واقعی
• آشنایی با روش های بازاریابی و فروش و خدمات پس از فروش تجهیزات پزشکی
• آشنایی با نحوه ثبت شرکت ها ، قوانین مالیاتی و..

همانطور كه می‌دانيم برای ايجاد انقباض و انبساط لازم جهت پمپ كردن خون به نقاط مختلف بدن يا به عبارت ديگر ايجاد فشار خون مناسب برای به حركت در آوردن خون در سيستم انتقال خون بدن،عضلات قلب نياز به يك سيستم مستقل تحريك الكتريكی دارند. يكی از مشخصه های مهم كه بيانگر سلامتی  يا بيماری قلبی است، چگونگی عملكرد اين سيستم است. برای اينكه بتوان نحوه كاركرد اين سيستم را مورد مطالعه قرار داد، راه های گوناگونی وجود دارد. يكی از قديمی ترين و پركاربرد ترين روش‌ها، مطالعه چگونگی انتشار سيگنال‌های الكتريكی قلب است. به وسيله الكتروكارديوگراف (ECG) می توان سيگنال های الكتريكی حاصل از عملكرد الكتريكی قلب را با نمونه برداری از نحوه انتشار اين سيگنال در نواحی مختلف بدن مورد مطالعه و سنجش قرار داد.

ECG

‌قسمت‌های اصلی يک ECG
1- صفحه كليد: اين قسمت بسته به مدل وشركت سازنده ECG ‌بـه لـحـاظ شـكـل ظـاهـری و نـوع كليدها می تواند بسيار متفاوت باشد ولی به وسيله آن‌ها بايد بتوان كارهای زير را انجام داد:

1-1 - كـليد روشن و خاموش كردن دستگاه : به وسيله آن می‌توان دستگاه را روشن و خاموش كرد.
1-2 - كلـيـد انتـخـاب نـوع عـملكرد دستگاه از نظر دستی يا خودکار: اگر با اين كليد، مُـد كاری دستگاه بر روی Manual ‌گذاشته شود؛ اپراتور قادر خواهد بود تا از ميان ليدهای دوازده گانه، هركدام را كه مورد نياز است انتخاب‌كند. در حالی‌كه با انتخاب مُـد كاری Auto ‌دستگاه به طور خودكار كليه دوازده ليد را گرفته و چاپ می كند.
1-3- كـلـيـد انـتـخـاب سـرعـت: به وسيله اين كليد اپراتور دسـتـگـاه مـی تـواند بسته به نوع بيمار و توصيه پزشك، سرعت حركت كاغذ را انتخاب كند. سرعت حركت كاغذ می تواند يكی از مقادير 5 ، 25 يا ۵۰mm/s را به خود اختصاص دهد.
1-4- كـلـيد تنظيم ضريب تقويت موج خروجی (gain): به وسيله اين كليد می توان اندازه موج رسم شده بر روی كاغذ را تنظيم كرد. مقادير معمول  گين 5/0 ،‌ 1  يا cm/mv2 است.
1-5- كليد فيلتر: از اين كليد برای فعال يا غيرفعال كردن فيلتر دستگاه استفاده می شود.
1-6- كـلـيـدهـای انـتـخـاب لـيـد: بـه وسـيـله اين كليدها در صـورتی‌كه در مُـد كاری Manual ‌باشد، می توان ليد مورد نظر خود را انتخاب كرد. قابل ذكر است كه اين كليد ( يا كليدها ) در مُـد Auto ‌غيرفعال هستند.
1-7- كـلـيـد mv1: به وسيله اين كليد يك سيگنال به اندازه mv1 ‌در خروجی ايجاد می شود كه به جهت تست خروجی و نيز تنظيم قلم می توان از آن بهره جست.
1-8- كليد تنظيم صدا: به وسيله آن می‌توان بيزر (Beezer) دسـتگاه را قطع يا شدت صدای آن را تنظيم كرد. اين كليد در بعضی از مدل‌ها وجود ندارد.
1-9- كليد شروع  (start): به وسيله اين كليد و پس از انجام تنظيمات لازم، دستگاه شروع به گرفتن نوار از بيمار می كند.
1-10- كليد پايان (stop): در مُـد کاری Manual ‌برای اتمام كار بايد از اين كليد استفاده كرد. در بسياری از دستگاه های  ECG ‌كليد Start ‌و Stop ‌در يك كليد ادغام شده اند.
2- اتصالات: مشتمل بر كابل برق، سيم اتصال زمين (Earth) و كابل اتصال ليدها است.
* كابل برق جهت تامين جريان و ولتاژ مورد نياز دستگاه از برق شهری است.
* به منظور رعايت مسائل ايمنی و جلوگيری از اثرات نـامـطـلـوبی كه امواج الكتريكی و الكترومغناطيسی موجود در مـحـيـط بـر روی كيفيت ECG گرفته شده از بيمار می گذارد، اسـتـفـاده از كـابل اتصال زمين الزامی است. بسته به امكانات موجود می‌توان از كابل كشی زمين، لوله كشی آب، شوفاژ و در نهايت در صورت در دسترس نبودن هيچ يک از موارد فوق، از تخت بيمار برای اتصال سيم زمين استفاده كرد.
* كابل اتصال ليدها بسته به نوع دستگاه می تواند شامل 3 ، 6 يا دوازده ليد باشد ولی اكثر دستگاه‌های ECG ‌موجود در بازار، تـوانـايـی دريـافت و پردازش دوازده ليد را دارند. قسمت‌های تشكيل دهنده اين كابل به شرح زير است:

سوكت اتصال كابل به دستگاه  ECG
مـدار الكتريكی محافظ تقويت كننده: دستگاه‌های الـكتروشوك و الكتروكوتر باعث اعمال ولتاژهای بالايی به بدن می شوند. با توجه به اينكه همزمان با كار اين دستگاه‌ها، نياز به ثبت ECG نيز هست؛ لذا نياز به مداری داريم تا از تقويت كننده محافظت كند.
ولتاژ آتش: به ولتاژی می گويند كه اگر به دو سر لامپ نئونی اعمال شود، مقاومت آن تغيير كرده و به صورت يك اتصال كوتاه در مدار عمل می كند. طبق استاندارد AAMI ‌جريان ورودی تقويت كننده نبايد از 50 ميكروآمپر تجاوز كند. لذا برای اين مـقـصــود از ديـودهـايـی اسـتـفـاده مـی شـود كـه در حـالـت عـادی مقاومت كمی دارند ولی با افزايش جريان ورودی مقاومتشان افزايش يافته و نمی گذارند جريان ورودی به تقويت كننده از اين حد تجاوز كند.
3- صفحه نمايش: صفحه نمايش از قسمت‌های الزامی دستگاه نيست و در مدل‌های قديمی و برخی از مدل‌های جديد نيز از ابزارهای ديگری برای نمايش اطلاعات سود می جويند. صـفـحـه هـای نـمـايش به كاررفته در انواع مختلف ECGهای مـوجـود در بـازار از نـوع LCD هـای سـياه و سفيد تك خطی يا گـرافـيكی و نيز LCDهای رنگی هستند و بسته به نوع و مدل دسـتـگـاه از آن‌هـا بـرای نـمـايـش تـنـظيمات دستگاه و در برخی مـدل‌هـا نـمـايـش خـروجـی ECG گـرفـتـه شده از بيمار، استفاده می‌شود.
 ‌4- برد تغذيه (power): اين برد وظيفه تبديل ولتاژ برق شهری را به ولتاژ مورد نياز دستگاه برعهده دارد و بسته به نوع دستگاه از قسمت‌های مختلفی تشكيل می شود كه عمده ترين آن‌ها به شرح زير است:
 سلكتور V 110/220  ( فقط در بعضی از مدل‌ها )
 فيوز محافظ ( فقط در بعضی از مدل‌ها )
 مدارات ايزولاسيون
 ترانس كاهنده يا اتوترانس كاهنده
 مدارات يكسو كننده
 مدارات تثبيت كننده
 فن ( فقط در بعضی از مدل‌ها )
ورودی برق DC ( فقط در بعضی از مدل‌ها )
 ‌5- باطری: اغلب ECGهای موجود علاوه بر استفاده از برق شـهـری، از يـك بـاطـری قـابـل شـارژ نـيز به جهت تامين انرژی الكتريكی مورد نياز دستگاه در مواقعی كه استفاده از برق شهری ممكن نيست سود می جويند.

انـواع باطری هـايی كه در  ECGهای گـوناگـون به كار می‌روند عبارتند از:
باطری های نيكل كادميوم NI-Cd
 باطری های سرب اسيد  SLA
6- چا‌پگـر يا ثبات (RECORDER): بـه جـهـت چـاپ اطلاعات ECG گرفته شده از بيمار بر روی كاغذ، از اين سيستم استفاده می شود و شامل قسمت‌های زير است:
 رسام : كه وظيفه ثبت اطلاعات را بر روی كاغذ به عهده دارد و از لحاظ نحوه ثبت اطلاعات به گونه های زير تقسيم بندی می‌شود:
- رسام‌های دارای قلم‌ جوهری  
- رسام‌های دارای قلم‌حرارتی
- رسام‌های ماتريس حرارتی يا كريستال حرارتی (امروزه به دليل مزايای مختلفي كه دارد، از دو مدل ديگر پركاربردتر است. بسته به نوع دستگاه می‌تواند در آن واحد يك يا چند موج را بر روی كاغذ رسم كند.)
 سيستم تغذيه كاغذ: وظيفه تامين كاغذ مورد نياز رسام را به جهت رسم نمودار ECG و با سرعت مورد نظر اپراتور به عهده دارد. برای اين كار از يك موتور DC ‌استفاده می‌شود كه برای تغيير سرعت آن، ولتاژ كاری آن را به وسيله مدارات كنترلی تغيير می دهند. برای هدايت كاغذ از مخزن تا مقابل رسام و درنهايت خروج آن از دستگاه، از يك سری غلطك و چرخ‌دنده استفاده می شود.
 مـخـزن كـاغـذ: كـاغـذ مـورد نياز چاپگر را در خود ذخيره می‌كند.
 سنسور كاغذ: وجود كاغذ را در مخزن كاغذ بررسی كرده واتمام آن‌را به وسيله آلارم به اپراتور اعلام می كند.  

کالیبراسیون

 ‌7- تـقـويت كننده: تقويت كننده ECG يك تقويت كننده ديـفـرانـسـيـل اسـت كـه آمپدانس ورودی بالايی دارد و بايد به نـحــوی طــراحـی شـود كـه در مـقـابـل فـشـارهـای ولـتـاژ بـالای الكتروشوك و الكتروكوتر مقاوم باشد. پهنای باند فركانسی اين تقويت كننده بين 05/0هرتز تا 100هرتز است. علاوه براين تقويت كننده ECG ‌بايد دارای فيلترهای مناسب جهت حذف سـيـگـنـال‌هـای مـزاحـمـی كه بر روی دستگاه تاثير می گذارند، باشد.

8-سـيـسـتـم پردازش، ذخيره وانتقال اطلاعات: اين سيستم بسته به نوع و مدل دستگاه می تواند كاملا با امكانات متفاوتی ظاهر شود و از سيستم انتخاب ليدها گرفته تا ذخيره اطلاعات بر روی انـواع حـافـظـه هـا، ارسـال اطـلاعـات بـر روی شـبـكـه، امكان تبادل اطلاعات از طريق مودم، تشخيص آريتمی ها و گزارش آن‌ها به اپـراتـور در جـهـت تـشـخـيـص سـريـع بـيـمـاری و تـبـادل اطـلاعـات با كامپيوتر از طريق پورت‌های دستگاه‌ را دربرگيرد.

نگهداری و سرويس دستگاه
1- در هنگام استفاده از ECG حتما بايد از سيم زمين استفاده شود.
2- پس از هرنوبت كاری يا حداقل روزی يك بار الكترودها بايد با پنبه و الكل شستشو داده شوند.
3- درصورت گير كردن كاغذ در بين غلطك‌ها، هرگز نبايد آن را به وسيله اجسام سخت خارج كرد.
4- حداقل هفته ای يك بار بايد نوك‌ قلم يا كريستال حرارتی با پنبه و الكل سفيد تميز شود.
5- همواره بايد از كاغذهای استاندارد و مناسب استفاده كرد و از به كاربردن كاغذهايی كه بزرگتر يا كوچكتر از سايز كاغذ دستگاه هستند، خودداری كرد.
6- اگر در ECG از باطری‌های NI - CD ‌استفاده شده است، برای طولانی تر شدن عمر آن‌ها حتما بايد اين باطری‌ها به طور منظم شارژ و دشارژ شوند.
7- اگر در دستگاه ECG ‌از باطری های سربی استفاده شده است، هرگز اين باطری‌ها نبايد كاملا دشارژ شوند و بهتر اين است كه دستگاه همواره پس از استفاده، برای شارژ شدن باطری به برق متصل شود.

كاليبراسيون روزانه و هفتگی دستگاه ECG
دسـتـگـاه‌ ECG ‌بـيـمارستانی، ابزاری پيچيده است و همواره تحت شرايط سيار بايد قابل اطمينان باشد. در اكثر بيمارستان‌ها، از سـوی پرسنل اتاق عمل، مراقبت كمی از دستگاه‌ها به عمل می‌آيد، اما در حال حاضر، بسياری از بيمارستان‌ها يك تكنسين ECG يـا تـكـنـسـيـن تـجهيزات پزشكی را برای بازرسی  مرتب دستگاه درنظر می گيرند و تعميرات جزئی را برای دستگاه‌های ECG ‌انجام می دهند.
روش مـنـاسـب، بـرای بـازرسی عملكرد روزانه يا هفتگی به شرح زير است:
* دستگاه را روشن كرده و اجازه دهيد تا برای يك دقيقه يا بيشتر گرم شود.
* سوئيچ عملكرد را روی Run ‌و سوئيچ انتخابگر ليد را در وضعيت STD ‌قراردهيد و بررسی كنيد كه آيا اثری مشهود است يا خير.
* دكمه كاليبراسيون mv‌1 راچند بار فشار دهيد. يادداشت كنيد كه:
1) آيا لبه‌های عمودی پالس، قابل مشاهده هستند؟
2) آيا كنترل حساسيت را می‌توان برای فراهم كردن حداقل mm‌1 انحراف، تنظيم كرد؟
3) آيا پالس به طور معقول مربعی است؟
4) كنترل وضعيت را از طريق محدوده كلی‌ تنظيم كنيد و يادداشت كنيد كه آيا سوزن قادر به حركت به محدوده‌ها هست يا در بالا و پايين حاشيه‌های كاغذ متوقف می‌شود؟
همه كانكتورهای الكترود را در انتهای كابل بيمار به يكديگر متصل كنيد و سپس سوئيچ انتخابگر ليد را درهر دوازده وضـعـيت بچرخانيد. بايد يك خط مبنای پايدار و آرامی روی كاغذ در همه وضعيت‌های سوئيچ مشاهده شود. اين آزمايش، يك سيم باز را در كابل تشخيص خواهد داد.
* هنگامي كه انتخابگر ليد در  وضعيت STD ‌است و دكمه كــالـيـبــراسـيــون mv‌1 فـشـارداده مـی‌شـود، حـسـاسـيـت را بـرای انـحـراف ۱۰mm تـنـظـيم كنيد. دكمه كاليبراسيون mv‌1 را فشار داده و نگهداريد. سوزن بايد ۱۰mm منحرف شود و سپس  آرام به وضعيت اصلی خود بازگردد.
سازندگان دستگاه ECG، ممكن است روش استادانه‌تری را بـرای بـازرسـی سـالانـه يـا نـيـم سال معين كنند. اما روش فوق‌ متداول‌ترين اشكالات ايجاد شده را تعيين خواهدكرد و امكان تصحيح آن‌ها را می‌دهد و آن را می‌توان در عرض فقط چند دقيقه برای هر دستگاه انجام داد.

 اشكالات متداول ECG و رفع آن‌ها
اشـكـالات مـكـانـيـكـی يـا الـكـتـريكی داخلی، فقط گاهی در دستگاه‌های ECG رخ می‌دهد، با اين وجود، درهنگام كار آنـقـدر حـادثـه اتـفـاق مـی افـتـد كه بسياری از پرسنل بيمارستان تصور می‌كنند دستگاه‌های ECG ‌هميشه  دارای اشكال است، اما در بسياری از موارد، بد عمل كردن دستگاه ناشی از عملكرد اپراتور است و می‌توان آن را به وسيله يك تنظيم يا تعمير ساده تصحيح كرد.

