تجهیزات دندانپزشکی طیف وسیعی از تجهیزات دندانپزشکی را دربر میگیرد. ما تصمیم داریم تا با یاری خداوند متعال شما را با تجهیزات دندانپزشکی آشنا کنیم. در این مطلب شما به عنوان یک مهندس پزشک با اکثریت تجهیزات دندانپزشکی آشنا می شوید.
بطور کلی تجهیزات دندانپزشکی به اجزای زیر تقسیم می شوند:
۱) کمپرسور
۲) یونیت و صندلی
۳) آمالگاماتور
۴) کاویترون (دستگاه جرم گیری دندان)
۵) لایت کیور (نور سرد)
۶) اینسترومنت ها (شامل: توربین – ایرموتور – میکرو موتور – پوآر – آب و هوا – هندپیس – آنگل – ایر اسکلر)
۷) استریلیزاتور
۸) رادیولوژی (تک دندان)
۹) ساکشن ها
۱۰) موتور آویز
۱۱) تابوره
و …
یونیت و صندلی دندانپزشکی:
هر یونیت از چهار قسمت تشکیل شده است:
۱) صندلی
۲) جعبه باکس
۳) چراغ روشن
۴) کراشوار (لیوان پرکن- دستشویی و ساکشن)
صندلی دندانپزشکی (بیمار) وسیله‌ای است که بیماری که در ناحیه دندان و لثه دچار عارضه است برروی آن مستقر میشود و یونیت ابزاری جهت کنترل حرکات صندلی و کلیه اینسترومنت‌هایی که دندانپزشک به وسیله آن ابزار بیمار را مداوا می‌نماید، می باشد. تمامی یونیت‌های دندانپزشکی دارای پایه‌ای هستند که چراغ دندانپزشکی برروی آن قرار می گیرد. یونیت‌ها دارای ورودی های آب و هوا و خروجی فاضلاب میباشند زیرا آب و هوا جهت راه‌اندازی اینسترونت‌ها، پوآر، کویترون، ساکشن، کراشوار و دوش آب لیوان استفاده می شود. یونیت توسط هوای فشرده، آب و الکتریسته ازطریق کلید یا پدال فعال می گردد و اتصال اینسترومنت های چرخشی و پوآر آب و هوا به یونیت به دوطریق می باشد: ۱.شلنگ از بالا، ۲. شلنگ آویز (کویلی و یا تلفنی).
که یونیت های شلنگ از بالا احتمال خطر سقوط توربین، ایرموتور و یا پوآر را از بین می برد(آموزش تعمیرات تجهیزات دندانپزشکی در تبریز).
ضروری است که یونیت دندانپزشکی بطوری طراحی گردد که وسایل به راحتی در دسترس دندانپزشک قرار گرفته و انتشار عفونت را به حداقل برساند. سطوح یونیت باید کاملاً صاف وصیقلی باشد تا به راحتی تمیز وضدعفونی گردد و تحت تاثیر محلول های ضدعفونی کننده، رنگ آن خراب نشود (به همین دلیل یونیت هایی که رنگ سطح آن پخته شده اند ایده آل می باشند) و به منظور جلوگیری از انتشار عفونت استفاده ازغلاف های یکبارمصرف برای اینسترومنت ها توصیه می شود. البته در برخی از یونیت ها منبعی جداگانه جهت ماده ضدعفونی وجود دارد که این ماده با آب مخلوط شده و به کاهش میکروارگانیسم ها کمک می نماید .
