تاریخچه
اولین سیستم های فلوروسکوپی که به عنوان آشکارساز بود یک پرده فلوروسکوپی بود که پزشک مستقیماً آن را میدیده است. در این سیستم ها فوتون های اشعه ایکس که به پرده می رسند تبدیل به فوتون های نور مرئی میشود که توسط مشاهده کننده قابل رؤیت بود. جنس پرده ها سولفید کادمیم روی بودند و نورسبز متمایل به زرد متشعشع می کردند. یک شیشه سربی از پرتودهی زیاد اشعه ایکس محافظت می کرد و درجه تفکیک را می کاست. ولی عیب آن این بود که چون پرده، نور ضعیفی را تابش میکرد، پزشکان باید در اتاق تاریک کارمی کردند و قدرت تشخیص کنتراست آن ها کم بود. در سیستم های مدرن ، یک لوله تشدید کننده تقش آشکارساز را دارد. لوله تشدید کننده دارای یک پرده فلورسنت، کاتد نوری (فوتوکاتد) و پرده فسفوری است. فوتون های اشعه ایکس پس از برخورد به پرده فلورسنت به فوتون های نوری تبدیل می شوند.
الکترون های نوری را با پتانسیل kV 25 شتاب می دهند و توسط یک لنز الکترواستاتیکی روی یک پرده فسفوری کوچک متمرکز می کنند. سپس تصویر با یک دوربین تلویزیونی و یک سیستم بزرگ کننده قابل مشاهده است. گاهی به جای دوربین تلویزیونی از دوربین سینمایی mm 16 استفاده میشود که درجه تفکیک بهتری دارد ولی برای مشاهده در طول آزمایش دوربین تلویزیونی بهتر است.
فلوروسکوپی روش تصویربرداری است که اغلب توسط پزشک برای دستیابی به تصاویر‌ زنده از ساختارهای داخلی بدن بیمار به‌ وسیلۀ یک فلوروسکوپ انجام می‌گیرد‌. در بررسی‌ مجرای معده‌ای - روده‌ای شامل تنقیه با باریم، و جراحی ارتو‌پدی برای کاهش شکستگی‌ها و جایگزاری‌های فلز در بدن، آنژیوگرافی پا‌، قلب و رگ‌های مغزی‌،کاشت لوله‌های وزنی تغذیه ای‌، جراحی ارولوژی و ... کاربرد دارد. با توجه به اینکه اشعۀ x یک پرتو یونیزان است و می‌تواند برای بیمار مضر باشد، تنها در صورت نیاز باید از این روش استفاده کرد. در حالی‌ که پزشک سعی در کاهش دز جذب شده، توسط بیمار دارد، اما زمان طولانی این تست، به‌ طور معمول دوز جذبی بالایی را به بیمار تحمیل می‌ کند. پیشرفت‌های اخیر از جمله عکس‌برداری دیجیتالی از تصاویر به‌ دست آمده و استفاده از سیستم‌های آشکارساز صفحه تخت همچنان دوز تابش به بیمار را کاهش می‌ دهند. معرفی آشکارسازهای ‌صفحه تخت شرایط جایگزینی تشدید کننده‌های تصویر را فراهم کرد‌. این آشکارسازها حساسیت بیشتری به اشعۀ x دارند و در نتیجه توانایی کاهش دوز تابش به بیمار را دارا هستند. نسبت کنتراست در این آشکارسازها نسبت به تشدید کننده‌های تصویر، بهترشده است. آشکارسازهای صفحه تخت در محدودۀ وسیعی به‌ صورت خطی عمل می‌کنند در صورتی که نسبت کنتراست در تشدید کننده‌ها تا 35 به 1 نیز می‌رسد. رزولوشن فضایی آن‌ها به‌ طور تقریبی برابر است، گرچه در زمانی که تشدید‌ کننده ‌در حالت بزرگنمایی استفاده شود، کمی بهتر از صفحه تخت عمل می‌کند. آشکارسازهای‌ صفحه تخت ‌گران‌تر از تشدید‌ کننده‌های تصویر‌ند، درنتیجه بیشتر برای تصویرهایی با سرعت بالا مثل تصویربرداری عروقی و کاتترگذاری قلبی استفاده می‌شوند‌.