مشكلاتی كه درمثال‌های زير بررسی می شوند به طـور رايـج، روزانـه در بـسـيـاری ازبـيـمـارسـتـان‌هـای بزرگ رخ می‌دهند.

مثال 1:
نـشـانـه: دسـتـگـاه كـار می كـنـد امـا سوزن با نوك حرارتی نمی‌نويسد يا بسيار كم رنگ می‌نويسد.
دلايـل احـتـمـالـی: 1) گرمای خيلی كمی روی نوك سوزن است. 2) فشار سوزن روی كاغذ، كافی نيست.
رفع عيب:
استفاده از يك پروب عايق شده نظير يك پيچ گوشتی و به آرامی فشار دادن سوزن روی كاغذ.
اگر يك خط تيره روی كاغذ ظاهر شد، مشكل در ارتباط با فشار است. اما اگر هيچ خط تيره‌ای ظاهر نشده، مشكل مرتبط با حرارت است.

راه حل‌ها:
جـهــت اطـمـيـنــان از عــدم گــرم شــدن هـيـتــر، ولـتـاژ هـيـتـر را درسيم‌های سوزن بازرسی كنيد. اگر ولتاژ صحيح نيست، برای رفع عيب به دفترچه راهنمای سرويس مراجعه كنيد.
فشار سوزن را تنظيم كنيد. هرگزحدس نزنيد، چون مدل‌های مختلف در فشار مناسب ممكن است به مقداری بين 2و20 گرم نياز داشته باشند. از يك گيج فشار سوزنی استفاده كنيد. برای مقدار صحيح به دفترچه راهنمای سرويس مراجعه كنيد. در برخی مدل‌ها فشار بايد در يك ولتاژ خاص هيتر ساخته شود.

مثال 2:
نشانه: اثر لكه‌دار
دلايل احتمالی: سوزن فرسوده يا بد گذاشتن كاغذ
رفع عيب:
 كـاغـذ را بررسـی كـرده و اگـر درسـت بـود، سـوزن را برای فرسايش سوراخ يا ديگر عيوب بازرسی كنيد.
 بدگذاشتن كاغذ يكی ازمتداول‌ترين ايرادها است و در اكثر موارد، خطا از بای پس كردن ترمز كاغذ يا ميله‌های كشش ناشی می شود.
مثال 3:
نشانه: ‌ثبت ضعيف
دلايل احتمالی: مشكلات مكانيكی الكترونيكی، سوئيچ ليد خراب يا كانكتور ورودی ‌خراب، كابل خراب بيمار يا اتصال نامناسب به بيمار
رفع عيب:
1- سوئيچ انتخابگر ليد را در وضعيت STD ‌قرارداده. همه الكترودها را به يكديگر متصل كنيد و دكمه كاليبراسيون mv‌1 را فشار دهيد.
2- اگر پالس‌های كاليبراسيون طبيعی ظاهر شوند، مشكل اتصال به بيمار است.
3- اگر همچنان  مشكل باقی ماند، مرحله اول را با استفاده از يـك كـابـل سـالـم با يك دو شاخه Deadhead ‌تكرار كنيد (يعنی كـانـكتور ECG ‌با همه پايه‌ها به يكديگر متصل شده‌اند). اگر مـشـكـل برطرف شد، كابل خراب بيمار را تعویض كنيد اما اگر مشكل همچنان باقی بود،‌ اشكال از داخل دستگاه است. برای رفع عيب به دفترچه راهنمای سرويس مراجعه كنيد.
4- ممكن است تداخل ۶۰Hz و  پتانسيل‌های عضله و ديگر آرتيفكت‌های بيوالكتريكی نيز وجود داشته باشد.

جهت ثبت نام در دوره های تعمیر تجهیزات پزشکی وارد لینک زیر شوید:

دستگاه ساکشن (Suction) یا وکیوم پمپ (Vacuum Pump) دستگاهی است که توسط پمپ مکش و با ایجاد خلاء ، باعث ایجاد فشار منفی شده و هوا و مایعات را به دورن می‌کشد. از این وسیله برای خارج کردن مایعات مترشحه از شکاف ایجاد شده برای جراحی ها و نیز هر جا که حجم مایعات خارج شده از بدن بیمار بالا باشد ، استفاده می شود. به همین دلیل این وسیله از آلوده ترین تجهیزات مورد استفاده در مراکز درمانی است.

Medical Suction in Operating Room
دستگاه ساکشن یکی از وسایل ضروری اتاق عمل بوده و در هر اتاق عمل حداقل باید 2 منبع ساکشن ، یکی برای بیهوشی و دیگری برای عمل جراحی وجود داشته باشد. ترکیب جاری دو یا چند منبع ساکشن برای استفاده توسط دو تیم جراحی مناسب است. این دستگاه لازم است که علاوه بر اتاق عمل در اتاق بیهوشی ، اتاق بهبودی ، بخش مراقبت های ویژه و سایر بخش ها نیز وجود داشته باشد.
تکنیک های مختلفی برای انجام عمل ساکشن وجود دارد ، از جمله عمل جاروب کردن هوا (سیستم مکانیکی) ، یونیزه کردن (سیستم الکترومغناطیسی) ، استفاده از لیزر و ... . ساکشن‌های مختلف با توجه به تکنولوژی متفاوت و بسته به نوع کارآیی در جهان تولید می شود. یکی از انواع ساکشن‌ها ، ساکشن‌های پزشکی است.

موارد استفاده از ساکشن
- برداشتن سریع محلول های شستشو از ناحیه زخم
- خالی کردن حفرات آبسه
- گرفتن تومور در طول برداشتن آن
- تمیز و خشک نگه داشتن زخم برای مشخص شدن محل خونریزی
- مکیدن بافت های نکروتیک و صدمه دیده مغزی یا تومورهای نرم مغزی
- تخلیه کردن مایع مغزی نخاعی از بطن یا فضای زیر سخت شامه
- کمپرس کردن رگ خونریزی دهنده
- انتقال جرقه الکتروکوتر به ناحیه خونریزی  و کشیدن دودهای حاصل از کوتریزاسیون

تقسیم بندی ساکشن‌های پزشکی از نظر میزان خلاء نسبی (فشار منفی)

- خلاء بالا ((P>60Kpa (High Vacuum): استفاده دربخش های متفاوت مراکز درمانی وابسته
- خلاء متوسط (P>20kpa): استفاده در مطب های پزشکی
- خلاء پایین (P)

مزایا و معایب دستگاه‌های ساکشن مختلف
- ساکشن دوار روغنی: به دلیل ایجاد بخارات روغنی در فضای بیمارستان از نظر پزشکی منسوخ اعلام شده است.
- ساکشن دیافراگمی (نوسانی): در چرخه تولید هستند اما به دلیل سرعت و ظرفیت مکش پایین در عمل‌های جراحی حساس و سنگین به کار نمی‌رود.
- ساکشن‌های سیلندر و پیستونی: در دو نوع دور بالا و پایین تولید می شود که بهترین و مدرن‌ترین نوع ساکشن‌های تولیدی کشورهای پیشرفته هستند و معروف به ساکشن‌های خشک است.

عوارض جانبی انجام ساکشن (complication of suctioning)
- هایپوکسی
- آریتمی
- افت BP
- آتلکتازی
- عفونت (در بیمار و پرستار) که در ساکشن تراکئوستومی علاوه بر عوارض فوق این عوارض نیز غیرقابل ذکر است.
- صدمه به مخاط تراشه
- خونریزی
- تحریک عصب واگ
- سرفه حمله ای
- ایست قلبی و حتی مرگ

نکات مهم برای انجام ساکشن
1- به‌کار بردن روش استریل
2- اندازه سایز کاتتر که کمتر از نصف ETT را اشغال کند (بسته به نوع ترشحات بیمار و بر اساس تشخیص پرستار) می توان از کاتتر سایز بزرگ برای خارج کردن ترشحات غلیظ استفاده کرد.
3- هر بار ساکشن نباید بیش از 15 ثانیه بطول بیانجامد و درصورت نیاز به ساکشن مجدد ، فاصله هربار ساکشن کردن مابین 30- 20 ثانیه باشد.
4- در مجموع کل مدت ساکشن کردن کمتر از 5 دقیقه نشود.
5- قبل از انجام ساکشن حتماً باید فشار ساکشن را تنظیم کرد. در مورد ساکشن دیواری و پرتابل به شرح زیر است:

6- میزان N/S موردنیاز هر دوره ساکشن: بزرگسالان cc‌ 3-5 ، کودکان و نوجوانان 1-3 cc ، نوزادان کمتر یا مساوی cc 0/5
7- وضعیت مناسب لوله دستگاه پیچ نخورده باشد ، سوراخ نداشته باشد ، مسیر داخلی آن کاملا تمیز و فاقد گرفتگی باشد)
8- شستشوی کامل درب شیشه ای دستگاه و لوله های متصل به آن با محلول ضد عفونی پس از خاتمه کار با دستگاه

مراحل ساکشن
1- بررسی ضرورت نیاز بیمار به ساکشن
2- آماده کردن تجهیزات موردنیاز (بررسی سالم بودن دستگاه ساکشن و ...)
3- برای پیشگیری از انتقال عفونت از بیمار به پرستار و بالعکس دست‌ها شسته شود
4- توضیح دادن پروسیجر برای بیمار درصورت هوشیار بودن
5- پوزیشن بیمار (در بیمار هوشیار: سر در زاویه 45 درجه / در بیمار غیر هوشیار: درازکش یک طرفه)

ساکشن پزشکی

انواع ساکشن
1- نوع ثابت یا سانترال: در دو نوع دارای مخزن یک‌بار مصرف و مخزن چند بار مصرف
2- پرتابل (قابل جابجایی): لوله های رابط و کاتترها و مخزن آن یک‌بار مصرفند.

اجزاء تشکیل دهنده دستگاه
- موتور الکتریکی
- مولد فشار منفی
- مخزن جمع آوری مایعات
- فیلترهای تصفیه
- مانومتر
- اتصالات انتقال دهنده مایعات و فشار منفی

قسمت های مختلف ساکشن پرتابل
- موتور
- گیج وکیوم (نمایش میزان فشار دستگاه) و پمپ وکیوم
- شیشه های ساکشن (مخازن) و لوله های رابط
- پیچ های تنظیم کننده ساکشن (تنظیم میزان مکش)

عیوب و رفع عیب
1- دستگاه روشن نمی شود:
اطمینان از سالم بودن پریز و برق دار بودن آن ، بررسی کلید دستگاه ، اطمینان از سالم بودن فیوز دستگاه

2- دستگاه مکش مناسبی ندارد:
بررسی درب مخازن جمع آوری مایعات (این درپوش ها گاهی در جای خود محکم نمی شوند و با ایجاد نشتی مانع از ایجاد فشار منفی مناسب در مخزن و مکش مناسب می شود) ، احتمال شکستگی محل اتصال لوله های رابط به درپوش ساکشن ، بررسی سطح روغن (در ساکشن های روغنی) ، کنترل اتصالات ساکشن

3- صدای ساکشن زیاد و غیر عادی است که در این صورت حتماً موتور ساکشن نیاز به سرویس دارد.

سر ساکشن Suction Tip
سر ساکشن را به لوله های استریلی که یک‌بار مصرف هستند وصل می کنند ؛ آنگاه دستگاه ساکشن را روشن می کنند تا خون و مایعات ساکشن شوند. می توان بر اساس محل جراحی و سلیقه جراح از سر ساکشن های مختلفی استفاده نمود.

انواع سر ساکشن
- Adson: برای تخلیه کردن محل جراحی از خون و مایعات و جلوگیری از تجمع آنها در جراحی های کرانیوتومی
- Frazier: برای جمع آوری مقادیر کم مایعات تجمع یافته مورد استفاده قرار می گیرد ، مانند جراحی های پلاستیک یا جراحی های عروق محیطی. در انواع مستقیم یا دارای انحنا ، کوتاه یا بلند و فلزی یا یک‌بار مصرف موجودند.
- Poole: برای جمع آوری آسیت یا مایعات شستشو دهنده از داخل حفره شکم یا قفسه سینه مورد استفاده قرار می گیرد. در انواع مستقیم یا دارای انحنا ، فلزی یا یک‌بار مصرف موجودند.
- Yankauer: برای مکش مایعات در جراحی‌های دهانی ، شکمی و قفسه سینه مورد استفاده قرار می گیرد. در انواع فلزی یا یک‌بار مصرف ، با سوپاپ یا بدون سوپاپ کنترل مکش و در سایزهای اطفال و بزرگسالان موجود است.

پارامترهای فنی مهم در خرید ساکشن های پزشکی

- ظرفیت مکش (لیتر بردقیقه (L/min)) و کیفیت موتور و مکش بالا - فشار منفی ماکسیمم خلاء نسبی (بار ، میلی متر جیوه ، کیلو پاسکال یا سانتیمتر آب)
- دارا بودن تأییدیه ها (مثل FDA) یا نشان‌ها (مثل CE‌) یا استانداردهای لازم
- ظرفیت و  توان خروجی بالا
- بدون صدا و لرزش بودن
- هزینه پایین تعمیر و نگهداری
- سیستم (Irrigation دارا بودن یا به صورت آپشن)
- بالا بودن قابلیت استریل بدنه
- حجم پذیری زیاد مخازن ساکشن
- مدت زمان و نحوه خدمات پس از فروش و گارانتی
- متناسب بودن قیمت با کارایی دستگاه
-‌ جنس لوله دستگاه (ضدجرقه و از موادی باشد که بر روی هم تا نشده و پس از مدتی کار کردن ایجاد گرفتگی ننماید.)

جهت ثبت نام در دوره های تعمیر تجهیزات پزشکی وارد لینک زیر شوید:

در طب نوزادان یکی از شایع ترین وقایع برای معاینه و درمان ، زردی است. زردی مشکلی است که در یک سوم نوزادان رخ می دهد و در اکثر موارد بدون درمان بهبود می یابد و عارضه ای بر جای نمی گذارد. گلبول های قرمز خون نوزاد ، اندکی پس از تولد شروع به تجزیه شدن می کنند. این تجزیه موجب ایجاد رنگدانه ای به نام بیلی روبین در خون می شود. کبد نوزاد ، تا حدود یک هفتگی توانایی تجزیه بیلی روبین را ندارد. به علت عدم تکامل ریه و عدم توانایی در جذب و دفع بیلی روبین ، این رنگدانه در خون می ماند و رنگ پوست را زرد می سازد. این مشکل در اولین هفته تولد نوزاد پیش می آید و به تدریج در طول دو هفته کاهش می یابد. در واقع زردی یک بیماری نیست ولی چنانچه میزان بیلی روبین بالاتر از حد بوده و بدون درمان باقی بماند ، بیلی روبین وارد مغز شده و باعث وارد آمدن آسیب های جدی به مغز می شود.

بررسی و درمان های اولیه و زود هنگام زردی نوزادان می تواند از بروز این عوارض جدی جلوگیری کند. از عوارض درمان نشدن زردی می توان به فلج مغزی ، عقب ماندگی ذهنی ، حملات صرعی ، اشکال در تعادل حرکتی ، ناهنجاری های دندانی و ناشنوایی اشاره کرد که دیگر قابل درمان نیستند. پس با مشاهده اولین نشانه های زردی در کودک ، بلافاصله باید برای درمان به پزشک مراجعه کرد.
زردی پوست نوزاد ابتدا از صورت شروع شده و هنگامی که سطح بیلی روبین درخون بالا رفت ، به شکم  و پاها گسترش پیدا می کند.

درمان زردی بر اساس سطح بیلی روبین خون متفاوت است اما به طور کلی راه های درمان عبارتند از:
شیردهی مکرر: نوزادانی که به خوبی با شیر مادر تغذیه نشوند ، رنگدانه های زرد یا همان بیلی روبین از بدنشان دفع نشده و روی پوست جمع می شود و نوزاد تب می کند. با شیر دهی مکرر می توان از پیشرفت زردی جلوگیری کرد.
فتوتراپی (نوردرمانی): فتوتراپی درمان رایج برای کاهش سطح بیلی روبین در نوزادان است. نور ، شکل و ساختمان مولکول بیلی‌روبین را تغییر می‌دهد. نور درمانی اجازه می دهد بیلی روبین زیر پوست بشکند و از خون و پوست نوزاد جدا و دفع شود.
تعویض خون: در موارد زردی شدید که فتوتراپی مؤثر نباشد یا به عبارتی سطح بیلی روبین خون خیلی بالا رود ، تعویض خون انجام می شود.