جعبه باکس:
در داخل باکس یونیت مدار ساکشن و فیلتر آب نیز میتواند قرار داشته باشد. مدار ساکشن یک نوع سه راهی مخصوصی است که با جریان آب یا هوا می تواند یک مکش نسبت به دهان بیمار ایجاد کند. ضمناً در قسمت خروجی مدار ساکشن حتماً باید از یک کلید مخصوص استفاده نمود که ریورز نام دارد. دندانپزشک باید ما بین هر دو بیمار این کلید را زده و با گرفتن محلول ضدعفونی در سرساکشن مانع از ایجاد انسداد در دستگاه شود. دستگاه جدا کننده آمالگام یا همان (Amalgam separator) وسیله‌ای است که کلیه آمالگام ها را جدا میکند تا مانع از ریخته شدن آن به فاضلاب و گرفتگی فاضلاب گردد و سیستم آن طوری طراحی شده که کلیه آمالگام ها در انتهای ظرف باقی مانده و ته نشین شوند. بزاق کش نیز خون و بزاق و سایر مخلفات داخل دهان بیمار را بیرون می‌کشد و معمولاً نسبت به ساکشن جراحی از قدرت مکش کمتری برخوردار است. در صورت نیاز می‌توانیم ابزار optional دیگری نیز در داخل باکس یونیت یا همان جعبه کنترل یونیت قرار دهیم. در داخل این باکس یک شیر یک قلو قرار دارد که آب را به کاسه کراشوار، دوش آب لیوان و در صورت نیاز به مدار ساکشن آبی می رساند.
چراغ یونیت:
مقدار نور لازم را برای کار دندانپزشک فراهم نموده و باید نوری سفید، سرد و بدون سایه ارائه دهد و در مقابل آب تا حد مناسبی مقاوم باشد. شدت نور در یونیت بستگی زیادی به نوع و جنس شیشه منعکس کننده (Reflector) که در پشت لامپ قرار گرفته است، دارد و غالباً شدت نور از 24000 تا 8000 لوکس قابل تنظیم می باشد.
رنگ نور چراغ باید مانند نور آفتاب باشد زیرا نور ناکافی و زرد رنگ باعث خستگی مفرط چشم دندان پزشک می شود.
* بهترین نور برای فضای دهان، نور ساطع شده از لامپ های کوارتز–هالوژن می باشد *
نور تابیده شده از چراغ فقط محیط دهان (تقریباً یک مستطیل 10 در 15 سانتی متر) را روشن کند. چراغ یونیت ها معمولاً دارای ولتاژ DC بوده و دارای کلید خاموش و روشن و کلید تغییر شدت نور می باشند. کنترل چراغ یونیت توسط دکمه هایی که برروی میز پزشک و دستیار قرار دارد نیز میسر است.
از آنجایی که لامپ های چراغ یونیت اکثراً از نوع کوارتز–هالوژن می باشد لذا به هنگام تعویض لامپ باید از دست زدن به حباب لامپ جداً خودداری گردد زیرا سدیم موجود در پوست دست توسطپ وشش کوارتزی جذب شده و با بخار هالوژن ترکیب می شود و بدین ترتیب باعث کوتاهی عمر لامپ می شود.
کاسه کراشوار و دوش آب لیوان: کراشوار باید گودی مناسب داشته و فاصله آن تا بیمار طوری باشد که به هنگام تخلیه آب دهان اطراف آن خون آلوده و یا آلوده نگردد و آب بطور کامل درون کراشوار چرخشی داشته و خرده های آمالگام و یا خرده های دندان وارد فاضلاب نشود و آب داخل کراشوار تخلیه مناسب داشته باشد. جنس کراشوار نباید طوری باشد که مواد دندانپزشکی یا مواد ضدعفونی، باعث تغییر رنگ آن شود. معمولاً کراشوار از جنس چینی، سنگی، پلاستیکی و ... بوده و یک دوش آب لیوان نیز به آن متصل است که مقدار آب مورد نیاز جهت شستشوی دهان بیمار پس از جراحی را تأمین میکند. آب کراشوار میتواند مستقیم از آب شیر تغذیه شود و یا از طریق منبع ذخیره آب یا (Water Reservoir) این آب را تهیه نماید. در یونیت های جدید استفاده از آب گرم نیز در کراشوار ممکن شده است که گزینه مناسب تری می باشند.
در دستگاه های دارای حافظه (تایمر) می‌توانیم مقدار آبی را که از دوش آب لیوان می‌ریزد (Water Quantity) و همچنین مدت زمان ریزش آب (Flow time) را نیز برنامه‌ریزی و تعیین نمائیم که برای جلوگیری از اتلاف وقت بسیار ایده آل می باشند. ضمناً در این نوع دستگاه ها امکان تنظیم پر شدن خودکار لیوان پس از قرار گرفتن صندلی در وضعیت صفر (Zero Position) نیز فراهم شده است.