ساختار فیزیکی – مکانیکی دستگاه‌:
در ساده‌ ترین مدل، فلوئوروسکوپ از یک منبع تولید اشعه x و یک صفحۀ مادۀ فلوروسانت تشکیل شده و بیمار در بین این دو قرارمیگیرد.

تجهیزات فلوروسکوپی:

ساده‌ترين دستگاه فلوروسکوپي دارای ميز راديوگرافی، صفحۀ تشديد‌ کننده در بالای ميز و لوله‌ای است که در زیر تخت قرار میگیرد. صفحه، حاوی سولفيد کادميم است که روی ورقۀ نازک پوشش داده شده است و پايين صفحۀ محافظ پلاستيکی در وسط بيمار و صفحه شيشه‌ای سربی در طرف بيننده قرار گرفته است، اين مجموعه، داخل قاب فلزی قرار مي‌گيرد که از صفحه محافظت و حرکت تيوب زيرين را با آن هماهنگ مي‌کند‌. روشنايی صفحه فلورسنت را میتوان با افزايش جريان لوله، اضافه کرد.

تعويض کننده سريال (وسيله برای اسپات فيلم) :

اين قسمت، کاست را به محلي که آمادۀ پرتودهی است می آورد. سيستم اينترلاک اطمينان میدهد تا زمانی که لوله، زير تخت از حالت اسکی به راديوگرافی تبديل نشود و نتواند پرتو توليد کند، اندازه و ميدان پرتو، بسته به فاصله معين تا کانون، به‌ طور اتوماتيک محدود میشود. به کمک سلکتور قالب، هر اندازۀ دلخواه از فيلم را میتوان تحت تابش قرارداد يا توسط پوشش‌های سربی میتوان در قسمت‌های مختلف يک فيلم پرتودهی های متعدد داشت؛ يعنی يک فيلم را میتوان به دو چهار شش يا هشت قسمت کوچک تقسيم کرد.

مدهای عملکرد فلوئوروسکپی:
با استفاده از دستگاه‌های فلوئوروسکپی، ممکن است در سه حالت زیر، با توجه به نیاز، به تصویربرداری بپردازیم:

فلوئوروسکپی پیوسته:

بدون اینکه به قطع اشعه X بپردازیم، تصاویر برخط و زنده مشاهده میشود. این مد کاری فلوئوروسکوپی از امنیت بسیار پایین برخوردار خواهد بود.

فلوئوروسکپی تک پالس کوتاه:

در این حالت فلوئوروسکوپی همان رادیوگرافی و تک تصویر خواهد بود. به همین دلیل در این حالت از دز تشعشع بالاتر نیز می‌توان استفاده کرد.

فلوئوروسکوپی پالس با نرخ فریم متغیر:

در این حالت تصویربرداری به صورت پالسی خواهد بود یعنی در هر ثانیه چندین بار تشعشع قطع و وصل خواهد شد. به تعداد تصاویر گرفته شده در هر ثانیه، فریم گفته می‌شود که مشخص کننده رزولوشن زمانی تصاویر خواهد بود. یکی از محدود کننده‌های حداکثر فریم گرفته شده در هر ثانیه، مدت زمانی است که تیوب نیاز دارد تا روشن شده و تشعشع کند و دوباره خاموش شود. رزولوشن زمانی بسته به کاربرد و نیاز پزشک از ۷.۵ فریم تا ۳۵ فریم می‌تواند متغیر باشد. مهمترین کاربردهای فلوئوروسکوپی در استفاده از آن در مد کاری پالس با نرخ فریم متغیر خواهد بود. زیرا علاوه بر اینکه پیوسته نیست می‌تواند تغییرات زمانی را نیز به خوبی نشان دهد.

تغییر از وضعیت فلوروسکوپی به رادیوگرافی:
هنگام این تغییر وضعیت زیر اتفاق می افتد:
۱- ابتدا با فشار دادن کلید اکسپوژر مدارها برای اکسپوژرها آماده می شوند.
۲- مدارات فلوروسکوپی از مدار خارج می شوند.
۳- مدارات رادیوگرافی مورد نظر در مدار قرامی گیرند.
۴- کاست به محل اکسپوژر کشیده می شود.
۵- با ادامه فشار کلید اکسپوژر با فشار مجدد کلید، اکسپوژر انجام می شود.