دستگاه فتوتراپی
با مشاهده یک پرستار انگلیسی در سال 1956 تأثیر نور در کاهش بیلی روبین نوزادان شناخته شد. تحقیقات بعدی نشان داد که چگونه انرژی نور توسط مولکول های بیلی روبینی جذب و پس از تبدیل آن به ایزومر نوری و ایزومر ساختاری به آسانی از طریق ادرار و کبد دفع می شود. پس از شناخت فتوبیولوژی بیلی روبین ، دستگاه های فتوتراپی ساخته شده و از سال 1958 به عنوان یک روش درمانی غیرتهاجمی بی ضرر در درمان زردی ، شناخته شد و امروزه به طور گسترده از آن استفاده می شود.
در فتوتراپی برای درمان زردی نوزاد ، پوست نوزاد را در معرض نور با طول موج nm 520-400 قرار می دهند. دستگاه های فتوتراپی معمولی با لامپ های سفید و آبی و آبی-سبز فلورسنت و هالوژن و LED ، امروزه جهت درمان زردی ساخته شده اند. برای فتوتراپی ، بهترین طیفی که بیشترین جذب را دارد و معمولاً مورد استفاده قرار می گیرد ، بین nm 420-470 است که طیف آبی است.

منابع نور فتوتراپی
بیلی‌روبین بیش از همه به قسمت آبی طیف نور مرئی در حدود 460 نانومتر واکنش نشان می‌دهد. چراغ هایی که نور حدود 460 تا 490 نانومتر تولید می‌کنند ، به درد فوتوتراپی می‌خورند. نور ساطع شده توسط دستگاه فتوتراپی جهت حذف تابش های مادون قرمز و ماوراء بنفشِ مضر باید فیلتر شود. همچنین نور دستگاه باید کاملاً روی نوزاد متمرکز شده باشد.

منابع نور فتوتراپی شامل  موارد زیر هستند:

نور افکن هالوژن
در این نورافکن های فتوتراپی معمولاً چراغ هالوژن با 150 watt و 21 V به همراه یک بازتابنده با پوشش مخصوص که طول موج مادون قرمز را جذب می کند ، قرار دارند. همچنین یک فن باید به طور مداوم چراغ هالوژن را که گرم شده ، سرد کند.
محل قرار گیری لامپ ، در بالای نوزاد یکی از مسائل مهم و حیاتی در تأثیر نور افکن ها است. بیشترین تأثیر لامپ هنگامی است که مستقیماً در بالای نوزاد در فاصله 45-50 cm  قرار گرفته است.
تعداد کمی از نورافکن های هالوژن با یک دوزیمتر که مقدار دُز فتوتراپی را که نوزاد دریافت کرده است نمایش می دهد ، ترکیب می شوند.

لامپ های های فلئورسنت

متداول ترین منبع نوری که در فتوتراپی مورد استفاده قرار می گیرد ، لامپ های فلئورسنت است.  این لامپ ها ، نور آبی با طول موج 400–520 nm منتشر می کنند که  فلئورسنت آبی مخصوص دارای برچسب F20T12/BB یا TL 20W/52 است. لامپ های فلئورسنت آبی عادی با برچسب F20T12/B تابش بسیار کمتر از لامپ های فلئورسنت آبی مخصوص تحویل می دهد.
از مزیت های لامپ های فلئورسنت می توان به ارزان بودن آنها اشاره کرد اما این لامپ ها بعد از حدود 1200 ساعت استفاده ، شدت نور و تقریباً 35–40 %  از تابندگی نور آبی خود را از دست می دهند. تولید کنندگان این لامپ ها همواره به کاربران توصیه می کنند که بعد از اتمام تعداد ساعات مجاز برای استفاده ، نسبت به تعویض این لامپ ها  اقدام کنند. قرار دادن مستقیم این لامپ در کنار نوزاد به طور قابل ملاحظه ای دُز خروجی را کاهش می دهد.

لامپ های فلئورسنت

لامپ های فلئورسنت متراکم
این لامپ ها کوتاه (حدود 5 inch 7 to) و به صورت تاشده و چند لا است که نور آبی و سفید منتشر می کند. لامپ های فلئورسنت متراکم گرمای زیادی تولید نمی کند لذا می توان آنها را در فاصله نسبتاً کوتاهی از نوزاد قرار داد.

دیودهای ساطع کننده نور (LED)
لامپ های LED آبی طیف باریک و محدودی منتشر می کنند. نمونه های اولیه این LEDها از سال 1990 در دستگاه های فتوتراپی مورد استفاده قرار گرفتند و در سال 2002 اولین دستگاه فتوتراپی با LED در آمریکا و انگلستان روانه بازار شد. در دستگاه های جدید و امروزی فتوتراپی با LED که امروزه در بازار هستند ، ترکیبی از LED های آبی ، زرد و تعداد کمی قرمز مورد استفاده قرار گرفته است.
LEDها پایا و بادوام هستند و برق کمی مصرف می کنند ؛ همچنین چون طیف این منابع نوری در ناحیه آبی طیف نور متمرکز شده است ، گرما و حرارت کمی تولید می کند و می توان آنها را در نزدیک نوزاد قرار داد.
شدت نور LEDها در طول زمان به تدریج کم می شود ، بنابراین هر شش ماه باید چک شود.

دستگاه فتوتراپی با دیودهای ساطع کننده نور

قسمت هایی از یک دستگاه فتوتراپی
- کلید روشن و خاموش دستگاه
- کلید روشن کردن منبع نور دستگاه
- کلید کنترل انتخاب طول موج
- تایمر دستگاه
- منبع نور دستگاه
- کلید سطح تابش که امکان انتخاب شدت نور کم یا زیاد را می دهد.
- تنظیم کننده های موقعیت نور روی نوزاد
- صفحه نمایش دما و سایر پارامترها
- تخت نوزاد
- فن های خنک کننده دستگاه که نباید مسدود شوند.

اجزای مختلف دستگاه فتوتراپی

برای ارائه فتوتراپی ایمن و مؤثر رعایت نکات زیر لازم است:
همانند شکل زیر ، چشم های نوزاد را باید با چشم بند مناسب از آسیب پرتوهای نور در امان نگه داشت.
همانند شکل زیر نوزاد را باید برهنه همراه با یک پوشک کوچک که اندام تناسلی او را می پوشاند ، نگه داشت.

نوزاد را در جایگاه مخصوص به خود قرار دهید. محیط فتوتراپی باید نه گرم باشد و نه سرد. باید مطمئن شد که جریان هوا باعث سرد شدن لامپ ها نمی شود.
می توان سطح داخل تخت نوزاد را با ورقه هایی از آلومینیم یا سطوح سفید رنگ پوشاند که از اتلاف تشعشعات جلوگیری شود.

باید نوزاد را تمیز و خشک نگه داشت. بهتر است جهت تمیز کردن نوزاد تنها از آب استفاده کرد ، روغن و کرم در سطح پوست استفاده نکنید.
فتوتراپی پیوسته صورت نمی گیرد و می توان برای تغذیه نوزاد ، روش های بالینی ، اجازه ملاقات والدین با نوزاد و برقراری رابطه مادرانه ، درمان را قطع کرد.
تمام نوزادانی که تحت درمان فتوتراپی قرار می گیرند ، باید هر 4 ساعت از نظر درجه حرارت بدن و هر 6 ساعت از نظر وضعیت پوست کنترل شوند. همچنین چون ممکن است افزایش دمای لامپ های دستگاه باعث افزایش میزان متابولیسم یا سوخت و ساز بدن نوزاد شود ، لذا نوزاد باید هر 24 ساعت از نظر وزن هم کنترل شود.
درمان توسط فتوتراپی به مدت 1 تا 3 روز باعث می شود مقدار بیلی روبین به نصف کاهش یابد. اثر درمانی فتوتراپی به عواملی چون سطح اولیه بیلی روبین ، انرژی نور لامپ یا طول امواج نور ، فاصله بین نوزاد و لامپ ، ناحیه ای از پوست که در معرض تابش قرار می گیرد و مدت زمانی که پوست در معرض نور قرار می گیرد بستگی دارد.
در طول درمان به طور مرتب بیلی روبین خون از طریق خون گیری و انجام آزمایشات شیمیایی بر روی خون و یا از طریق دستگاه بیلی روبین متر اندازه گیری می شود.
مکانیسم اندازه گیری بیلی روبین توسط دستگاه بیلی روبین متر به این صورت است که ابتدا یک پرتو نوری به پوست نوزاد تابیده شده و سپس نور برگشتی به دو پرتو جداگانه تفکیک می شود و توسط یک آشکارساز نوری اندازه گیری می شود. میزان غلظت بیلی روبین خون از میزان جذب نور برگشتی به دست می‌آید. زمانی که بیلی روبین خون به حدی برسد که ضایعات مغزی ایجاد ننماید ، فتوتراپی قطع می شود.
فتوتراپی ممکن است با عوارضی  هم همراه باشد. از عوارض نسبتاً شایع فتوتراپی می توان اسهال ، افزایش دمای بدن ، دهیدراسیون ، صدمه به DNA ، لرز ، تروما به چشم ، انسداد بینی به علت بانداژ چشم ها و سندرم کودک برنزه را نام برد.

مشخصات ظاهری:
نمای جلو و کنار دستگاه شامل کانکتورهای کنار دستگاه، کلیدهای کنترل کننده عملیاتی ، صفحه نمایش ، نشانگرها ، نمای پشت دستگاه می باشد.

کانکتور های کنار دستگاه:
تمامی کانکتورهانسبت به استفاده همزمان با Defibrillator محافظت شده اند.

کلید های کنترل کننده عملیاتی:

ALARM SILENCE:
با فشردن این کلید می توان صدای آلارم را به طور موقت به مدت 2 دقیقه قطع کرد.
FREEZE:
از این کلید جهت ثابت کردن سیگنال های روی صفحه استفاده می گردد. با فشار مجدد آن ، ترسیم سیگنال ها ادامه خواهد یافت.
HOME MENU:
با این کلید می توان همواره به منو یا صفحه قبل بازگشت.
POWER:
از این کلید جهت روشن یا خاموش کردن سیستم استفاده می گردد.
@:
با این کلید می توان روشنایی تصویر را کم و زیاد نمود.

علاوه بر این کلیدها ، 5 کلید فشاری در قسمت پایین صفحه نمایش برای استفاده از امکانات و عملکردهای سیستم قرار دارند.

صفحه نمایش:
در این صفحه ، شکل موج ها ، حالت ها و مقادیر انتخاب شده ، پیغام های خطا ، مقادیر تنظیم محدوده های آلارم دستگاه ، تاریخ ، ساعت و صفحه TREND و صفحه SET UP قابل رؤیت می باشد.

مانیتور پزشکی

نمای پشت دستگاه:
در پشت دستگاه چند کانکتور و یک فیوز تعبیه شده است.
جهت اتصال ولتاژ مستقیم به سیستم یا از برق 12 ولت اتومبیل و یا از برق منبع تغذیه ی ایزوله استفاده شود.

راهنمای مختصر برای کار با دستگاه:
1. پراب های مربوط به پارامترهای مختلف علائم حیاتی را در کانکتورهای مربوطه محکم نمایید.
2. الکترودها و پراب های دستگاه را به بیمار وصل نمایید.
3. دستگاه را روشن نموده و منتظر نمایش صفحه اصلی بعد از انجام تست داخلی که توسط خود دستگاه انجام می گیرد ، باشید.
4. محدوده های الارم را چک نمایید و در صورت نیاز آنها را تنظیم نمایید.
5. در صورت نیاز می توانید روشنایی نور دستگاه را با استفاده از کلیدهایی که برای این منظور در نظر گرفته شده اند ، تنظیم نمایید.
6. در صورت استفاده از امکانات شبکه سانترال ، کابل شبکه را به کانکتور مربوطه متصل نمایید.

خصوصیات دستگاه:

فیزیکی / مکانیکی:
دستگاه مراقبت بیمار موجود در بیمارستان مدل S630 دیده شده است. این دستگاه پرتابل قابل حمل با وزن کم وبه ابعاد کوچک (cm 17*21*26) که دارای قابلیت اندازه گیری پارامترهای مختلف حیاتی بیمار می باشد. بدون قطع ارتباط بین دستگاه و بیمار ، دستگاه با قابلیت استفاده از باطری داخلی می تواند در حین انتقال بیمار ، علائم حیاتی او را نشان دهد.

مشخصات الکتریکی:
دستگاه توسط برق متناوب با دامنه های متغیر بین 200 تا 240 V و بسامد 50 HZ ، هم چنین با برق مستقیم با دامنه های متغیر بین 12 تا 14 V و جریان 1.5 mp قابل تغذیه است. علاوه بر این می توان از باطری قابل شارژ داخلی سیستم نیز استفاده نمود. زمان شارژ باطری تا 90% حدوداً 16 ساعت است. دستگاه با باطری کاملا شارژ شده بسته به نوع مدل دستگاه بین 2 تا 4 ساعت کار خواهد کرد.

مشخصات باطری:
شارژ باطری با اتصال دستگاه به برق شهر به طور اتوماتیک انجام می پذیرد . در این صورت روشن یا خاموش بودن دستگاه در روند شارژ باطری تأثیری ندارد. از طریق ورودی برق مستقیم باطری شارژ نخواهد شد. وضعیت شارژ باطری در هنگام شارژ توسط نشانگر مربوطه مشخص می شود. درصورت استفاده از باطری ، نشانگر نوری مربوطه کلا خاموش بوده و میزان شارژ باقی مانده در هر لحظه روی صفحه نمایش با شکل گرافیکی مشخص می شود. فیوز تعبیه شده در پشت دستگاه جهت محافظت باطری هنگام شارژ و یا استفاده از آن می باشد. در صورتی که فیوز معیوب شده باشد ، هنگام اتصال به برق ، نشانگر وضعیت شارژ همواره به رنگ سبز روشن خواهد بود و هم چنین سیستم در مورد کار با باطری داخلی با مشکل مواجه خواهد شد.

ارتباط با سانترال:
ارتباط با شبکه سانترال از طریق کانکتور 8UTP پشت دستگاه صورت می گیرد.

تجهیزات همراه:
بسته به مدل دستگاه ، برخی از تجهیزات زیر همراه دستگاه خواهد بود:
1. کابل برق
2. کابل ECG
3. کاف و شلنگ NIBP
4. پراب SPO2
5. پراب TEMP
6. فیوز 2 یا 3 آمپر و گیره ی نگهدارنده کابل

صفحه نمایش:
صفحه های نمایش دستگاه می تواند به یکی از شکل های زیر نمایش داده شود:
مدل ERT ، توانایی اندازه گیری و نمایش پارامتر های زیر را دارد:
1. ECG
RESP .2
TEMP .3

مدل ESN ، توانایی اندازه گیری و نمایش پارامترهای زیر را دارد:
1. ECG
SPO2 .2
NIBP .3

مدل EST ، توانایی اندازه گیری و نمایش پارامترهای زیر را دارد:
1. TEMP
SPO2 .2

مدل ENTR ، توانایی اندازه گیری و نمایش پارامترهای زیر را دارد:
1. ECG
NIBP .2
TEMP .3
RESP .4

ناحیه عددی
در قسمت راست صفحه ، پنجره هایی وجود دارد که پارامترهای عددی RR ,TEMP , NIBP , HR , SPO2 در آنها نمایش داده می شوند. برخی پارامترهای قابل تنظیم برای ماژول ها نیز در پنجره های مربوط به آن نمایش داده می شوند. در ضمن در بالای صفحه ، ساعت ، شماره ی BED ، همچنین در صورت کار کردن دستگاه با باطری مقدار شارژ باقی مانده از باطری به صورت گرافیکی قابل مشاهده است.

ناحیه ی گرافیکی
در قسمت سمت چپ صفحه ، از بالا تا پایین 3 ناحیه ی گرافیکی جهت نمایش سیگنال ها در نظر گرفته شده است. ناحیه ی اول و دوم اختصاص به ECG دارد که ناحیه ی دوم دنباله ی ناحیه ی اول محسوب می گردد. ناحیه ی سوم بسته به مدل دستگاه ، نمایش سیگنال PLETH و یا RESP را به عهده خواهد داشت.

ناحیه نمایش پیغام های خطا
در ناحیه های گرافیکی در قسمت پایین نمایش هر سیگنال قسمتی جهت نمایش پیغام ها در نظر گرفته شده است. در این قسمت ها پیغام های خطای مربوط به ماژول های مختلف قابل مشاهده است.