کاویترون (دستگاه جرم گیری دندان):
از این دستگاه برای از بین بردن پلاک ها و لکه های ناشی از فعالیت باکتری ها تشکیل شده بر روی دندان توسط اولتراسونیک استفاده می شود.
خونریزی کمتر، قدرت تاثیر بالا، و تقریبا آسیب رسانی پائین به دندان را می توان از فاکتورهای برتر استفاده از این دستگاه در مقایسه با دیگر روش های جرمگیری نام برد. بنابراین Ultrasonic Scaler را می توان یکی از روش های مفید در جهت پیشگیری و درمان بیماری های دندان دانست.
کلیه دستگاههای جرم گیری از قسمتهای زیر تشکیل شده :
۱- جعبه اصلی که داخل آن مدار الکترونیکی قرار دارد و در جلوی آن کلیدهای کنترل جریان آب و هوا و نیز خاموش و روشن قرار دارد.
۲- هندپیس که از طریق کابل به دستگاه اتصال دارد.
۳- پدال که دارای کابل بلندی است و انتهای آن با یک فیش و یا بطور مستقیم به دستگاه متصل می شود.
۴- سیم دوشاخه برای اتصال به برق ۲۲۰ ولت شهری
۵- شیلنگ آب که مستقیماً یا بوسیله فیش به دستگاه متصل می شود.
هندپیس از یک محفظه مناسب برای نصب قلم ساخته شده است و آب از طریق یک کابل نازک به نوک قلم می رود و تمام محفظه هندپیس را پر می کند. باید توجه داشت که به علت گرم شدن قلم، هیچ گاه بدون آب از دستگاه استفاده نمی شود.
لایت کیور:
برای استریل نمودن قلم هیچ گاه نباید نوک قلم را مستقیماً برابر حرارت خشک قرارداد. برای این کار باید از اتوکلاو یا مواد استریل کننده استفاده شود.
اجزاء داخلی دستگاه لایت کیور :
۱- برد الکترونیکی کنترل جریان نور
۲- ترانس تبدیل ولتاژ
۳- لامپ هالوژنیک
۴- کابل یا شیلنگ هدایت نور
۵- هندپیس
۶- رفکلتور
۷- کلیدهای خاموش و روشن دستگاه
۸- سوئیچ های سیگنال
کار این دستگاه برای پلیمریزاسیون است و این امر به خاطر لامپ کوارتز ۷۵ وات پرقدرتی است که درون محفظه رفلکتور (منعکس کننده نور) می باشد. کلیدها با دقت بالا، زمان انفجار یا تخلیه انرژی را
کنترل می کنند و رفلکتور دسته های انرژی را از مسیر هدایت نور عبور می دهد. سیبک هایی وجود دارند که می توان با زمانهای ۲۰ تا ۴۰ ثانیه انفجار دائم (تخلیه انرژی بصورت دائم) را انتخاب کرد. روی دسته سوئیچ هایی وجود دارد که تنظیمات زمان انفجار را انجام می دهند و توسط این سوئیچ ها امکان توقف پلیمریزاسیون در هر زمان ممکن می باشد.
هندپیس توسط یک لایه با قدرت حرارتی بالا محافظت می شود و در استفاده های طولانی مدت، توسط یک فن پرقدرت بطور اتوماتیک خنک می شود. مسیر هدایت نور تا ۳۶۰ درجه قابل تنظیم است و این عمل باعث می شود که بتوانیم استفاده دقیق نور را عملی سازیم. کلیه مسیرهای نور را میتوان بوسیله اتوکلاو و یا استریلیزاسیون خنک استریل کرد.
در هنگام کار با این وسیله عینک رنگی برای محافظت چشم در برابر پلیمریزاسیون کامپورزیت لازم است.