تايمر فلوروسکوپی:

در اغلب بخش‌ها به مدار فلوروسکوپی، تايمری وصل است که زمان فلوروسکوپی هر بيمار را نشان میدهد. کاربر مدت هر آزمايش را روی تايمر انتخاب میکند. در فلوروسکوپ‌های جدید، از یک تقویت‌ کنندۀ تصویر و یک دوربین ویدیویی ccd برای ثبت و نمایش تصاویر روی مانیتور استفاده میشود. هنگامی‌ که پرتوهای x از بیمار عبور می‌کنند به مقادیر متفاوتی، براساس برخورد آن‌ها با ساختارهای داخلی متفاوت بدن، تضعیف می‌شوند و سایه‌ای از این ساختارها را روی صفحۀ فلوروسانت نمایان می‌کنند. تصاویر روی صفحه بر اثر بر‌هم کنش پرتوهای x تضعیف نشده، با اتم‌های موجود در صفحۀ نمایش و وقوع پدیدۀ فوتو‌الکتریک تشکیل می‌شوند تا انرژی پرتو‌ها را به الکترون‌ها منتقل می‌کند. از آن‌جایی که مقدار زیادی از انرژی الکترون‌ها به‌صورت گرما پراکنده می‌شود، صفحۀ فلویوروسانت این گرما را به نور مرئی تبدیل‌ کرده و تصاویر را ایجاد می‌کند‌.
دوربین‌های ccd امکان ضبط تصاویر متحرک و ذخیرۀ الکترونیکی را فراهم می‌کنند.

کاربردهای فلوئوروسکپی:
• جراحی‌های ارتوپدی
تصاویر فلروسکوپی از مجموعه‌ای از تصاویر پشت سر هم تصاویر رادیوگرافی بدست آمده است و چون کاربرد اصلی رادیوگرافی تصویربرداری از استخوان هاست، استفاده از فلروسکوپی در کاربردهای ارتوپدی جایگاه خود را پیدا کرده است. به خصوص در جراحی ها که نیاز است که شکستگی استخوان ها و تغییرات آن همزمان مشاهده شود.
• وارد کردن Catheter
در هنگام وارد کردن catheter دنبال کردن محل آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار خواهد بود. به همین علت از فلروسکوپی در آنژیوگرافی استفاده می‌شود.
• باریوم X-rays
باریوم به عنوان ماده کانتراست به بیمار خورانده میشود با این کار سبب میشود که در تصویربرداری X-ray، دستگاه گوارش از دیگر اعضای داخلی متمایز شود. بدین ترتیب میتوان حرکات، محل قرار گیری و شکل روده را مورد ارزیابی قرار داد. از این روش در تشخیص تومور نیز بکار گرفته می‌شود.
• مطالعه جریان‌های خون
دو تصویر گرفته شده در دو زمان را اگر از هم کم کنیم تنها جزئیاتی از تصاویر که در این فاصله زمانی تغییر یافته باقی می‌ماند. با استفاده از این روش پردازشی تصاویر دیجیتالی مشاهده جزئیاتی همچون رگ‌ها و جریان‌های درون آن ممکن خواهد شد.
با استفاده از همین تکنیک و اهمیت رادیولوژی در تصویربرداری از استخوان، از فلروسکوپی در کاربردهای دیگری همچون پیوند اعضا و تزریق درون زانو و مفاصل نیز استفاده می‌شود.