آلارم ها و محدوده ها

اطلاعات عمومی:
هنگامی که شرایط ویژه اتفاق می افتد و لازم است به کاربر اطلاع داده شود ، S630 با استفاده از علامت های صوتی و تصویری ظهور شرایط آلارم را اعلام می کند. در هنگام وقوع آلارم ، ادامه مانیتورینگ بیمار از طریق S630 امکان پذیر است و آلارم ها تنها برای اطلاع کاربر از وضعیت بیمار یا شرایط مانیتورینگ می باشد. آلارم صوتی موقع خروج از محدوده های تعیین شده برای هر پارامتر عددی و همچنین بروز خطاها فعال می شود. موقع فعال شدن آلارم صوتی ، صدا با دو فرکانس مختلف ، فرکانس اول 1200 هرتز ، فرکانس دوم 850 هرتز و زمان سکوت (0.5 ثانیه) ایجاد می شود. آلارم های تصویری هم زمان با آلارم های صوتی فعال می شوند و برای پارامتری که از محدوده خارج شده است ، مقدار عددی آن بصورت چشمک زن مشخص می گردد. چشمک زدن در زمان آلارم ، ثانیه ای یکبار اتفاق می افتد و برای مشخص شدن نوع خطا نیز پیغامی بر روی صفحه نمایش ظاهر می شود.

تنظیم محدوده های آلارم:
با فشردن کلید آلارم در منوی اصلی ، صفحه آلارم مربوطه ، هم چنین کلیدهایی که به جهت تغییر و تنظیم محدوده های آلارم و فعال یا غیرفعال نمودن آلارم در نظر گرفته شده اند ، مشاهده می شوند. در این منو بصورت پیش فرض ابتدا حد بالای آلارم جهت تغییر انتخاب شده است. این آمادگی تغییرات بصورت تغییر رنگ پس زمینه ی محدوده ی آلارم مورد انتخاب قابل مشاهده می باشند.

کلیدهای کاربردی:
کلیدهای کاربردی که در جهت تنظیم محدوده ها و روشن یا خاموش کردن آلارم ها در منوی آلارم مورد استفاده قرار می گیرند ، به شرح زیر می باشند:
SELECT:
با فشردن این کلید می توان هر یک از متغیرهای محدوده ی بالا و پائین آلارم مربوط به پارامترهای عددی را جهت تغییر و تنظیم انتخاب نمود. این آمادگی بصورت تغییر رنگ پس زمینه ی پارامتر عددی قابل مشاهده می باشد.
ON/OFF:
با این کلید می توان دستگاه را نسبت به آلارم پارامترهای موجود فعال یا غیرفعال نمود.
INC:
با این کلید می توان محدوده ی عددی آلارم انتخاب شده را زیاد کرد.
DEC:
با این کلید می توان مقدار محدوده ی عددی آلارم انتخاب شده را کم کرد.
SAVE:
با این کلید می توان تغییراتی را که در صفحه ی آلارم ایجاد شده ذخیره و اعمال کرد.
HOME/MENU:
جهت خارج شدن از صفحه آلارم و برگشت به منوی اصلی مورد استفاده قرار می گیرد.

مانیتورینگ و کابل ECG:
کابل ECG و لیدهای متصل به آن بوسیله ی کانکتور قفلی که جهت اتصال محکم کابل ECG به مانیتور انتخاب شده است ، به مانیتور وصل می گردد.
1. کابل ECG را به کانکتور مربوطه در کنار دستگاه متصل نمایید.
2. CHEST LEADها را در محل مناسب روی سینه ی بیمار قرار دهید.
3. الکترودها را به CHEST LEADها متصل نمایید.
4. با استفاده از کلیدهای مناسب ، لید موردنظر خود را انتخاب نمایید که بهترین دامنه را در صفحه نمایش مشاهده کنید.
5. فیلتر ECG را در حالتی قرار دهید که مورد نظرتان است. توجه داشته باشید که اگر در محیطی به شدت نویزی از دستگاه استفاده می نمائید ، از فیلتر MONITOR استفاده کنید.
6. با استفاده از منوی SET UP ، بزرگسال یا نوزاد بودن بیمار را مشخص کنید.

دستگاه قادر به تشخیص و حذف پالس PACE MAKER می باشد. در صورت فعال بودن PACED ECG ، سیگنال ناشی از PACE MAKER تشخیص داده شده و آنها در شمارش نبض دخالت داده نمی شوند. سیگنال های PACE تشخیص داده شده توسط خط های عمودی به ارتفاع یک سانتیمتر روی سیگنال ECG قابل رؤیت خواهند بود.

پنجره ی عددی:
در پنجره ی عددی که جهت HR در نظر گرفته شده است ، اطلاعات زیر وجود دارد:
1. عدد HR
2. شماره ی LEAD
3. عدد SIZE
4. محدوده های بالا و پائین آلارم و ALARM ON/OFF
5. نوع FILTER
6. نشانگر ضربان

فیلتر ECG:
فیلترهای دستگاه ، طبق جدول زیر قابل تنظیم است:
تنظیم فیلتر ECG را می توان از طریق منوی SET UP انجام داد.

میانگین گیری HR:
همواره فاصله زمانی بین هر QRS تا QRS قبلی وارد جدول میانگیری شده و HR از میانگین 4 ، 8 و یا 16 ثانیه گذشته QRS ها محاسبه می گردد. تنظیم زمان میانگیری در منوی SET UP ، با عنوان HR Average امکان پذیر است.

وضعیت پاسخ Spo2:
این امکان وجود دارد که اندازه گیری و نمایش Spo2 در سه حالت زیر در منوی Set up تنظیم گردد:
NORMAL: برای اکثر اوقات این وضعیت توصیه می شود.
FAST: در حالتی که بیمار بیهوش است می تواند مورد استفاده قرار گیرد. در این وضعیت نمایش SPO2 به حرکت بیمار حساس خواهد بود ، ولی در عوض تغییرات SPO2 سریعتر قابل مشاهده می باشد.
SLOW: حساسیت نمایش SPO2 به حرکت بیمار در حداقل مقدار خود قرار دارد. در این وضعیت باید توجه داشت که ممکن است تغییرات SPO2 بیمار به کندی نمایش داده شود.

مانیتورینگ NIBP:
دستگاه S630 با استفاده از تکنیک نوسان سنجی فشار غیرتهاجمی ، فشار خون را اندازه گیری می کند. پمپ داخل دستگاه کاف را تا فشار تقریبی mm Hg180 یا تا زمانی که بطور مؤثری جریان خون مسدود شود باد می کند. سپس تحت کنترل مانیتور فشار داخل cuff به تدریج کاهش پیدا می کند ، در این هنگام یک سنسور فشار ، فشار هوا را تشخیص و یک سیگنال به مدار NIBP ارسال می کند. همین طور که به تدریج فشار cuff کاهش داده می شود ، خون در شریانی که قبلا مسدود شده بود جریان پیدا می کند و مقدار اندازه گیری شده ی فشار توسط سنسور تغییر می کند.

کلیدهای کاربردی:
کلیدهایی که در منوی NIBP قرار دارند به شرح زیر می باشد:
STOP .1: جهت قطع کردن ادامه ی کار اندازه گیری NIBP
START.2: جهت شروع اندازه گیری NIBP
MODE .3: جهت انتخاب یکی از حالت های Auto یا Manual
List .4: جهت دیدن فهرست اندازه گیری ها که دارای دو منوی زیر است:
NEXT.5: جهت دیدن پنجره ی فهرست بعدی
BACK .6: جهت دیدن پنجره ی فهرست قبلی مانیتورینگ TEMP

اندازه گیری دمای بدن بیمار با تحلیل سیگنالی که از پراب مربوطه دریافت می گردد ، انجام می گیرد. این سیگنال ناشی از تغییرات مقدار مقاومت قطعه ای است که مقاومت آن بسته به دما می باشد. این قطعات ترمیستور نامیده می شوند. سیگنال ارسال شده از پراب توسط مدار داخلی دستگاه دریافت و پس از تحلیل و پردازش جهت اندازه گیری و درج مقدار دمای بیمار مورد استفاده قرار می گیرد. مانیتورینگ RESPIRATION تنفس بیمار بوسیله ی دو الکترود از سه الکترودهای کابل ECG قابل تشخیص می باشد. یک سیگنال تحریک خیلی کوچک در اثر تغییرات امپدانس بافت های قفسه ی سینه به دلیل تنفس الکترودها اعمال می شود که جهت نمایش سیگنال و اندازه گیری تعداد تنفس در دقیقه مورد استفاده قرار می گیرد. اطلاعات تنفسی بصورت یک شکل موج در قسمت گرافیکی ترسیم می گردد. تعداد تنفس در یک دقیقه در پنجره ی عددی نمایش داده شده و در اطلاعات ترند ذخیره میگردد.

کلیدهای کاربردی:
RESP SIZE: با این کلید میتوان حساسیت دامنه سیگنال Resp را از بین مقادیر 1.4 و 1.2 و 1 و 2 و 4 انتخاب کرد ، SIZE انتخاب شده در قسمت نمایش سیگنال RESP نمایش داده می شود.
RESP SIZE: با این کلید می توان سرعت جاروب سیگنال RESP را روی مقادیر 12.5 , 6 , mm/s 25 را تنظیم کرد.

نگهداری و رفع اشکال

پیغام های خطای سیستمی:
یک پیغام خطا موقعی اتفاق می افتد که یک یا تمام قسمت های دستگاه بطور درست عمل نکند و این پیغام خطا تا زمانی که عامل ان از بین نرود ، مشاهده می شود. اگر دستگاه نتواند هر کدام از وظایف خود را بطور صحیح انجام دهد و یا بخشی از سخت افزار بطور صحیح کار نکند ، یک پیغام خطا مشاهده خواهد شد.

سرویس:
مانیتور S630 احتیاجی به سرویس مرتب بجز تمیز کردن ، نگه داری باطری و آنچه که به مراکز درمانی توصیه شده است را ندارد. دستورات سرویس بطور کامل در Service Manual آمده است.

تمیز کردن:
بر روی دستگاه Auto Clave انجام ندهید و آن را با اکسید اتیلن و سایر شوینده های ساینده استریل ننمایند. دستگاه را در مایعات غوطه ور نسازید. برای استریل کردن آن می توانید از محلول فرمالین ، قرص فرمالین و یا از لامپ uv استفاده کنید.

نگهداری باطری:
اگر به مدت طولانی نمی خواهید از دستگاه استفاده کنید ، فیوزی که در پشت دستگاه تعبیه شده را خارج کنید. اگر به مدت طولانی از دستگاه استفاده نکرده اید ، جهت استفاده ی مجدد باید دستگاه به مدت حداقل 16 ساعت جهت شارژ کامل به برق AC متصل باشد.

این روش که در ابتدا بر روی حیوانات آزمایشگاهی انجام شد ، برای اولین بار در سال 1929 توسط ورنر فورسمن بر روی انسان صورت گرفت. هدف فورسمن ابداع روشی برای رساندن مستقیم داروها به درون قلب بود ، اما قابلیت تکنیک فورسمن ، به عنوان یک ابزار تشخیصی توسط افراد دیگر مورد توجه قرار گرفت. امروزه سالانه بیش از یک میلیون کاتتریزاسیون و آنژیوگرافی قلبی برای اهداف تشخیصی ، مداخله درمانی یا هر دو انجام می‌پذیرد.

آنژیوگرافی یا آرتریوگرافی یک روش تصویربرداری پزشکی است که در آن اجزای دستگاه گردش خون شامل: سرخرگ‌ها ، سیاهرگ‌ها و حفره‌های قلب با تابش اشعه ایکس به تصویر کشیده می‌شوند. آنژیوگرافی یکی از اقدامات تهاجمی قلبی به شمار می‌رود ، به این صورت که کاتتر یا لوله‌ای باریک از طریق سیاهرگ یا سرخرگ‌های پا یا دست به سمت قلب هدایت شده و مستقیماً اندازه گیری‌ها و تصویربرداری‌های لازم را میسر می‌سازد.
نتایج به دست آمده از آنژیوگرافی کرونری عبارتند از مشخص کردن تعداد عروق کرونری ، نشان دادن محل دقیق انسداد داخل عروق و نشان دادن وسعت انسداد عروق.
راه‌های درمان گرفتگی رگ‌های کرونر بر اساس میزان گرفتگی عروق شامل درمان دارویی ، آنژیوپلاستی و عمل جراحی قلب باز است.

برای انجام آنژیوگرافی ، بیمار در بیمارستان بستری و در محل کشاله ران یک سوراخ کوچک ایجاد می‌‌شود. سپس یک لوله باریک از رگ پا به داخل رگ‌های قلب فرستاده می‌شود. بعد از آن ، مواد مورد نظر (ماده حاجب) به درون لوله تزریق می‌شود و به رگ‌های قلب منتقل می‌شود. در این حین از رگ‌ها عکس گرفته می‌شود تا گرفتگی عروق ، درصد تنگی و اینکه کدام رگ و کجای رگ تنگ است ، مشخص شود.

 دستگاه سی‌تی آنژیو (CTA) یا سی تی آنژیوگرافی (CT Angiography) چیست؟
عوارض دستگاه سی تی آنژیو قطعاً بسیار کمتر از آنژیوگرافی است اما گاهی متخصصان قلب بدون توجه به این مسئله ، برای بیمار آنژیوگرافی تجویز می‌کنند و به صورت خود ارجاعی خودشان انجام می‌دهند. دستگاه‌هایی که به عنوان دستگاه سی تی آنژیو معروف شده‌اند ، در واقع دستگاه‌هایی سی تی اسکن 64 اسلایس هستند که می‌توانند علاوه بر اسکن قسمت‌های مختلف بدن ، از داخل رگ و عروق کرونر قلب هم تصویربرداری کنند.
تصویربرداری این دستگاه‌ها بسیار دقیق است و عوارض آن به مراتب کمتر از دستگاه‌های آنژیوگرافی است. دیگر لازم نیست وسیله تصویربرداری وارد رگ بیمار شود و مثل یک عکس ساده کلیه با تزریق وریدی از جلوی آرنج ، تصویربرداری از عروق انجام می‌شود و فرد مراجعه کننده بلافاصله می‌تواند از روی تخت بلند شود و به خانه برود و هیچ عارضه‌ای ندارند. در حالی که آنژیوگرافی بسیار دردناک است و فرد بیمار باید عوارض زیادی را تحمل کند ، هزینه سی تی آنژیو نیز در گران‌ترین مراکز خصوصی کمتر از نصف آنژیوگرافی است اما برخی متخصصان قلب برای اینکه سی تی آنژیو را متخصص رادیولوژیست انجام می‌دهد ، برای بیمار آنژیوگرافی تجویز می‌کنند و به صورت خود ارجاعی خودشان این کار را انجام می‌دهند ، بدون اینکه هیچ مرجع دیگری بر لزوم این کار نظارت داشته باشد. بحث خود ارجاعی پزشکان در تمام کشورها یک بحث چالش برانگیز است و هیچ بعید نیست که منافع مادی در تجویز این موارد دخیل باشد ؛ نمی‌توان گفت کل این نوع خدمات خود ارجاعی ممنوع شود اما باید قانونمند شود و یک گروه متخصص باید این موارد را تأیید کنند. مسئله دیگر این است که تعداد دستگاه‌های سی تی آنژیو در کشور کمتر از تعداد موردنیاز است و برای تأمین نیازها باید در هر استان حداقل یک مرکز سی‌تی آنژیو یا سی تی اسکن ‌اسلایس وجود داشته باشد.

مزایای سی تی آنژیوگرافی
سی تی آنژیوگرافی قادر است تنگ شدن عروق خونی را به موقع تشخیص دهد و درنتیجه زمان کافی برای درمان وجود دارد.
سی تی آنژیوگرافی جزئیات آناتومیک دقیق تری از عروق خونی نسبت به MRI می‌دهد.
سی تی آنژیوگرافی به عنوان غربالگری بیماران عروقی ایمن تر ، سریع تر و ارزان تر از آنژیوگرافی است و بیمار احساس ناراحتی کمتری می‌کند.