LED Curing Light
Colto Lux II دارای هندپیس ۲۲۰ گرمی می باشد که حاوی مسیر هدایت نور شیشه ای استاندارد می باشد. این شیشه ها درون محفظه با زاویه های ۴۵ درجه طوری تعبیه شده اند که نور را از لامپ گرفته و بوسیله انعکاس آن را به سر محفظه هدایت می کنند. البته در این نوع خاص از دستگاه لامپ هالوژن درون هد طوری جایگزین شده که نیازی به مسیر هدایت شیشه ای نور ندارد و مسیر دوم، مسیر هدایت فلزی نور برای مصارف عمومی می باشد. این سیستم های فلزی طوری قرار گرفته اند که می توان در موارد خاص نیز استفاده کرد. بطور مثال برای پلیمریزاسیون قسمت های فاشیال، لینگوال، پالاتال، اکلوزال یا پروگزیمال پرکردگی ها.
این دستگاه برای کارهای تخصصی مورد استفاده قرار می گیرد و مسیرهای هدایت نور ویژه بصورت اطلاعات دستوری زیر کاربرد دارد:
۱- شماره ۱۹۸۱ و ۱۹۸۰ با قطر ۸mm میلی متر نوع استاندارد
۲- شماره ۱۹۸۲ با قطر ۱۳mm میلی متر برای قسمت فاشیال
۳- شماره ۱۹۸۳ با قطر ۵mm میلی متر برای قسمت لینگوال با پالاتلل
۴- شماره ۱۹۸۴ با قطر ۸mm میلی متر برای قسمت اکلوزال
۵- شماره ۱۹۸۵ با قطر ۵mm میلی متر برای پروکزیمال
۶- شماره ۱۹۸۶ با قطر ۵mm میلی متر نوع
۷- شماره ۱۹۸۸ با قطر ۸mm میلی متر نوع یونیورسال
۸- شماره ۱۹۸۸ عینک حفاظت رنگی
دستگاه پرتابل، دستگاهی است که قابل حمل و دارای قابلیت های خاص می باشد و به همین علت امکان استفاده از آنها در برخی شرایط خاص وجود دارد. به این دلیل که در اکثر موارد اینگونه تجهیزات کم حجمتر و در ابعاد کوچکتر ساخته می شوند، شاید این باور اشتباه وجود داشته باشد که «کارائی و راندمان آن ها نیز به همان نسبت کم بوده و یا عمر مفید آنها نسبت به دستگاههای اصلی کمتر است و یا در بسیاری از موارد هیچ کاربرد خاصی ندارند.» در حالی که استفاده کنندگان از تجهیزات پرتابل در دندانپزشکی، هیچ گونه کمبودی را در هنگام کار با این دستگاه ها احساس نمی کنند. به عبارت دیگر به همان اندازه که می توان یک یونیت دندانپزشکی را کامل و با تمام امکانات تهیه کرد، این مجموعه قابل حمل را نیز می توان با تمام امکانات تجهیز نمود.
رادیوگرافی تک دندان/پری اپیکال Radiography Periapical/Dental
نوعی از دستگاه های رادیوگرافی که قادر است تصاویر دقیقی از یک یا چند دندان محدود تهیه کند به گونه ای که وضعیت کامل دندان و بافت های اطراف آن را نشان دهد. علت نامگذاری آن به عنوان پری اپیکال این است که وجود ضایعه در اطراف آپکس یا نــوک ریـشــه را بــه خــوبــی نـشـان مـی دهـد ولـی از ایـن تـکـنـیـک در بـررسـی لـبـه هـای Crest استخوانی اطراف دندان و همچنین پوسیدگی های بین دندانی نیز استفاده می شود البته در مورد اخیر (بررسی پوسیدگی) روش کار بایت وینگ Bite Wing است. علاوه بر آن با کاربرد فیلم های بزرگتر می توان تصاویر اکلوزال هر یک از فکین را نیز تهیه نمود. از نظر محل اسقرار، دستگاه های پری اپیکال می تواند سقفی، دیواری، زمینی و یا قابل جــابــه جــایــی (پــایـه هـای چـرخـدار) بـاشنـد و از نظـر تکنـولـوژی مـی تـواننـد تصـاویـر رادیوگرافیک معمولی (روی فیلم) یا دیجیتال تهیه کنند.
رادیوگرافی پانورامیک/پانورکس Radiography Panorex
نوعی از دستگاه های رادیوگرافی که سر بیمار در آن ثابت می شود و قسمت شوت اشـعـه از یـک طـرف صـورت تـا سـمـت دیـگر چرخیده و تصویر کامل پانورامیکی از دندانها، فکین و مفاصل گیجگاهی فکی تهیه می کند.