ساختار تيوپ تشديد کننده تصوير:
کار این تیوپ، تبديل تصوير اشعه ايکس به تصوير نوری قابل ديدن باروشنايی کافی ‌است. 
اجزای تيوپ: يک آند، کاتد و يا دو الکترود متمرکز‌کننده، که همگی درون يک محفظۀ شيشه‌ای ناقوسی شکل قرار دارند. کاتد همان صفحۀ بزرگ فسفر ورودی، آند، همان صفحة فسفر کوچک خروجی، و الکترود‌ها همان لنزهای الکترو استاتيکی هستند، که بين آند و کاتد، درون محفظۀ شيشه‌ای قرار دارند. تمام سطوح تيوپ بايد دارای کمی انحنا باشند تا در برابر اختلاف فشار بين درون (خلاء) و بيرون محفظه (هوا) مقاومت کنند. صفحۀ فسفر ورودی از يک ماده فلور‌سانس که به‌ صورت ذرات بخار در آمده و روی يک صفحه نازک آلومينيومی رسوب داده شده، تشکيل‌ شده و قطر آن بين 15تا20 سانتي‌متر است. ماده فلور‌سانس در واقع يدور سزيم است. در دستگاه‌های قديمی تر سولفور کادميم و روی تقويت شده استفاده میشد. جهت‌ گيری عمودی بلورهای csi، تراکم بيشتر و عدد اتمی بالاتر از خواص خوب csi است؛ همچنين اين ماده، دارای بهرۀ بالاتر بوده و وضوح تصوير ايجاد شده توسط آن بيشتر است. تبديل تعداد بيشتر فوتون‌های اشعۀ ايکس به فوتون‌های نوری باعث کاهش نويز تصوير میشود. کار صفحه فسفر، توليد نور متناسب با نورون اشعه تابيده شده است. فوتوکاتد يکی ديگر از اجزای تيوپ است و از مجموعه‌ای از ترکيبات آنتيموان و سزيم تشکيل شده است، تا تصوير فوتونی ايجاد شده توسط صفحه فسفر ورودی را به تصوير الکترونی تبديل کند؛ يعنی با برخورد نور، از خود، الکترون ساطع نمايد. اين الکترون‌ها با اختلا ف پتانسيل 25 تا 35 کيلووات (که بين آند و کاتد است) به طرف آند شتاب میگيرند‌. در طول مسير، توسط  لنزهای الکتروستاتيکی روی صفحۀ فسفر خروجی متمرکز میشوند‌. قطر صفحه فسفر خروجی 15 تا 25 ميلیمتر است. اين صفحه از بخارهای رسوب سولفات‌ کادميم فعال‌ شده با نقره، روی يک صفحه آلومينيومی نازک تشکيل شده است. تصوير تشکيل‌ شده روی صفحۀ خروجی، شدت روشنايی بسيار زيادتری نسبت به تصوير صفحه ورودی دارد. محفظه شيشه‌ای تيوپ 2 تا 4 ميلیمتر ضخامت دارد و در يک محفظۀ فلزی با پوشش سرب قرار گرفته است.

دو روش براي ديدن تصوير خروجي وجود دارد :
1- استفاده از سيستم نمايش آينه‌ای
2- استفاده از دوربين فيلمبرداری و صفحه نمايش تلويزيونی: درسيستم آينه‌ای، تصوير خروجی تيوب، توسط تعدادی عدسی و آينه به چشم فرد میرسد. مزيت اين روش، سادگی و هزينۀ پائين آن نسبت به سيستم نمايش تلويزيونی است، و عيب آن اين است که در هر لحظه، يک يا دو نفر میتوانند تصوير را ملاحظه کنند. در سيستم نمايش تلويزيونی، تصوير خروجی تيوب، توسط يک دوربين فيلمبرداری است که توسط يک صفحه نمايشگر تلويزيونی فوری نمايش‌ داده میشود. مزيت اين روش، مشاهدۀ همزمان چند تصوير است. امکان بهبود کنتراست تصوير و امکان ذخيره‌ سازی و انتقال تصاوير به محل ديگر، از مزایای آن است. عيب آن پيچيده‌ بودن و هزينه بالای تجهيزات آن است‌. اولين مسئله در مورد اين سيستم کوپل‌ کردن تصوير خروجي صفحه فسفر خروجی به دوربين تصوير برداری است. اين عمل به دو روش قابل انجام است:
سيستم فيبر‌نوری