محدودیت‌های سی تی آنژیوگرافی
در شخصی که بسیار چاق است ، تصاویر کیفیت بسیار خوبی نخواهند داشت.
در بیمارانی که بیماری کلیوی پیشرفته یا دیابت شدید دارند نباید انجام شود ، چون ماده حاجب می‌تواند به عملکرد کلیوی صدمه بیشتری بزند.
اگر یک بیمار ضربان نامنظم قلب داشته باشد یا پلاک های متعدد کلسیمی در جدار رگ داشته باشد ، ممکن است سی تی آنژیوگرافی به سختی تفسیر شود.
سی تی آنژیوگرام به اندازه آنژیوگرافی با کاتتر در عکس‌برداری از عروق پیچ در پیچ قابل اطمینان نیست. به خصوص در شریان‌های کرونری در قلبی که به سرعت در حرکت است.
سی تی آنژیوگرافی برای دیدن عروق خونی در نقاط کلیدی بدن استفاده می‌شود که شامل: مغز ، کلیه‌ها ، لگن ، پاها ، قلب ، گردن و شکم است.
خطر واکنش های حساسیتی در برابر تزریق یُد وجود دارد.
در صورت نشت ماده تزریقی به پوست ، پوست تخریب می‌شود.
در مقایسه با سایر روش های تصویربرداری پزشکی ، میزان تشعشع یونیزه این روش بسیار بیشتر است و بسته به سن بیمار و روش آزمایش ، این روش خطر ابتلا به سرطان را برای تمام طول عمر افزایش می‌دهد. در برخی شرایط ، مزایای این روش می‌تواند بیشتر از مشکلات برشمرده باشد.

پزشکان از روش سی تی آنژیو برای موارد زیر استفاده می‌کنند:
- تشخیص بیماری‌ها و آنوریسم (بزرگ شدن) آئورت و سایر رگ های بزرگ.
- تشخیص تنگی‌ها در رگ‌هایی که جریان خون را به مغز محدود می‌کند و منجر به حمله مغزی می‌شود.
- تشخیص بیماری‌ها در شریان‌هایی که به سمت پاها می‌روند و نازک شده‌اند.
- دیدن مسیر رگ‌های کلیه برای پیوند کلیه یا بیماری‌های رگ کلیه.
- صدمه را در شریان‌های گردن ، سینه ، شکم و لگن نشان می‌دهد.
- شریان‌های تغذیه کننده به تومور را قبل از جراحی ارزیابی می‌کند.
- شریان‌های ریوی را برای تشخیص آمبولی ریه بررسی می‌کند.

تفاوت آنژیوگرافی با سی تی آنژیوگرافی
سی تی آنژیوگرافی روش جایگزینی است که در چند سال گذشته به یکی از اولی ترین روش های برخی پزشکان بدل شده است. در سی تی آنژیو با استفاده از اشعه  X ، جریان خون در عروق مشاهده می‌شود. به این صورت که با استفاده از اشعه X و تحلیل کامپیوتری دستگاه CT ، تصاویری را تولید می‌کند که امواج اشعه X از وسیله‌ای چرخشی از میان ناحیه مورد نظر بدن بیمار با زوایای گوناگون برای ساختن تصاویر Cross-Sectional عبور می‌کند ، سپس به صورت تصاویر سه بعدی بازسازی می‌شوند. در مقایسه با کاتتر آنژیوگرافی که باید کاتتر درون رگ قرار بگیرد و ماده حاجب تزریق شود ، سی تی آنژیوگرافی کمتر تهاجمی است و بیمار احساس امنیت بیشتری دارد.

برای انجام آنژیوگرافی در محل کشاله ران یک سوراخ کوچک ایجاد می ‌شود ، سپس کاتتر که لوله‌ ای بلند ، باریک و توخالی است را به داخل رگ رانده و از آن جا به داخل قلب و رگ‌ های کرونر می فرستند. پس از این ‌که نوک کاتتر به داخل رگ کرونری فرستاده شد ، ماده ‌ای حاوی یُد که ماده حاجب نامیده می ‌شود ، تزریق می ‌شود و تصویر رگ‌ ها نمایان می ‌شود.

نکته قابل توجه در تفاوت های آنژیوگرافی و سی تی آنژیوگرافی ، در قیمت و صرف زمان برای بیمار است. در آنژیوگرافی بیمار ساعت ها بستری می شود اما سی تی آنژیو حداکثر یک ساعت وقت بیمار را می گیرد.

نکته دیگری که نباید از آن به سادگی گذشت ، تعیین سن و وضعیت ظاهری بیمار برای تجویز آنژیوگرافی یا سی تی آنژیو است. در بررسی های به عمل آمده مشخص شده که اصولا سی تی آنژیو برای بیماران کم سن که مشکوک به داشتن بیماری قلبی هستند و یا جهت اطلاع از وضع بیمار در نظر گرفته می شود اما مشاهدات عینی خبر از توصیه پزشکان به این بیماران برای آنژیوگرافی در وهله نخست دارد.

آنژیوگرافی و سی تی آنژیوگرافی هر دو روش‌هایی دقیق برای بررسی رگ‌‌های اصلی خون رسان (کرونر) قلب هستند اما هزینه‌ آنژیوگرافی که با عبور یک لوله باریک از رگ پا به قلب انجام می‌شود ، تقریباً سه برابر هزینه‌ سی تی ‌آنژیوگرافی است که فقط با یک تزریق وریدی در دست انجام می‌شود. زمانی که صرف آنژیوگرافی می‌شود نیز چندین ساعت بیشتر از سی تی ‌آنژیوگرافی است.

کاهش خطر با سی تی اسکن
امروزه با کمک سی تی اسکن ، عروق قلب بدون نیاز به آنژیوگرافی بررسی می‌شوند و در اکثر موارد بیمارانی که مشکلات قلبی دارند تنگی‌های احتمالی عروق‌شان با دقت بالا از این طریق قابل بررسی خواهد بود. به همین دلیل در بسیاری از مراکز دنیا میزان آنژیوگرافی تشخیصی به‌شدت کاهش پیدا کرده است. با استفاده از سی تی اسکن می‌توان نقشه تنگی‌های عروق را به دست آورد و بعد تصمیم به انجام آنژیوپلاستی ، بای‌پس عروقی و ... گرفت. به این ترتیب می‌توان خطرات احتمالی آنژیوگرافی غیرضروری را کاهش داد.

بررسی تنها با یک تزریق ساده
در سی تی آنژیو ، ماده حاجب (ماده‌ای برای افزایش کنتراست در پرتونگاری) با سرعت بالا در ورید دست تزریق می‌شود. سپس این ماده به قلب و بعد از آن به سایر ارگان‌های بدن منتقل می‌شود. با در نظر گرفتن زمان ورود ماده حاجب به شریان‌های ارگان موردنظر از آن عکسبرداری می‌شود. برای مثال زمانی که ماده حاجب را به ورید دست تزریق می‌کنند ، حدود 10 ثانیه بعد دارو به قلب وارد و از آن خارج می‌شود. سپس حدود 20 ثانیه بعد وارد عروق شکم می‌شود و حدود 30 ثانیه بعد از آن به عروق پا می‌رود. قبلا برای تصویربرداری از شریان با دستگاه معمولی لازم بود بيمار را به اتاق آنژیوگرافی ببرند و شریان را در پا سوراخ کنند و این کار را انجام دهند. اما الان تنها با تزریق ماده حاجب در دست مثل سایر تزریق‌های وریدی این کار را انجام می‌دهند. به این ترتیب نیاز به انجام یک آنژیوگرافی معمولی که کاری وقت‌گیر و سخت است ، کنار گذاشته می‌شود.

بیمار 15 تا 20 دقیقه بعد مرخص می‌شود
بیمار بعد از انجام عکسبرداری در سی تی آنژیوگرافی می‌تواند 15 تا 20 دقیقه بعد مرخص شود و مشکلی نخواهد داشت. سی تی آنژیوگرافی عمل دردناکی نیست. فقط گاهی‌اوقات زمانی که ماده حاجب با سرعت داخل ورید تزریق می‌شود ، ممکن است ورید پاره شود و ماده زیر پوست برود که البته این اتفاق بسیار نادر است و سالی یک یا دو بار بیشتر رخ نمی‌دهد. هزینه سی تی آنژیوگرافی تقریباً یک‌سوم آنژیوگرافی است. البته سی تی آنژیوگرافی انواع مختلفی دارد ؛ برای مثال می‌توان به سی تی آنژیوگرافی مغز ، قلب ، ریه و ... اشاره کرد. هزینه آن بسته به نوع سی تی آنژیو و دولتی یا خصوصی بودن بیمارستان می‌تواند از 100 تا 600 هزار تومان متفاوت باشد. سی تی آنژیو توسط رادیولوژیست‌ها در مراکز مختلف دولتی و خصوصی پیشرفته کشور از جمله بیمارستان امام خمینی انجام می‌شود. حداقل 10 تا 12 دستگاه خیلی خوب برای انجام سی تی آنژیو در ایران موجود است.

چه زمانی آنژیوگرافی به سی تی آنژیو ترجیح داده می‌شود؟
گاهی ‌اوقات شک بالینی پزشک مبنی بر اینکه بيمار گرفتگی رگ دارد ، زياد است. در چنین مواقعی از ابتدا بيمار آنژیو‌گرافی می‌شود. اما گاهی ‌اوقات شک بالینی پزشک خیلی زیاد نیست ؛ بنابراین سی تی آنژیو انجام می‌شود. در هر حال تکنیک سی تی آنژیو به اندازه آنژیوگرافی دقیق نیست. اگر احیاناً سی تی آنژیوگرافی یک رگ تنگ را نشان بدهد ، این تنگی حتماً باید با آنژیوگرافی تأیید شود. یعنی اگر سی تی آنژيوگرافی نشان دهد رگ آنقدر تنگ است که نیاز به عمل جراحی دارد ، جراح با گزارش سی تی آنژیو بيمار را به اتاق عمل نمی‌برد. بلکه مجدد آنژیوگرافی انجام می‌دهد و با گزارش آنژیوگرافی او را جراحی می‌کند. بنابراین اگر شک بالینی پزشک در مورد گرفتگی رگ زیاد باشد ، انجام سی تی آنژیوگرافی در واقع تحمیل یک هزینه اضافی به بيمار خواهد بود.

آنژیوگرافی دردناک نیست!
در آنژیوگرافی موضع موردنظر برای وارد کردن لوله ابتدا با تزریق ماده بی‌حس‌کننده گزیلوکائین (همان بی‌حس ‌کننده‌ای که در دندانپزشکی استفاده می‌شود) بی‌حس می‌شود و بعد از آن دیگر بيمار دردی حس نخواهد کرد و متوجه حرکت لوله در رگ نمی‌شود. بعد از انجام آنژیوگرافی نیز بیمار همان جا در بیمارستان بستری می‌شود و یک کیسه شن سنگین روی موضعی که لوله وارد آن شده بود ، قرار می‌دهند تا جلوی خونریزی شریان را بگیرند و شریان جوش بخورد. جوش خوردن شریان به سادگی جوش خوردن ورید نیست. بنابراین لازم است کیسه شن روی آن فشار بیاورد تا رگ در موضعی که سوراخ شده بود ترمیم شود. تقریباً زمانی معادل صبح تا عصر بیمار باید در این حالت باشد و راه نرود و استراحت کند. همیشه لازم نمی‌شود که بيمار شب را در بیمارستان سپری کند. فقط بیمارانی که احتمال عوارض برایشان زیاد است ، یک شب بستری می‌شوند. در واقع اگر بیمارستان تخت خالی داشته باشد ، سعی می‌کند همه بیماران را 24 ساعت نگه دارد اما مراکزی که خیلی شلوغ هستند ، بیمارانی که خطر برای‌شان کمتر است و هوشیار هستند ، صبح آنژیوگرافی شده و عصر مرخص می‌شوند ، هیچ مشکلی هم برای‌شان ایجاد نمی‌شود.

تصميم‌گيری با پزشک است
یکی از مواردی که شک بالینی ایجاد می‌کند ، درد تیپیک قلبی است. این درد هنگام فعالیت ایجاد می شود. البته یکسری فاکتورهای خطر هم بر ایجاد این درد تأثیر گذارند. برای مثال اگر فرد دیابت یا فشار خون یا چربی خون بالا داشته باشد یا سیگار بکشد و در سنین میانسالی باشد و هنگام فعالیت مثلا بالا و پایین رفتن از پله احساس کند قفسه سینه‌اش درد می‌گیرد و با استراحت دردش فروکش می‌کند ، در واقع دچار درد تیپیک قلبی شده است. چنین بیمارانی با احتمال 90 درصد بالا‌گرفتگی رگ دارند و انجام سی تی آنژیوگرافی برای‌شان یک تکنیک اضافه است و باید مستقیماً آنژیوگرافی شوند. سی تی آنژیو زمانی کاربرد دارد که شک پزشک کم باشد و فقط بخواهد وجود مشکل قلبی را رد یا تأیید کند. برای مثال اگر یک خانم جوان دچار دردی مبهم شده باشد و به فرض یک فاکتور خطر هم داشته باشد اما شک پزشک به گرفتگی رگ زیاد نباشد ، برای او سی تی آنژیوگرافی انجام می‌دهد. یا در مثالی دیگر اگر بيمار بخواهد یک جراحی غیر قلبی داشته باشد ، مثلا یک تومور قلبی داشته باشد اما هیچ فاکتور خطری برای گرفتگی رگ نداشته باشد ، می‌تواند سی تی آنژیوگرافی شود و اگر رگ سالم باشد ، جراح فقط آن تومور را بر می‌دارد.

آنژیوگرافی خطرناک نیست
عوارض و خطرات آنژیوگرافی بسیار کم است. مهم‌ترین عارضه آن حساسیت به ماده حاجب است که آن هم احتمالش کم است. این حساسیت ممکن است خود را به صورت تهوع و استفراغ یا خارش‌های پوستی نشان دهد یا در موراد خیلی شدید‌تر ممکن است بيمار مانند هر حساسیت دیگری به شوک برود. البته این حالت بسیار نادر است و نباید ایجاد استرس کند. عارضه دیگر آنکه باز هم احتمالش کم است و بیشتر در کسانی دیده می‌شود که دیابتی هستند و مشکل کلیه دارند ، نفروپاتی یا همان آسیب کلیه به دلیل تزریق ماده حاجب است.

البته پزشکان با تکنیک‌ها و تمهیداتی که از قبل در نظر می‌گیرند ، از رخداد آن پیشگیری می‌کنند. از دیگر عوارض آنژیوگرافی می‌توان به تهاجمی بودن تکنیک ، آریتمی‌های قلبی ، مشکل در بند آمدن خون در قسمتی که میله از آن وارد شده ، ایجاد فیستول شریان به ورید ، تجمع خون یا کبودی یا هماتوم موضعی و ... اشاره کرد که پزشکان با رعایت نکات خاصی از ایجاد آنها پیشگیری می‌کنند. در کل اگر بخواهیم آنژیوگرافی را با یک تکنیک تهاجمی مقایسه کنیم ، عوارض آن بسیار کمتر است و نگران‌کننده نیست. بیمار حین آنژیوگرافی به صورت مرتب مانیتور می‌شود ، یعنی فقط پزشک به تنهایی حضور ندارد و یک نفر دیگر مستقیماً ضربان قلب بیمار را تحت‌نظر دارد و به محض ایجاد آریتمی ، سریع میله را بیرون می‌کشد. همچنین اگر کسی زمینه آسم و آلرژی داشته باشد ، از قبل حتماً به او داروی ضدحساسیت می‌دهند. اگر هم در بيمار همان لحظه حساسیت ايجاد كرده و تهوع و استفراغ کند ، سریع همان موقع آمپول‌های لازم برایش تزریق می‌شود. بنابراین جای نگرانی وجود ندارد.

جهت ثبت نام در دوره های تعمیر تجهیزات پزشکی وارد لینک زیر شوید:

گاهی در دستگاه‌های اندازه گيری و ثبت سيگنال ، با وجود سالم بودن دستگاه ، نتيجه نمايش داده شده با آنچه كه انتظار داريد متفاوت است. در اين مواقع شايد يكی از مهم‌ترين قسمت‌هايی كه می‌بايست تحت بررسی كاربر قرار گيرد ، پروب است.
پروب ، وظيفه ارسال يک موج اولتراسوند به داخل بدن و دريافت موج بازگشتی را به عهده دارد. گرچه يک پروب به گونه‌ای طراحی شده كه ماندگار و بادوام باشد ، با اين حال افتادن ناگهانی يا فشردن آن می‌تواند سبب صدمه زدن به لنزهای صوتی و نيز كريستال‌های پيزوالكتريک شود. همچنين قطع شدن كابل‌های مبدل يا شكستگی بر روی آن ممكن است ايمنی الكتريكی وسيله را كاهش دهد. اين نوع صدمات معمولا تحت پوشش ضمانت نامه قرار نمی‌گيرند ، بنابراين نحوه استفاده صحيح از پروب و مراقبت از آن در اولويت قرار دارد.