میزان اشعه وارده به بیمار در این تکنیک بسیار کمتـر از رادیـوگـرافی پری اپیکال کامل دندانی است. (در نمونه های جدید کل اشعه تقریباً برابر بــا مـیــزان اشـعـه دو پـری اپیکـال) دارای انـواع معمولی و دیجیتال است. گسترش تکنولوژی دیجیتال در پیشرفت مداوم این دستگاه و تکنیک و کـیـفـیـت آن تـحـول زیـادی ایجاد کرده است. برخی از دستگاه های پانورامیک اساسا دیجیتال هستند و برخی از آن ها معمولی بوده و می توانند با اتصال دستگاه های تکمیلی دیجیتال نیز عمل کنند. همچنین دستگاه رادیوگرافی سفالومتری نیز می تواند به آن متصل باشد. انجمن بهداشت اشعه امریکا توصیه کرده که برای معاینات عادی دندان پزشکی فقط یک رادیوگرافی پانورامیک تهیه شود. نام دیگر این دستگاه ها ا پی جی یا ارتوپانتوگراف است.
دوربین های داخل دهانی:
دوربین های کوچک دستی قابل استریل که با داشتن فیبر نوری در سر آن می توانند مانند آینه دندان پزشکی تصویری از داخل دهان بیمار را به مـانـیـتـور نـصـب شـده در مـقـابـل دنـدان پـزشـک نمایش داده یا عکس برداری کند.
دوربـیــن داخــل دهـانـی بـه دنـدانپـزشـک ایـن فرصت را می دهد که وضعیت دندان های بیمار را در مقابل صندلی دندانپزشکی مشاهده کند. آگاهی بیمار به درمان و مشاهده خدمات قبل و بـعـد از انـجـام کـاربـر روی مـانیتور، ال سی دی راهنمایی و آموزش بیمار در حین کار، گرفتن عکس های دندانپزشکی قبل و بعد از انجام کار، با بزرگنمایی بیشتر و ثبت در پرونده از مزایای این سیستم است.
عوارض رادیولوژی دندان:
محققان تاکید دارند باور این که رادیولوژی در دندانپزشکی کاملا بی خطر و ایمن است، باید بیشتر مورد آزمایش و بررسی قرار بگیرد. این محققان خاطرنشان کردند که تجویز رادیولوژی فقط باید در مواقع ضروری انجام گیرد و نباید جزو چکاپ معمولی و متداول باشد.
در پژوهشی که با حضور ۳۱۳ بیمار مبتلا به سرطان انجام گرفت، دانشمندان دریافتند که احتمال ابتلا به سرطان تیروئید با افزایش تماس با تشعشعات رادیولوژی در دندانپزشکی تشدید میشود. به گفته محققان غده تیروئید که در گردن قرار دارد به تشعشعات یونی به ویژه در کودکان حساس است، اما خطرات احتمالی این پرتوها که در دندانپزشکی وجود دارد، اغلب نادیده گرفته میشود.
دستگاه پرتابل:
دستگاه پرتابل، دستگاهی است که قابل حمل و دارای قابلیت های خاص می باشد و به همین علت امکان استفاده از آنها در برخی شرایط خاص وجود دارد. به این دلیل که در اکثر موارد اینگونه تجهیزات کم حجمتر و در ابعاد کوچکتر ساخته می شوند، شاید این باور اشتباه وجود داشته باشد که «کارائی و راندمان آن ها نیز به همان نسبت کم بوده و یا عمر مفید آنها نسبت به دستگاههای اصلی کمتر است و یا در بسیاری از موارد هیچ کاربرد خاصی ندارند.» در حالی که استفاده کنندگان از تجهیزات پرتابل در دندانپزشکی، هیچ گونه کمبودی را در هنگام کار با این دستگاه ها احساس نمی کنند. به عبارت دیگر به همان اندازه که می توان یک یونیت دندانپزشکی را کامل و با تمام امکانات تهیه کرد، این مجموعه قابل حمل را نیز می توان با تمام امکانات تجهیز نمود.