سيستم عدسی

در سيستم فيبر نوری يک صفحۀ فيبر‌نوری نازک يک ارتباط خوب بين فسفر خروجی و تيوب تشديد‌ کننده و دوربين تلوزيونی برقرار میکند. در سيستم عدسی دو عدسی و يک آينۀ نيمه شفاف به‌کار میروند. عدسی اول، که به آن عدسی شيئی میگويند، نور ساطع‌ شده توسط صفحه فسفر خروجی را میگيرد و به يک‌ دسته نور موازی تبديل میکند. آينه نيمه شفاف در مسير اين نور باعث میشود تا دستۀ نور، به دو دسته تقسيم شود. يک دسته به عدسی دوربين رفته و بعد از همگرايی به ورودی دوربين تصوير برداری میرسد. دستۀ دوم نيز میتواند به ورودی يک سيستم تصوير‌برداری ديگر مثل دوربين اسپات فيلم يا دوربين سينمايی تحويل داده شود. با تعيين محل عدسی های چشمی با توجه به اندازۀ صفحۀ فسفر خروجی، ورودی دوربين میتواند کوپلينگ مناسب را بين اين دو ايجاد کند.

اندازه گیری دوز بیمار:
وسیله ای که دوز پرتو بیمار را طی آزمایشات تشخیص اندازه گیری می کند Diamentor است. این وسیله شامل اتاقک یونیزاسیون مسطح، پیش آمپلی فایر، وسیله اندازه گیری و نمایشگر است. با هر شمارش علایم صوتی از میکروفون پخش می شود. زمانی که شمارنده دوز آزمایشی را در یک آزمایش نشان داد، با فشار یک دکمه می توان آن را صفر کرد. هم چنین دوز بیمار را می توان با استفاده از دیسک های ترمولومینسانت اندازه گیری کرد.

بزرگ نمایی:
با اعمال انرژی به الکترود متمرکز کننده ثانویه می توان سطح کوچکی از فسفر ورودی را تاحد زیادی برای آنکه تمام سطح فسفر خروجی را بپوشاند بزرگ نمود.
به علت کاهش اندازه میدان ورودی، تعداد الکترون کمتر برای پوشش فسفر خروجی موجود خواهد بود.

رویت تصویر خروجی:

به چند طریق میتوان تصویر کوچک خروجی را مشاهده یا ثبت کرد:
۱- رویت مستقیم با چشم (امروزه کمتر صورت می گیرد)
۲- روی مانیتور تلوزیونی با استفاده از سیستم مدار بسته تلوزیونی
۳- فوتوگرافی تصویر روی فیلم های بریده و یا فیلم نواری
۴- ثبت تصویر روی سینه فیلم
۵- دوربین های تلوزیونی

در تصویر برداری پزشکی معمولا از دونوع دوربین تلویزیون استفاده میشود:
۱- دوربین ویدیکون
۲- دوربین پلابیکون

کینسکوپی:
با استفاده از سینه دوربین میتوان تصویر کوچک روی مانیتور تلویزیون را ضبط کرد. شاتر دوربین باید با باریکه الکترونی که صفحه مانیتور را جاروب می کند هماهنگ باشد.
مزیت روش ضبط سینمایی آن است که لازم نیست بیمار پرتوی بیش از آنچه برای ضبط تلوزیونی لازم است دریافت کند.

معایب این روش عبارتند از:
۱- از دست رفتن اطلاعات، زیرا شاتر دوربین سینمایی تا وقتی که قسمت جدید از فیلم کشیده شود بسته می ماند.
۲- احتمالا روی تصویر لکه ظاهر می شود،زیرا در هر فریم فیلم سینمایی از دوز کمتر استفاده می شود.
۳- اگر دوربین و سیستم تلوزیونی کاملا هماهنگ نباشد ممکن است خطوط افقی روی سینه فیلم ظاهر شود.

ساختار تیوپ تشدید کننده تصویر:
کار این تیوپ:
تبدیل تصویر اشعه ایکس به یک تصویر نوری قابل دیدن که شدت روشنایی آن به حد کافی بوده و بتوان آنرا به راحتی مشاهده کرد.