مراقبت و نگه داری
‌پروب دستگاه را نبايد كشيد و به آن ضربه وارد كرد.
‌جـهـت انـجـام مـعـايـنات حتما از ژل مناسب و اسـتـانـدارد اسـتـفـاده كـنـيـد. هـرگـز مـبدل را در ژل غوطه‌ور نسازيد.
‌زمانی كه يک بطری حاوی ژل را تكان می‌دهيد ، مراقب باشيد تا سر مبدل توسط تكان‌های ناگهانی ضربه نبيند.
‌قبل از هر استفاده ، مبدل را مورد بازبينی قرار دهيد تا از وجود عيوبی چون: ترک بر روی بدنه ، بريدگی يا كندگی بر روی لنز ، متورم شدن لنز ، ترک و بريدگی در اتصالات ، عدم انعطاف كابل و غيره مطلع شويد.
در طول استفاده هيچ گونه ولتاژ خطرناكی فرد را تهديد نمی كند ، با اين حال اگر ترک يا شكافی در مبدل وجود داشته باشد ، ممكن است كاربر يک حــس ســوزش و در مــواقـعــی نــوعــی واكـنـش را دريافت كند. برای پيشگيری از خطرات احتمالی ، در صورت مشاهده هر گونه آسيب وارد شده به مبدل ، استفاده از آن را متوقف كنيد.
‌هميشه از كيف يا جعبه مخصوص برای حمل پروب از يک محل به مكانی ديگر استفاده كنيد و اطمينـان حاصل کنيـد كـه مبـدل تميـز است و قبل از قرار گرفتن در جای مخصوص خود كاملا خشک شده است. مبدل را به دقت سر جای خود قرار دهيد و مـانـع از پيـچ خـوردگـی كـابل شويد. برای اين كار مـی‌تـوانيـد از گيـره‌هـای مخصوص كابل استفاده كنيد. در زمان بستن درب جعبه نيز دقت كنيد كه هيچ بخشی از مبدل از آن بيرون نزده باشد.
‌بـرای جلـوگيـری از صـدمـه بـه پروب ، قسمت انتهايی انعطاف پذير آن را خم نكنيد و از پيچاندن آن بـرای جـای دادن پـروب در جعبـه خـودداری كنيد.
‌از قـرار دادن مـبدل در محيطی با دمای زياد يا تابش مستقيم نور خورشيد خودداری كنيد.
‌بزرگ‌ترين نگرانی كاربران ، دست زدن به بدنه پـروب در حـيـن اسـتـفـاده ، در رابـطـه بـا افرادی با بـيـمـاری‌هـای عـفـونـی اسـت. بـرای جـلـوگيری از انـتـقـال و سـرايـت عـفـونـت ، هـمـيـشـه از دسـتكش استفاده كنيد.
‌برای از بين بردن هر گونه مواد از روی پروب ، از يک پارچه نرم و بدون پرز تميز كه با آب و صابون مرطوب شده است ، استفاده كنيد. مبدل‌ها بايد بعد از هـر بـار اسـتـفـاده تـمـيـز شـونـد. تـمـيز شدن ، گام ضـروری قبـل از مـرحلـه ضـدعفـونی است. برای عملكـرد بهتـر می‌توانيد دستورالعمل مخصوص هــر مـبــدل را كــه تــوســط كـارخـانـه سـازنـده ارائـه  می‌شود ، دنبال كنيد.
‌در هـنـگـام تـميز كردن از برس استفاده نكنيد. حتی برس‌های نرم نيز می توانند سبب آسيب زدن به مبدل شوند.
پاک كننده‌ها بايد PH خنثی يا نزديک به آن را داشته باشند. در غير اين صورت سبب صدمه زدن و بی رنگ شدن مبدل می‌شوند.
‌هرگز اجازه ندهيد كه اشياء تيز مانند: ابزارهای جـراحـی يـا چـاقـو بـه مـبـدل يـا سـايـر اتصالات آن برخورد كنند.
‌هنگامی كه از مبدل استفاده نمی كنيد ، آن‌ها را در نـگـه دارنـده مبدل كه معمولا بر روی سيستم اولتراسوند يا ديوار است ، قرار دهيد و پيش از آن از تميز بودن نگه دارنده مطمئن شويد.

تأثير مبدل‌های معيوب
به طور كلی 25% از مبدل هايی كه در كلينيک‌ها مورد استفاده قرار می گيرند ، معيوب هستند. تقريباً تمـام ايـن مـوارد بـه فـرسـودگی پروب و صدمات تصـادفـی مـربـوط مـی‌شـونـد. بـه علـت هزينه بالا ، تعـويـض مبـدل بـه نـدرت صـورت مـی‌گيرد و در بيشتـر مـواقـع كـاربـران سعـی مـی‌كننـد تا با كنترل تـنـظـيـمـات ديگـر دستگـاه يـا تغييـر دادن مـوقعيـت پروب به بهينه سازی تصوير كمک كنند. در نتيجه اطـلاع از رابـطـه مـيـان عـمـلكرد مبدل و داده‌های كـلـيـنـيـكـی بـه دسـت آمده ، امر مهمی است. برای سـال‌هـا ، يک تست كلينيكی به كمک يک فانتوم مـعـادل بـا بـافـت ، تـنـهـا مـرجع موجود برای انجام بررسی‌های يک مهندس بود. با اين حال اين فانتوم تصاوير را در شرايطی كه كاهش وضوح فضايی تصاوير بود ، گزارش می‌كرد و دقت پايينی داشت.   
اگر در مبدل ، تعداد المان‌های مرده يا غير فعال افـزايـش يـابـد ، بـه هـمـان نـسـبـت تخريب وضوح تصاوير بيشتر می‌شود. در نتيجه تشخيص صحيح در هنگام معاينه كار آسانی نخواهد بود.

تست پروب
بـررسـی روزمـره پـروب مـی‌تـوانـد نـقـص‌هـای موجود در اين وسيله را آشكار سازی نمايد. برای اين امر ، سه مرحله به شرح زير وجود دارد:
1- آناليز ديجيتال: يک بازبينی كمی از ويژگی‌ها و جزئيات صوتی و الكتريكی مبدل است كه توسط آنـاليـزگـر ديجيتـال صـورت مـی‌گيـرد. ايـن آزمون برای تعيين يكپارچگی آرايه صوتی به كار می رود. آنــالـيــزگــر ، مـسـيـر سيگنـال هـر كـريستـال را مـورد ارزيابی قرار می‌دهد و موج بازگشتی را تجزيه و تحليل می كند. صدمات داخلی يا خرابی ها ، يک خـط سـيـاه يـا سايه هايی در محور طولی ، كاهش حـسـاسـيـت و افـزايش نويز در تصوير را به دنبال دارند. نتايج يک هيستوگرام حساسيت  عملكرد صــوتــی هـر كـريـسـتـال مـوجـود در آرايـه را نـشـان می‌دهد.
شكل ها نشان دهنده المان‌های مرده و غيرفعال در آرايه ای با 192 المان تخريب ، لنزها در لايه تطبيق و نيز ايجاد صدمه يا ضربه ای بزرگ به لنزها و مسير صوتی هستند.
2- بـررسـی ميكروسكوپی: هر مبدل با دقت ، تحت نظارت ميكروسكوپی مجهز ، مورد بررسی قرار می گيرد. اين عمل به يافتن عيوب سطحی و سوراخ‌های موجود بر روي لنزها كمک شايانی می كند.
3- تسـت ايمنی الكتريكی: تمامی مبدل‌ها از لحـاظ الكتـريكـی ايمـن هستنـد و ايـن يـک مـزيـت بزرگ برای انواع پروب‌های داخلی است. البته به جز موردی كه در قسمت نگه داری شرح داده شد.

مشكلات ايجاد شده
1- آيا لنزها در وضعيت خوبی قرار دارند؟
وجــود حـفــره و سـوراخ: حـفـره سـبـب نـفـوذ مايعات به درون پروب و در نتيجه تخريب تصوير می‌شود.
پاره شدن لنزها: پارگی ، نفوذ مايعات و كيفيت پايين تصاوير دريافتی را به دنبال خواهد داشت.
لايه لايه شدن: اين امر توسط يک حباب هوا مـوجـود در زيـر لنـزهـا صـورت مـی‌گيـرد و سبـب بزرگ شدن تصوير می‌شود.
بی رنگ شدن مبدل: بی رنگ شدن نشان دهنده فرسودگی يا تغييرات شيميايی در لنزها است كه در اين حالت ، لنزها قبل از نفوذ مايعات بايد تعويض شوند.

2- آيا بدنه ، شكل طبيعی خود را دارد؟
ترک و شكاف: اين دو مورد نيز موجب نفوذ مايعات و خرابی تصوير می‌شوند.
لكه: مواد شيميايی ، ژل و لكه می‌تواند كيفيت تصوير را تحت تاثير قرار دهد.

3- آيـا قـسـمـت انـعـطاف پذير انتهايی پروب وضعيت مناسبی دارد؟
فاصله از بدنه: اين اتفاق سبب بريدگی ، صدمه به كابل‌ها يا ايجاد نويز می‌شود.
قطع شدگی يا پارگی: اين امر كابل‌های جلويی را از پروب جدا می‌كند.
آلودگی: آلودگی نيز مانند لكه ، وضوح و كيفيت تصوير را كاهش می‌دهد.

4- آيا كابل‌ها شرايط مساعدی دارند؟
بريدگی يا پارگی: بریدگی یا پارگی می‌تواند سبب صدمه زدن به پوشش حفاظتی سيم‌های درون پروب شود. اين مورد همچنين نويزهای اضافی را به همراه خواهد داشت.

آلودگی
سـيــم‌هـای روبـاز: سـيـم‌هـا بـه سـادگـی صـدمـه می‌بينند و خطرات الكتريكی را به همراه خواهند داشــت. بـا قطـع كـردن سيـم و لحيـم كـاری مجـدد ، مشكل حل می‌شود.

5- آيـا كـانكتور به خوبی در جای خود قرار گرفته است؟
شـكـسـتـگـی مـيـله: اين شكستگی مانع ارتباط خـوب مـيـان پـروب و سـيـسـتـم مـی‌شـود و مـجدداً مشكلات مورد قبل را برای تصوير ايجاد می‌كند.
شكستگی پين ها: ارتباط ضعيف يا عدم ارتباط و نويز را به دنبال دارد.
كانكتور ترک دار: اين حالت نشان دهنده اين است كه مدارات يا ديگر اتصالات به خوبی در جای خود قرار نگرفته اند.

نمونه هايی از رفع عيب در پروب

- تعمير اتصال ميان كابل و قسمت انعطاف پذير انتهای پروب
- تعويض لنز صوتی

چه اتفاقی می‌افتد اگر ...
1- محلول‌ها يا تكنيک‌های نادرست برای تميز كردن پروب مورد استفاده قرار گيرند؟
پـاسـخ: پـلـيـمـرهـايـی كـه در سـاخـتـار پـروب‌هـا اسـتـفــاده مـی‌شـونـد ، در نتيجـه ايـن اتفـاق تخـريـب می‌شوند. در نتيجه مايعات به درون آرايه صوتی نفوذ می‌كنند. اين می‌تواند آرايه را مخدوش كند.

2- پـروب‌هـا بـيـش از زمـان تـوصـيـه شده در محلول تميز كننده باقی بمانند؟
پاسخ: در اين حالت پليمرها آسيب می‌بينند و اين می‌تواند سبب متورم شدن بدنه پروب شود. پوشش بدنه كم كم از لنزها فاصله می‌گيرد و مايع به درون آرايه نفوذ می‌كند. در نتيجه تخريب آن را به همراه خواهد داشت.

3- اگر پروب از دست شما بيفتد؟
پـاسـخ: كوچک ترين ضربه ای سبب صدمه و تكان خوردن آرايه كريستالی خواهد شد. اين نوع صـدمـه هـمـيـشـه قـابل مشاهده نيست اما می‌تواند توسط آناليز گر ديجيتالی تشخيص داده شود. جابه جايی يا خرابی هر يک از ويفرهای كريستال ، انهدام ويفرهای همسايه را نيز به همراه خواهد داشت. اين نـوع تـخـريـب ، خـود را بـه صـورت سـايـه هايی در تصوير اولتراسوند نشان خواهد داد.

4- بـر روی بـدنـه پلاستيكی پروب ، زدگی يا لب‌پريدگی وجود داشته باشد؟
پاسخ: اين مورد ، مسيري را برای ورود مايعات به درون بـدنـه پروب يا آرايه فراهم می‌كند. مايعات ممكن است سبب نشت الكتريكی بيش از حد و در نتيجه عدم ايمنی پروب در حين كار شوند.

5- بين لنزها و بدنه پروب ، يک شكاف وجود داشته باشد؟
پـاسخ: در اينجا نيز مانند مورد قبل ، يک مسير برای ورود مايع به آرايه مهيا خواهد شد. در نتيجه يک عكس العمل شيميايی ميان مايعات پاک كننده كريستال‌ها و لايه تطبيق صوتی ايجاد و سبب لايه لايه شدن لنزها ، توليد مقدار زيادی زنگ زدگی و در نهايت خوردگی و تخريب آرايه می‌شود.

6- يک حباب در زير لنزها ظاهر می‌شود؟
پاسخ: در اين حالت ، لنزها از لايه تطبيق فاصله مـی‌گـيرند. از آنجا كه اولتراسوند قادر به نفوذ در ناحيه حاوی هوا نيست ، يک سايه ی صوتی بر روی تصاوير ايجاد می‌شود.

اسپكتروفتومتر (Spectrophotometer) يا طيف سنج يك دستگاه آزمايشگاهي اوليه است كه جهت خواندن نتايج آزمايش‌هايي كه واكنش آن‌ها از نوع End point هستند به كار مي‌رود. اين دستگاه ميزان جذب يا عبور طول موج‌هاي مشخصي از انرژي تابشي (نور) از يك محلول را اندازه گيري مي‌كند بيشترين كاربرد آن در آزمايشگاه، در بخش بيوشيمي است.اساس كار اسپكتروفتومتر همانند بسياري از دستگاه‌هاي آزمايشگاهي، بر اندازه گيري ميزان نور جذب شده توسط يك محلول رنگي است كه طبق قانون بير-لامبرت ميزان جذب نور (OD) متناسب با غلظت ماده حل شده در محلول است.

كووت

كــووت‌هــا مـحـفـظــه‌هــاي شـفــافــي هـستنـد كـه مـحـلـول مـورد آزمـايـش در آن ريـخـتـه شـده و در جايگاه خاص خود كه در مسير نور تكرنگ تعبيه شده است قرار مي‌گيرد. كووت‌ها با توجه به نوع مصرف، جنس، شكل و حجم متفاوتي دارند. براي مـحـلــول‌هــاي اسـيــدي و قـلـيــايـي از كـووت‌هـاي مـخـصوص شيشه‌اي و براي طول موج‌هاي زير 320 نـانـومـتـر از لـولـه كوارتز يا پلاستيك استفاده مي‌شود.

كاليبراسيون
كاليبراسيون اسپكتروفتومتر، فرايندي است كه در آن مراحلي جهت تضمين صحت كار دستگاه به‌كار گرفته مي‌شود. اين روش تضمين مي‌كند كه اندازه گيري‌هاي به دست آمده توسط وسيله مورد نـظــر دقـيــق هـسـتـنــد. روش كــالـيـبــراسـيــون بــراي مدل‌هاي مختلف متفاوت است با اين حال اكثر تـولـيـدكـنـنـدگـان كـتـابـچـه راهـنـمـايـي را كـه شـامل جزئيات كاليبراسيون و نحوه كار با دستگاه است، براي استفاده كاربران فراهم مي كنند.
 اسپكتروفتومتر قادر است تا به عنوان فرستنده و گـيــرنــده نــور عـمـل كنـد. ايـن وسيلـه بـراي آنـاليـز نمونه‌هايي از ماده تست، توسط عبور نور از درون نمونه و خواندن شدت طول موج‌ها مورد استفاده قــرار مــي‌گـيــرد. نـمــونــه‌هــاي مـخـتـلـف نـور را بـه روش‌هـاي مختلـف فشـرده مـي‌كننـد و بـه محقق اجازه مي‌دهند تا توسط بررسي رفتار نور هنگام عبور از نمونه مورد نظر، با ساختار آن بيشتر آشنا شوند. در كاليبراسيون اين وسيله، از يك محلول مرجع جهت تنظيم صفر دستگاه استفاده مي‌شود.  در اسپكتروفتومتر تك پرتويي، يك پرتو نور توليد و دستگاه بايد بعد از هر بار استفاده، كاليبره شود. در نــوع دو پــرتـويـي، پـرتـوهـا از طـريـق نمـونـه تسـت فرستاده مي‌شوند و نمونه مرجع در همان زمان، دو مجموعه از نتايج را كه مي‌تواند به عنوان مرجع و كـــالــيـبــراسـيــون اسـتـفــاده شــود، تــولـيــد مــي‌كـنــد. كـالـيبراسيون مي‌تواند در آزمايشگاه توسط افراد باتجربه نيز صورت گيرد. البته اگر دستگاه دچار آسيب يا مشكل جدي شود، بايد جهت تعمير و تنظيمات اوليه به كارخانه سازنده يا نمايندگي‌هاي معتبر ارجاع داده شود.
1- دستگاه را روشن كنيد و 10 دقيقه منتظر بمانيد تا دستگاه گرم و آماده به كار شود.
2- نور محفظه را تغيير دهيد تا به طول موج مورد نظر برسيد.
3- كووت را تا نيمه با محلول واكنش پر كنيد. كووت نبايد حاوي نمونه ناشناخته باشد.
4- دو طرف كووت را با دستمال پاك كنيد.
5- آن را در مـحـفـظــه قــرار دهـيـد و درب آن را ببنديد.
6- منتظر بمانيد تا اندازه گيري تمام شود.