تجهیزات دندانپزشکی پرتابل به سادگی باز شده و آماده برای کار می شوند و در پایان کار نیز به همان سادگی جمع شده و جهت استفاده مجدد، از نقطه ای به نقطه دیگر انتقال می یابند. توسط این تجهیزات می توان در مدت زمان کمی، یک اتاق ساده و معمولی را به یک محیط مناسب و حرفه ای برای دندانپزشک تبدیل نمود. انتخاب انواع مختلف و سطح دسترسی به امکانات بیشتر در اختیار دندانپزشک بوده و متناسب با نیاز کاری خود، می تواند یک مجموعه مناسب را تهیه نماید.
وسایل متداول و معمول مورد استفاده در اینگونه مجموعه ها در زیر آورده شده است:
– لامپ دندانپزشکی
– انواع هندپیس دندانپزشکی
– کراشوار (شامل لیوان، کاسه و ساکشن)
– توربین هوا (از مهمترین وسایل دندانپزشکی ترمیمی)
– میکروموتورها
– جعبه ای شامل انواع مواد مورد استفاده در جراحی دندان ها
– منبع تامین کننده آب
لازم به ذکر می باشد که انواع دیگری از دستـگاه ها و وسایل مورد نیاز همـانند دستگاه تصویـربـرداری دنـدان (Portable X-Ray System) ، مانیتور دندانپزشکی (LCD Monitoring System) و همچنین تخت دندانپزشکی و تجهیزات مشابه نیز ارائه می شوند که در صورت نیاز می توانند به این مجموعه اضافه گردند. کلیه استانداردهای لازم جهت ساخت اینگونه تجهیزات همانند ساخت سایر ملزومات دندانپزشکی رعایت شده و علاوه بر آن، اقدامات لازم جهت محافظت از آنها در هنگام جابجایی در طراحی ها لحاظ شده است. به عنوان مثال استفاده از موادی در ساخت بدنه که ضمن داشتن مقاومت زیاد در مقابل ضربات، از وزن کمی برخوردار باشند. همچنین به منظور حمل راحت، از چرخ های با استحکام بالا و در عین حال با اندازه مناسب و با قابلیت جمع شدن و قفل شدن برای مواقعی که امکان حرکت های احتمالی ناخواسته وجود دارد، استفاده می گردد. دستگاه تصویربرداری پرتابل، مشخصاتی کاملا مشابه با انواع متداول مورد استفاده در مطب دارد و در آن تنها از پایه چرخدار مناسب و حتی الامکان با لرزش کمتر به منظور جا بجایی با امنیت بالاتر استفاده شده است. قابلیت تغییر زاویه و موقعیت تیوب X-Ray جهت استفاده برای بیمارانی که بر روی صندلی، ویلچر و یا تخت قرار دارند، از دیگر مشخصه های این دستگاه پرتابل است . در برخی از انواع این سیستم ها ، از یک دوربین داخل دهانـی (Intraoral Camera) برای عکسبرداری از محیط داخل دهانی بر روی پایه دستگاه تصویربرداری استفاده می گردد.
تجهیزات دندانپزشکی پرتابل به سادگی باز شده و آماده برای کار می شوند و در پایان کار نیز به همان سادگی جمع شده و جهت استفاده مجدد، از نقطه ای به نقطه دیگر انتقال می یابند. توسط این تجهیزات می توان در مدت زمان کمی، یک اتاق ساده و معمولی را به یک محیط مناسب و حرفه ای برای دندانپزشک تبدیل نمود. انتخاب انواع مختلف و سطح دسترسی به امکانات بیشتر در اختیار دندانپزشک بوده و متناسب با نیاز کاری خود، می تواند یک مجموعه مناسب را تهیه نماید.
توربین:
توربینها با توجه به کارخانه سازنده و تنوع مدل دارای انواع مختلفی هستند که میتوان آنها را به دو نوع بلبرینگی و ایربرینگی تقسیم نمود.
کلیه ی توربینها دارای هد هستند که به آن کاتریج می گویند. توربینهایی که دارای کاتریج بلبرینگی میباشند از کیفیت بهتری نسبت به ایربرینگیها برخوردارند .
کاتریج بلبرینگی شامل یک پروانه و یک محور و یک سه نظام می باشد و فرز و دو بلبرینگ که در دو طرف آن پروانه تعبیه شده است که باعث تسریع چرخش پروانه می گردد در صورتیکه کاتریج ایربرینگی به خاطر دو بوشی که در دو طرف پروانه دارد دارای اصطکاک کمتری است و به نسبت کاتریج بلبرینگی به فشار هوای زیادتری نیازمند است از انواع ایربرینگی میتوان از سوپرآل ایر Super All Air نام برد که به فشار ۴ اتمسفر نیاز دارد.
در توربینها ۳ نوع سه نظام وجود دارد :
۱- سه نظام فشاری
۲- سه نظام آچاری : (توربین های زیمنس)
۳- سه نظام فشاری توسط فرز : (توربین های سوپرتک و فارو و سوپر آل ایر)
سرعت چرخش فرز توربینها بین۳۰۰ هزار دور تا ۳۵۰ هزار دور در دقیقه است. توربینها در ساده ترین حالت دارای کابل ارتباطی با دو رشته شلنگ باریک ماکارونی جهت تغذیه آب و هوای مورد استفاده توربین هستند .انواع دیگر توربینها نیز وجود دراند که دارای اگزوز(خروجی آب یا هوا و یا هر دو) ،فیبرهای نوری جهت تصویر برداری(اگر دارای دوربین باشد بجای فیبر نوری از کابل تصویر استفاده می کنند) و…. می باشند.
بطور برای کنترل و قطع و وصل حرکت اینسترومنتها( توربین ، میکروموتور ،ایرموتور ، موتور آویز ، کویترون و … ) از پدال استفاده می شود.
پدال در انواع زیر وجود دارد :
الف – پدال برقی که شامل قسمتهایی زیر می باشد :
۱- بدنه پدال که در برگیرنده تمام قسمتهای پدال است .
۲-اهرم کنترل پدال که توسط پتانسیومتر ( مقاومت متغیری که مقدار آن بر اثر چرخیدن یک محور تغییر کرده و معمولاً در مدارات تقسیم ولتاژ بکار برده می شود) داخل پدال جهت کم و زیاد نمودن سرعت به کار می رود .
۳-اهرم کلید اسپری آب که قطع و وصل اسپری آب اینسترومنتها را توسط میکروسوئیچ انجام می دهد .
ب – پدال پنوماتیک که با سیستم هوای فشرده توسط شیرهای Valve هوایی کار می کند و شامل قسمتهایی زیر می باشد :
۱- شیر هوا جهت قطع و وصل هوا
۲- اهرم پدال جهت قطع و وصل جریان
۳- لوله های ورود و خروج هوا
باید توجه داشت که از هوای کاملاً خشک برای یونیت استفاده می شود زیرا هوای مرطوب اولاً باعث فرسوده شدن قطعات یونیت و از طرفی موجب از کار افتادن شیرهای هوا می گردد .
روش جدید تصویربرداری از دهان به وسیله لیزر
توموگرافی اپتیکی همدوس تکنیک شناخته شده‌ای برای گرفتن تصاویر غیر تهاجمی با رزولوشن بالا از ساختارهای بیولوژیک در ابعاد میکرو است. دندانپزشکان سلامت دهان و دندان افراد را با استفاده از سه تکنیک کلی بررسی می‌کنند: معاینات چشمی/ لمس کردن،پروبینگ دور دندانی (اطراف دندان) و تصاویر رادیوگرافی. پروب‌ها بین بافت نرم و دندان قرار می‌گیرند تا شرایط و موقعیت‌های بین دندانی و اطراف دندان را ارزیابی کنند. محل بافت نرم از یک نقطه مرجع ثابت در دندان تخمین زده میشود. اما پروبینگ دور دهانی ممکن است همراه با ایجاد درد برای بیمار باشد و تشخیص با این روش دقت کافی ندارد. خطاهای پروبینگ میتواند ناشی از تغییرات نیروی جایگذاری و فرو کردن پروب، وجود بافت‌های متورم، قطر نوک پروب‌ها و شکل‌های آناتومیک دندانها هستند.