اسپکتروفتومتر (Spectrophotometer)

ارزيـابـي صـحـت طـول مـوج به منظور ارزيابي ادعـاي سـيـسـتـم درتـابـاندن طول موجي است كه دستگاه براي آن تنظيم شده است.
‌راحت‌ترين و قابل دسترس‌ترين  روش براي اسپكتروفتومترهايي كه با نور مرئي كار مي‌كنند، اســتــفـــاده از مـحـلــول سـيــان‌ مــت ‌هـمــوگـلــوبـيــن (20 ميكروليتر خون و 5 ميلي ليتر درابكين ) بوده كه داراي حــــداكــثــــر جــــذب نـــوري در طـــول مـــوج 540 نانومتر است. ابتدا با محلول درابكين به عنوان بلانك دستگاه را صفر كرده و سپس جذب نوري نمونه در طول موج 530 ، 535،  540 ، 545  و  550 نـانـومـتـر قـرائـت مـي‌شـود. بر‌‌اساس طول موج و مـيـزان جـذب ،يـك مـنـحـنـي رسـم مي‌شود كه در صورت وجود صحت طول موج ، حداكثر جذب نوري را در 540 نانومتر نشان خواهد داد.

آزمون رانش فوتومتری
يكي از منابع اصلي خطا در اسپكتروفتومتري، كــه بــه عـلـت فـرسـودگـي شـديـد مـنـبـع نـوري رخ مي‌دهد، عدم پايداري مقدار جذب خوانده شده درطول زمان است. براي بررسي، ابتدا دستگاه را با درابـكـيــن صـفــر كــرده و پــس از ريـخـتـن محلـول سيان‌مت هموگلوبين در كووت و بستن درب آن با پارافيلم، جذب نوري اين محلول هر 5 تا 15 دقيقه يك‌بار (به مدت يك ساعت) قرائت كنيد. حداكثر تغيير مجاز در جذب‌هاي نوري قرائت شده طي اين مدت 005/0-+‌  است. به عنوان مثال اگرجذب محلولي در ابتدا 259/1‌ باشد، در مدت يك ساعت مي‌تواند در محدوده 005/0‌ -+‌  259/1‌ تغيير كند.

نحوه كار با اسپكتروفتومتر D 20/20
1- دستگاه را روشن كنيد. اجازه دهيد تا به مدت 15 دقيقه گرم شود.
2- طول موج مورد نظر را با دكمه قرار گرفته در كنار محفظه نمونه تنظيم كنيد.
3- محفظه نمونه را بررسي كنيد تا از خالي بودن آن مطمئن شويد. دكمه مربوط به تنظيم صفر را كه در جـلـو و سـمـت چـپ اسـپـكـتـروفـتـومـتـر اسـت، بچرخانيد تا مقدار صفر را نمايش دهد.
4- براي اطمينان از پاكيزگي و كاهش اشتباه در نتايج اندازه گيري، از دستكش استفاده كنيد.
5- 4/3 كووت را با آب مقطر پر كنيد و آن را در نگـه دارنـده قـرار دهيد. كووت را به سمت پايين فشار دهيد تا در جاي خود تراز شود. دقت كنيد كه خارج كووت تميز و خشك باشد.
6- دكمه كنترل نور را كه در جلو و سمت راست دستگـاه قـرار دارد، بچـرخانيد تا مقدار عبوري يا جذب را بخواند.
7- سپس كووت نمونه را در محفظه قرار دهيد. مقدار نشان داده شده را ثبت كنيد.

كاليبراسيون اسپكتروفتومتر مادون قرمز
اسپكتـروفتومتر مادون قرمز از پلي استايرن به عنوان يك استاندارد كاليبراسيون استفاده مي كند. A-Scan ابــزار بــا يــك قـطـعــه از پـلــي استـايـرن در نگه‌دارنده نمونه، حضور قله‌هاي ديده شده روي طيف IR و شدت نسبي قله‌ها را بازبيني مي‌كند.
1- اسپكتروفتومتر را روشن كرده و جهت ثبات دستگاه، اجازه دهيد تا 10 دقيقه گرم شود. بدون وجود منبع پايدار، نمي توان بر طيف به دست آمده اعتماد كرد.
2- اسـتـانـدارد كـالـيـبـراسيون را توسط قراردادن نمونه‌اي از فيلم پلي استايرن در نگه دارنده نمونه انجام دهيد. بدون اجراي آزمون با استفاده از يك نـمـونه از طيفي شناخته شده كه استاندارد ناميده مي‌شود، نمي‌توانيد در مورد درستي و صحت كار دستگاه به يقين برسيد.
3- طيف را براي نمونه پلي استايرن بازيابي كنيد. طيف را با يكي از مراجع استاندارد طيف IR مقايسه كنيد تا مطمئن شويد كه همه قله‌هاي مورد انتظار روي طيف آزمون وجود دارد.
4- طـيـف را بـررسـي كـنـيـد تـا مطمئن شويد كه قدرت سيگنال درون 95% از حداكثر قوي‌ترين قله است.
5- ميرايي را تنظيم كنيد تا به سيگنال صحيح و مورد نظرتان دست يابيد.

توجه
‌مـمـكن است فيلترهاي نوري خاصي براي تـعـدادي از دسـتـگاه‌ها نياز باشد كه با طول موج ويژه‌اي كار مي‌كنند.
‌اگر طول موج تغيير كرده است يا بعد از هر نمونه‌گيري، بايد صفر دستگاه تنظيم شود.

‌اطمينان حاصل كنيد كه كووت‌ها خالي از هرگونه ذرات، لكه يا اثر انگشت است. اين مورد مي‌تواند محاسبات دستگاه را تحت تاثير قرار دهد.
‌اسـپـكـتــروفـتــومـتـرهـا گـران هستنـد. مـراقـب باشيد تا به آن‌ها صدمه‌اي وارد نشود.

بررسی های روزانه
اتـصـالات الـكـتريكي را به طور كامل بازرسي كنيد تا هيچ گونه ساييدگي نداشته باشند.
تحت هيچ شرايطي كاركنان مجاز به بازكردن دستگاه نيستند.
هرگونه مايعات خارجي و مواد شيميايي ريخته شده را از روي دستگاه و قسمت‌هاي مجاور آن، پاك كنيد.
نگه دارنده نمونه را مخصوصا بعد از به كاربردن محلول‌هاي نمكي يا خورنده به دقت تميز كنيد.
كــــووت‌هــــا را بـــلافـــاصــلـــه بــعـــد از اســتــفـــاده بـشــوييـد.سپـس آن‌هـا را بـرعكـس كنيـد تـا كـامـلا خـشــك شــونـد. اجـازه نـدهـيـد نـمـونـه در كـووت خشك شود.

جهت ثبت نام در دوره های تعمیر تجهیزات پزشکی وارد لینک زیر شوید:

امروزه با پیچیده تر شدن سیستم های تحقیقاتی و روتین و اختصاصی شدن هرچه بیشتر کاربردهای متنوع آنها در مراکز تحقیقاتی ، آزمایشگاه های کنترل کیفی ، کارخانجات داروسازی و کلینیکال ، نیاز این مراکز به آب فوق خالص (Ultra Pure) به میزان قابل توجهی نسبت به گذشته افزایش یافته است. آب فوق خالص بر اساس تعریف کلی به آبی اطلاق می شود که عاری از هرگونه ناخالصی اعم از یون ها و ذرات معلق باشد و به لحاظ علمی و فنی و بر اساس استانداردهای معتبر SSASTM. USP. NCCL آمریکا به عنوان Type I Water شناخته می شود که اصطلاحاً به آن Reagent Grade همه گفته می شود و دارای پارامترهای کمی و کیفی (فیزیکی و شیمیایی) به شرح زیر است:

- مقاومت الکتریکی (RESISTIVITY) برابر است با 18/2CM.MΩ در دمای 25C
- هدایت الکتریکی (CONDUCTIVITY) برابر است با 0/054CM/SM
- مقدار کربن ارگانیک محلول (TOC) کوچکتر یا مساوی است با 10-5 PPB
- ذرات معلق جامد (PARTICULATES) کوچکتر است از 1 p/ml
- مقدار آنزیم ها (NUCLEASE) کوچکتر است از 0/001 ng/ml
- بار میکروبی (BACTERIA) کوچکتر است از 1 CFU/ml
- مقدار سموم (ENDO TOXINS) کوچکتر است از 0/01 EU/ml

که سه پارامتر آخر جهت کاربردهای خاص در آزمایشگاه های IVF و مراکز تحقیقات سلولی-مولکولی مورد توجه است.

دیونایزر (Deionizer)

طراحی خاص سیستم های جدید و پیشرفته امروزی از جمله HPLC، SPECTROPHOTOMETER, GC، LC/MS، ICP/MS و AAS در مراکز تحقیق و توسعه (R&D) ، سم شناسی ، آزمایشگاه های کنترل کیفی (QA/QC) غذا و دارو ، استاندارد ، پتروشیمی ها ، صنایع داروسازی ، اتوآنالایزرهای بیوشیمی در آزمایشگاه های تشخیص طبی ، سیستم های میکرو الکتروفورز ، Blotting ، PCR ، کشت سلولی در مراکز IVF و تحقیقات سلولی–مولکولی و بالاخره در آزمایشگاه های صنایع الکترونیک (ساخت نانوذرات ، مدارات الکتریکی ، ابررساناها) هوا فضا و اپتیک به نحوی است که در تمامی مراحل از آماده سازی نمونه (Sample preparations) تا بکارگیری ، استفاده از دستگاه ها و همچنین در پروسه تولید نیاز به آب ، حلال ، بافر ریجنت (Reagent) با درصد خلوص خیلی بالاست که تقریباً همگی می بایست مطابق با استانداردهای تولید (CGMP, GLP) و روش کار (SOP) از آب فوق خالص (Type I) عاری از یون تهیه و مصرف شوند.
علاوه بر آن ، کاربرد صحیح و استاندارد این سیستم ها چه به لحاظ تکرارپذیری ، صحت و دقت و چه به لحاظ سرویس ، نگهداری و کالیبراسیون دوره ای و حتی تضمین کیفیت محصولات تولیدی در گرو استفاده مداوم از آب فوق خالص (Deionized) مطابق با دستورالعمل های کمپانی سازنده و رعایت کامل و دقیق استانداردهای مربوطه است.

Millipore Deionizer

مکانیسم خالص سازی آب (Deionization) کم و بیش از یک قاعده کلی پیروی می کند که شامل استفاده از 5 تکنولوژی به شرح زیر است:
- عبور آب توسط یک پمپ برقی (جهت ایجاد فشار مثبت) از کارتریج RO که در این مرحله با مکانیسم (Reverse Osmosis) حدود 99% ذرات ارگانیک میکروبی و 95% یون ها از آب جدا می شوند.
- در ادامه مسیر آب وارد کارتریج با رزین کربن فعال شده (Activated Carbon) و سپس تعویض یونی (Ion-Exchange) می شود تا 5% باقیمانده یون ها (کاتیون ، آنیون) آلکالوئیدها و ذرات جامد معلق حذف شود.
- پس از این مرحله آب در معرض تابش مستقیم اشعه ماوراء بنفش (UV) با طول موج 185-254 nm قرار می گیرد تا طی فرآیند (Photo- Oxidation) ضمن استریلیزاسیون و میکروب زدایی شاخص TOC آن به ppb 5-10 برسد.
- در آخرین مرحله آب در محل استفاده (Point of use) در حین خروج از دستگاه از یک فیلتر غشایی UF (به آن Endpolisher هم گفته می شود) با قطر منافذ Pore size) 0/22 um) عبور می کند تا طی  فرآیند Ultrafiltration و Microfiltration عاری از هر گونه میکروب ، آنزیم و ذرات باردار شده و آماده مصرف نهائی شود.
- شایان ذکر است که آب فوق خالص (Deionized water) به علت خلوص فوق العاده بالا (99/99%) اصطلاحاً به آب گرسنه (Hungry) معروف است. در صورت عدم استفاده فوری و همزمان با خروج از دستگاه سریعاً Co2 و میکروارگانیسم های موجود در هوا را جذب کرده و ضمن تغییر پارامترهای کمی و کیفی (مقاومت الکتریکی R ، TOC ، بار میکروبی و غیره) خلوص خود را به سرعت از دست داده و مطابق با استانداردهای ASTM ، USP و غیره دیگر فاقد کیفیت آب فوق خالص (Type I) است و در واقع به آب Type III یا (Laboratory Grade) تبدیل می شود که جهت مصارف عمومی آزمایشگاهی مانند شستشوی ظروف و وسایل آزمایشگاه  مناسب بوده و به هیچ وجه جهت انجام آزمایش های Critical و حساس قابل استفاده نیست. لذا اکیداً توصیه می شود که  آب فوق خالص به صورت تازه (By Demand) و بلافاصله بعد از خروج از دستگاه مصرف شده و حتی المقدور از نگهداری و ذخیره سازی آن خودداری شود.

جهت ثبت نام در دوره های تعمیر تجهیزات پزشکی وارد لینک زیر شوید:

کلمه اندوسکوپ از دو کلمه یونانی به معنای درون و دیدن تشکیل شده است. عبارت اندوسکوپی یا درون‌بینی به معنای استفاده از تجهیزات برای معاینه درون ارگان های حفره مانند بدن به صورت دیداری است.
جراحی های اندوسکوپیک یا (MIS Procedures (Minimally Invasive Surgery در کنار جراحی باز ، با کمترین تهاجم به بدن ، روشی ظریف ، ماهرانه و با کمترین مشکل برای بیمار محسوب می شود.

آشنایی با اندوسکوپی و انواع اندوسکوپ

ویدیو اندوسکوپ ، ساختمان و کاربردها
انتقال تصاویر گرفته شده از بدن به یک واحد پردازشگر ویدیویی ، پیشرفت تکنولوژیکی جدیدی در علم اندوسکوپی به شمار می رود. امروزه در اکثر اعمال جراحی اندوسکوپی ، از ویدئو و دوربین های عکاسی برای دیدن و ثبت عمل استفاده می شود. در این گونه سیستم ها در عین اینکه می توان اجزای داخلی بدن را به شکل تصاویر رنگی در حین انجام اندوسکوپی مشاهده کرد ، این تصاویر قابلیت ضبط و ذخیره شدن را نیز دارند.
مزیت اصلی استفاده از اندوسکوپ ویدئویی آن است که این سیستم ها قادر به تصویر کشیدن اجزای داخلی بدن هستند ؛ به گونه ای که تماشای تصویر همزمان به وسیله تمامی افراد تیم جراحی امکان پذیر باشد ، بدون آنکه رزولوشن تصویر پایین بیاید.
در صورت عدم استفاده از سیستم های ویدئو حین انجام عمل اندوسکوپی ، متخصص برای دیدن تصاویر مجبور است از طریق یک چشمی و با دقت زیاد نگاه کند و اغلب به دلیل خم شدن روی بیمار ، خستگی و فشار شدیدی را متحمل خواهد شد. با استفاده از این سیستم ، تمامی افراد تیم جراحی می توانند روند معاینه و درمان را به وضوح دیده و از این طریق کمک مؤثری به جراح کنند.