رادیوگراف‌ها خصوصیات مورفولوژیک دندانها و استخوان‌های آن را که از طریق معاینات چشمی یا لمس کردن قابل تشخیص نیستند، نشان می‌دهند. اگر چه رادیوگراف‌ها با حساسیت بسیار بالایی پوسیدگی دندانها و کاهش مواد معدنی را نشان می‌دهند، اما محدودیت‌های زیادی نیز دارد. رادیوگراف‌ها نمی‌توانند بیماری‌های فعال را از غیرفعال جدا کنند و آنها را از یکدیگر متمایز کنند.
بیماری‌های دور دندان تا زمانی که پوسیدگی دندانها اتفاق نیفتند، قابل شناسایی نیستند. بنابراین از آنجا که رادیوگراف‌ها تک بعدی هستند نمی‌توان با دقت محل دقیق پوسیدگی یا آسیب‌های ایجاد شده را شناسایی کرد. در ضمن در رادیوگرافی از پرتوهای یونیزه خطرناک استفاده میشود و اطلاعات کافی در مورد بافت‌های نرم فراهم نمیشود.
روش توموگرافی اپتیکی همدوس (OCT) میتواند اطلاعات زیادی را در مورد ریشه دندانها به روشی غیر تهاجمی فراهم کند. طرح شماتیک OCT مورد استفاده برای این هدف در شکل ۱نمایش داده شده است. این سیستم مبتنی بر اینترفرومتر Michelson با فیبر اپتیکی نور سفید است. خروجی منبع نور با همدوسی اندک در کوپلر فیبر ۲۲ تقسیم شده به سمت دو بازوی نمونه و مرجع اینترفرومتر فرستاده میشود.
نورهای بازتابی و پس پراکنده شده ناشی از نمونه در کوپلر با یکدیگر بازترکیب می‌شوند و به سمت دتکتور و منبع نور هدایت می‌شوند. یک اسکن retro-reflector طول مسیر بازوی مرجع را برای ثبت موقعیت‌های عرضی مختلف نمونه مورد نظر تغییر می‌دهد. تصویر مقطع عرضی با اسکن عرضی پرتو عبوری از نمونه و جمع‌آوری پروفایل عمق در مقابل پرتو بازگشتی در هر موقعیت عرضی به دست می‌آید. شدت‌های بازتاب به صورت دیجیتال در تصاویر gray-scale به عنوان تابعی از عرض و فاصله‌های محوری ثبت می‌شوند.
کمپرسور:
کمپرسور وسیله ای است که هوای محیط را بصورت متراکم درون یک مخزن برای ارسال به یونیت و اینسترومنت ها آماده میکند(در واقع اختلاف فشار بوجود می آورد) کمپرسورها بطور کلی به ۲ دسته تقسیم می شوند :
۱- کمپرسورهای روغنی
۲- کمپرسورهای بدون روغن ( OilFree )
بهترین نوع کمپرسور آنهایی هستند که بدون روغن کار می کنند زیرا هوایی که به دهان مریض می رود طعم و بوی بد نمی دهد و از نظر بهداشتی سالم تر می باشد . کمپرسورهای بدون روغن به ۶ دسته تقسیم می شوند که به دلیل خارج بودن از موضوع بحث به ذکر انواع آن نمی پردازیم.
کمپرسورهای روغنی نیز به ۲ دسته تقسیم می شوند :
– یخچالی ( بی صدا ) ۲- تسمه ای
روغن مورد استفاده در کمپرسورهای روغنی معمولا روغن هیدرولیک شماره ۱۰ میباشد که مقدار آن برای هر کمپرسور ۲۵۰ الی ۳۰۰ سی سی میباشد . فشار هوا در کمپرسورهای یخچالی از ۵/۴ اتمسفر تا ۷/۶ اتمسفر است و در کمپرسورهای تسمه ای از ۵ تا ۵/۶ اتمسفر و نیز از ۸/۵ تا ۵/۷ اتمسفر است بطور کلی کمپرسورهای هوا از قسمتهای زیر تشکیل می شوند :
۱- الکتروموتور
۲- مخزن
۳- سیلندر و پیستون
۴- کلید هوایی ( پرشو سوئیچ )
۵- شیر اطمینان یکطرفه
۶- شیر تخلیه
۷- مانومتر یا گیج
۸- شیر فلکه