مزایای استفاده از اندوسکوپی در پزشکی
• تغییر شکل غیر طبیعی بافت های بدن بسیار کم دیده می شود.
• بهبود بیمار در مدت زمان کوتاهی نسبت به Open Surgical Procedures صورت می گیرد.
• روش بسیار کم ضرر برای بیمار است و آسیب بسیار کمی متوجه بیمار است.
• اطلاعات تشخیصی حاصل بسیار ارزشمند است ؛ زیرا به ارائه شواهد روشن و مستقیمی می انجامد.
• امکان بیوپسی ، استفاده از الکترودهای مخصوص سوزاندن و بند آوردن خونریزی و یا وسایل خارج سازنده برای بیرون آوردن اجسام.
• انجام اندوسکوپی فقط به چند دقیقه وقت نیاز دارد.

ساختمان اندوسکوپ
ساختمان اکثر اندوسکوپ ها از یک یا چندین رشته فیبرنوری تشکیل می شود که درون لوله ای پلاستیکی قرار گرفته اند. در انتهای این لوله یک عدسی وجود دارد که امکان مشاهده بخش های مختلف را فراهم می کند. پس از وارد کردن این لوله به داخل یکی از محفظه های بدن ، اطلاعات و تصاویر داخلی به وسیله فیبر نوری از این عدسی داخلی به سمت عدسی دیگری که انتهای دیگر لوله قرار دارد ، فرستاده می شود. عدسی اخیر که عدسی خارجی است ، در انتهایی از لوله قرار دارد که در دست پزشک است. اطلاعات از طریق این عدسی به یک مانیتور یا صفحه تلویزیونی فرستاده می شود تا پزشک روی این صفحه ، تصاویر درون اعضا را ببیند.
با توجه به اینکه به طور طبیعی درون حفرات و اعضای داخلی بدن تاریک است و قابل مشاهده نیست ، در انتهای خارجی اندوسکوپ یک منبع نوری قوی کار گذاشته می شود تا با انتقال آن به داخل فضای داخلی ، اعضا را روشن کند و به این ترتیب امکان مشاهده ساختمان های داخلی را فراهم آورد.

انواع اندوسکوپ
به طور کلی دو دسته اندوسکوپ وجود دارد:
• اندوسکوپ های نرم یا انعطاف‌پذیر
برای اکثر مقاصد تشخیصی از این نوع اندوسکوپ ها استفاده می شود. این اندوسکوپ ها که لوله های باریکتری نسبت به انواع سخت دارند ، به میزان بیشتری در اعضای بدن وارد می شوند ، طول بیشتری دارند و با توجه به انعطاف‌پذیری و قطر کمتر ، آسیب کمتری به اعضا وارد می کنند و به طور کلی پزشک و بیمار هر دو راحتترند. متداول ترین آن ها گاستروسکوپ است.

• اندوسکوپ های سخت یا ریجید
معمولا ضخیمتر هستند و کمتر مورد استفاده قرار می گیرند اما به هر حال گاهی مزایایی دارند که در اندوسکوپ های نرم وجود ندارد. مثلا نمونه برداری و اقدامات درمانی با اندوسکوپ های سخت معمولا راحتتر انجام می شود. یکی از موارد کاربرد آن در لاپاروسکوپی است.

انواع روش های اندوسکوپی
امروزه اندوسکوپ های مختلفی طراحی شده اند که هر یک از آنها برای بررسی و مشاهده قسمت خاصی از بدن به کار می روند.
• برونکوسکوپ: اندوسکوپ هایی که از دهان وارد می شوند و به نای می رسند تا مجاری هوایی را بررسی کنند.
• نازوفارینگوسکوپ: اندوسکوپ هایی که می توانند از راه بینی وارد شوند ، به داخل سینوس ها بروند و بخش های مختلف سینوس ها را بررسی کنند.
• سیستوسکوپ: اندوسکوپ هایی که از راه مجرای ادرار وارد می شوند و مثانه را مورد بررسی قرار می دهند.
• کولونوسکوپ: اندوسکوپ هایی که از مقعد وارد می شوند و بخش های مختلف روده بزرگ را قابل مشاهده می کنند.
• رکتوسکوپ: انواع کوتاه‌تر کولونوسکوپ که فقط بخش انتهایی روده بزرگ که رکتوم نام دارد را بررسی می کنند.
• آرتروسکوپ: اندوسکوپ هایی که داخل مفاصل را مورد مشاهده قرار می دهد. در این موارد اندوسکوپ را از طریق پوست به داخل مفصل می رسانند تا بتوانند فضای داخل مفصل را ببینند.
• هیستروسکوپ: اندوسکوپ هایی هم برای مشاهده داخل رحم و حتی داخل فضای شکم هم وجود دارد.
• اپیدوروسکوپی: اندوسکوپی اطراف نخاع که در این روش با استفاده از یک دستگاه اندوسکوپی مخصوص از طریق یک سوزن باریک وارد فضای داخل ستون فقرات کمری شده سپس با مشاهده مستقیم رشته های عصبی ، دیسک بین مهره ای ، سخت شامه (Dura) و بافت های اطراف اعصاب ، آسیب های احتمالی تشخیص داده شده و روش های درمانی در هر مورد و با استفاده از اندوسکوپی انجام می شود.

برخی نکات مهم برای خرید دستگاه اندوسکوپی
• کیفیت بالای تصاویر و رزولوشن بالا
• قابلیت عکس برداری و فیلم برداری به صورت نامحدود
• قابلیت اتصال به رایانه و خروجی ویدئو ، کابل انعطاف پذیر
• قیمت مناسب در مقایسه با کارکرد دستگاه
• قابلیت زاویه چرخش دوربین از هر طرف و انتخاب زوایای دید
• امکان مشاهده اطراف دوربین با استفاده از آینه های مخصوص
• میزان بزرگنمایی (زنده و ضبط شده)، نوع عدسی و لنز
• تصویر در تصویر و HD Freeze تصاویر
• Steady Image برای کاهش خستگی بینایی
• قطر خارجی
• کاربری آسان و آموزش
• مدت زمان گارانتی ، خدمات پس از فروش و زمان تحویل
• مشخصات ظاهری ، ابعاد و وزن دستگاه
• دارا بودن تأییدیه ها (مثل FDA) یا نشان ها (مثل CE) یا استانداردهای لازم
• منبع نوری برای مشاهده بهتر فضای داخلی اعضاء و لامپ اضطراری
• قدرت و طول عمر لامپ و منبع روشنایی
• تنظیم نور اتوماتیک
• داشتن گاستروسکوپ ، کولونوسکوپ و برونکوسکوپ به عنوان آپشن

ضدعفونی و شستشو دستگاه اندوسکوپی
در مورد شستشو و ضدعفونی دستگاه های اندوسکوپی لازم است به دستورالعمل های کارخانه سازنده در مورد تمیز کردن و ضدعفونی کردن مراجعه شود و بعد از هر بار استفاده ، تمیز کردن و ضدعفونی کامل برای پیشگیری از گسترش عفونت انجام گیرد. پرسنل اتاق اندوسکوپی نیز بایستی آموزش کافی در این مورد دیده باشند.
روش های دستی شستشو و ضدعفونی به دلیل افزایش خطر ابتلا به انواع بیماری های عفونی به هیچ وجه کافی نیستند. بعضی از مزایای روش های اتوماتیک شستشو و ضدعفونی سیستم های اندوسکوپی عبارتند از:
• اطمینان از انجام کامل سیکل شستشو و ضدعفونی و جلوگیری از انتقال بیماری های عفونی
• امکان شستشو و تزریق ماده ضدعفونی کننده در لوله های کار و بیوپسی که در روش دستی به خوبی انجام نمی شود.
• اطمینان از صحت دوام و پایداری عمر ماده ضدعفونی کننده که با آلارم هوشمند سیستم اتوماتیک انجام می پذیرد.
• کنترل کامل زمان غوطه وری در ماده ضدعفونی کننده
• جلوگیری از نشت مواد مضر حاصل از تبخیر ماده ضدعفونی کننده در محیط و ایجاد بیماری های تنفسی برای پرسنل و بیمار
• جلوگیری از آسیب های احتمالی به دستگاه اندوسکوپی در اثر عدم جابجایی دستگاه
• امکان تست نشتی برای تیوب اندوسکوپ و کاهش هزینه های سنگین تعمیر اندوسکوپ

تقسیم بندی ابزار اندوسکوپی
این ابزار به لحظ نحوه کارکرد و نحوه ضدعفونی تقسیم بندی می شوند.
از لحاظ کارکرد:
• ابزار Critical: وارد بافت استریل نظیر سیستم عروقی یا فضای استریل بدن می شوند.
• ابزار Semi Critical: با مخاطات یا پوست غیرسالم تماس دارند.
• ابزار Non Critical: با پوست سالم تماس دارند.

از لحاظ نحوه ضد عفونی:
• یک بار مصرف (غیرقابل ضدعفونی و استریل مجدد): این ابزار معمولا دارای طراحی ساده بوده و از مواد اولیه بسیار ارزان تولید می شود که بیماران بتوانند از عهده پرداخت هزینه های آن برآیند. به دلیل نوع طراحی ، این گونه ابزارها قابل پاک شدن نیستند و لذا ضدعفونی کردن آنها عملا بی فایده و بی اثر است.
• چند بار مصرف (قابل اتوکلاو و استریل شدن): این ابزار معمولا طراحی پیچیده تری داشته و از جنسی است که قابلیت استریل شدن و تحمل دمای بالای اتوکلاو را داشته باشد.

جهت ثبت نام در دوره های تعمیر تجهیزات پزشکی وارد لینک زیر شوید:

افتالموسكوپ، وسيله‌ای است كه برای معاينه چشم استفاده می‌شود. مهم‌ترين مزيت استفاده از آن، تعيين سلامت رتين و محفظه ويتروس است. در هنگام استفاده از اين وسيله، فرد مشاهده كننده می‌تواند با شخص، فاصله‌ای در حدود يک دست داشته باشد و تصوير معكوس شده توسط يک عدسی محدب مشاهده شود. با اين وسيله، معاينه‌‌كننده از طريق سوراخ مردمک می‌تواند سطح شبكيه چشم و اجزای آن را بررسی كند. به عبارت ديگر با آن بيماری‌های سطح خلفی چشم بررسی می شود. افتالموسكوپ همچنين گاهی فاندوسكوپ نيز ناميده می‌شود و شامل: يک سری آينه‌ها، لنزهايی برای بزرگ نمايی، نوری شفاف و صفحات ديسک مانندی جهت تنظيم سطوح مختلف ديد توسط پزشک است.

انواع افتالموسكوپ
- مستقيم
افتالموسكوپ‌های مستقيم وسايل قابل حملی هستند كه تقريبا به اندازه يک مسواک برقی بوده و رايج‌ترين نوع هستند. اين نوع از افتالموسكوپ ازيک نور فلاش كوچک و منبع نور همراه با تعداد زيــادی لـنــز چــرخـشــی كــه مــی‌تـوانـد تـا 15 بـرابـر بـزرگـنـمـايـی داشـته باشد تشكيل شده است. نور مستقيمی از افتالموسكوپ به درون چشم از طريق قرنيه برای ديدن پشت كره چشم، تابانده می‌شود.

- غيرمستقيم
اين نوع، معمولا بزرگ‌تر بوده و از يک چراغ كه به دور سر پزشک بسته می‌شود و يک لنز كه توسط دست نگاه داشته می‌شود، تشكيل شده است. اين نـوع، مـيدان ديـد بـيـشـتری از درون چشم، فراهم می‌كند.
اين دستگاه در جلوی چشم بيمار قرار می‌گيرد. بــه عــلاوه لـنــزهــای آن در نــزديـكــی چـشـم جـای مـی‌گيـرنـد و ايـن امكـان را بـه پـزشک می‌دهد كه قسمت قدامی چشم (فوندوس) را هم معاينه كند. اين مدل، مزايای ديد سه بعدی، همراه با بزرگنمايی افتالموسكوپی مستقيم را دارد. ميدان ديدی را كه ايـن مدل تامين می كند، پهن‌تر از افتالموسكوپی مـسـتـقـيـــم اســـت امــا بــه انــدازه افـتــالـمــوسـكــوپــی غيرمستقيم نيست.طرز استفاده از افتالموسكوپ مستقيم
رو به روی بيمار بنشينيد و به آرامی به سمت چشـم او بـرويد. سپس افتالموسكوپ را با فشار دادن بر روی دكمه سبز رنگ و چرخش قسمت بالای دسته در جهت ساعتگرد، روشن كنيد. در مرحله بعد، دستگاه را كمی بالاتر از چشم خود قرار دهيد، در اين حالت چشم ديگر خود را ببنديد. سعی كنيد تا جزئيات سطح خلفی چشم بيمار را بررسی كنيد.

ويژگی های يک افتالموسكوپ خوب
افتـالمـوسكوپ‌ها معمولا وسايل قابل حملی هـسـتـنــد كـه مـی تـواننـد جـزئيـات چشـم را جهـت تـشـخيص بهتر، واضح‌تر و بزرگ‌تر نشان دهند. بـرخـی ويـژگـی هـا مـانـنـد پـوشـش مـقـاوم در بـرابر ضربه‌های شديد و طيف گسترده تنظيمات مربوط به روزنه عبور نور، مي تواند كار پزشک را آسان تر كـنـد. لامـپ‌هـای هـالـوژن نـيـز كـمـک مـی ‌كـنـند تا كـارآمـوز بـتـواند بين وريدهای چشم، تمايز قائل شود. تنوع در طراحی اين وسيله، بدان معنا است كه اين ابزار به بهترين وجه ممكن و متناسب با نياز كاربر در دسترس قرار گرفته است.
1- افتـالمـوسكـوپ قـابل حمل: سايز اين نوع وسيله، می‌تواند به اندازه و سبكی يک قلم باشد يا اينكه از فلزات سنگين ساخته شود.
2- افـتــالـمــوسـكــوپ ديـواری: ايـن طـراحـی، امكانات بهتری را در اتاق معاينه يا كلينيک‌ها ارائه می‌دهد. افتالموسكوپ ديواری می‌تواند توسط باتری كار كند يا قابل شارژ با برق شهر باشد.
- ماركی شناخته شده هر چند با هزينه بالاتر انتخاب كنيد. چون آخرين فناوری و كيفيتی برتر در دسترس شما قرار می‌گيرد.
- افـتـالـمـوسـكـوپـی را انـتـخاب كنيد كه لامپ هالوژن دارد. اين لامپ‌ها، روشنايی طولانی مدت با شدت نور بيشتری را فراهم می كنند. در نتيجه مـی‌تـوانـيـد رنـگ واقـعـی بـافـت در چشم بيمار را مشاهده كنيد.
- قيمت قطعات يدكی مارک‌های مختلف اين وسيله را مقايسه كنيد.
- افـتـالمـوسكـوپ‌هـايـی كـه بـر روی سـر قـرار می‌گيرند، قيمت بالاتری دارند. با اين حال آزادی عـمـل بيشتری به پزشک جهت استفاده از دست می‌دهند.
- تعيين كنيد كه به کدام نوع از افـتــالـمــوسـكــوپ‌هــا نـيـازمنـديـد. افتـالمـوسكـوپ مـسـتـقـيـم بـيـشتر برای بررسی ناحيه خلفی چشم ترجيح داده می‌شود، در حالی كه نوع غير مستقيم وضـوح بهتری از قسمت‌های برجسته چشم در اختيار پزشک قرار می‌دهد.اقدامات لازم برای جلوگيری از صدمه به افتالموسكوپ
‌از اين وسيله در اطراف حرارت يا شعله باز اسـتـفـاده نـكـنـيـد. هـمـچنين آن را از گرد و غبار و رطوبت دور نگه داريد.
‌تنها از فيوزی كه در دفترچه راهنمای كاربر مشخص شده، استفاده كنيد.
‌كـابـل بـرقـی را كـه بـه هـمـراه وسـيله عرضه می‌شود، به كار گيريد.
‌قـبــل از تـعــويــض فـيـوز و كـابـل، دستگـاه را خاموش كنيد.
‌هـنـگــامــی كــه از وسـيـلــه بــرای مــدت زمـان طـولانـی استفـاده نمـی كنيـد، جهـت جلوگيری از صدمه و آلودگی، آن را در كاور مخصوص خود قرار دهيد.
‌در افتـالمـوسكـوپ‌هـای قابل شارژ، انتهای دستـه بـايـد تميـز بـاشـد تـا از شـارژ صحيـح وسيله اطمينان حاصل كنيد.
‌در صورت بروز مشكل، در ابتدا به دفترچه راهنمـا مـراجعه فرماييد. اگر دستگاه هنوز هم به درستی كار نمی‌كند از نمايندگی‌های مجاز كمک بگيريد.