اجزاء تیوپ:
یک آند یک کاتد و یک یا دو الکترود متمرکز کننده که همگی درون یک محفظه شیشه ای ناقوسی شکل قرار دارند.
کاتد همان صفحه بزرگ فسفر ورودی (input phosphor)، آند همان صفحه فسفر کوچک خروجی (output phosphor) و الکترود های همان لنزهای الکترو استاتیکی هستند که بین آند و کاتد درون محفظه شیشه ای قرار دارند.
تمام سطوح تیوپ باید دارای کمی انحنا باشند تا در برابر اختلاف فشار بین درون (خلاء) و بیرون محفظه (هوا)مقاومت می کنند.
صفحه فسفر ورودی از یک ماده فلور سانس که بصورت ذرات بخار در آمده و روی یک صفحه نازک آلومینیومی رسوب داده شده تشکیل شده و قطر آن بین ۱۵تا۲۰ سانتیمتر است.
ماده فلور سانس در واقع یدور سزیم (csi) است. در دستگاه های قدیمی تر سولفور کادمیم و روی تقویت شده استفاده می شد. جهت گیری عمودی بلورهای csi، تراکم بیشتر و عدد اتمی بالاتر از خواص خوب csi می باشد. همچنین این ماده دارای بهره بالاتر بوده و رزولوشن یا دقت تصویر ایجاد شده توسط آن بیشتر است. تبدیل تعداد بیشتر فوتون های اشعه ی ایکس به فوتون های نوری باعث کاهش نویز تصویر می شود. کار صفحه فسفر تولید نور متناسب با نورون اشعه تابیده شده است.
فوتوکاتد یکی دیگر از اجزاء تیوپ است و از مجموعه ای از ترکیبات آنتیموان و سزیم تشکیل شده است تا تصویر فوتونی ایجاد شده توسط صفحه فسفر ورودی را به یک تصویر الکترونی تبدیل کند، یعنی با برخورد نور، از خود الکترون ساطع نماید.
این الکترون ها با اختلا ف پتانسیل ۲۵ تا ۳۵ کیلو وات (که بین آند و کاتد است) به طرف آند شتاب می گیرند. در طول مسیر توسط لنرهای الکتروستاتیکی روی صفحه فسفر خروجی متمرکز می شوند. قطر صفحه فسفر خروجی ۱۵ تا ۲۵ میلیمتر است. این صفحه از بخارات رسوب سولفات کادمیم فعال شده با نقره، روی یک صفحه آلومینیومی نازک تشکیل شده است. تصویر تشکیل شده روی صفحه خروجی شدت روشنایی بسیار زیادتری نسبت به تصویر صفحه ورودی دارد.
محفظه شیشه ای تیوپ ۲ تا ۴ میلیمتر ضخامت دارد ودر یک محفظه فلزی پوشش سرب قرار گرفته است.

دو روش برای دیدن تصویر خروجی وجود دارد:
۱- استفاده از از سیستم نمایش آینه ای
۲- استفاده از دوربین فیلمبرداری و صفحه نمایش تلویزیونی

درسیستم آینه ای تصویر خروجی تیوب توسط تعداد عدسی و آینه به چشم فرد می رسد. مزیت این روش سادگی و هزینه پائین آن نسبت به سیستم نمایش تلویزیونی است.عیب آن این است که در هر لحظه یک یا دو نفر می تواند تصویر را ملاحظه کنند.
در سیستم نمایش تلویزیونی تصویر خروجی تیوب توسط یک دوربین فیلمبرداری می باشد و توسط یک صفحه نمایشگر تلویزیونی به صورت بلادرنگ نمایش داده می شود. مزیت این روش مشاهده همزمان چند تصویر است. مزایای دیگر امکان بهبود کنتراست تصویر و امکان ذخیره سازی و انتقال تصاویر به محل دیگر می باشد.
عیب آن پیچیده بودن و هزینه بالای تجهیزات آن است.
اولین مسئله در مورد این سیستم کوپل کردن تصویر خروجی صفحه فسفر خروجی به دوربین تصویر برداری است.

امنیت در فلوئوروسکپی
تمام خطراتی که در رادیوگرافی وجود دارد در فلوئوروسکوپی با شدت بیشتر وجود دارد، زیرا تشعشع رسیده به مریض با پیوسته بودن بالاتر خواهد شد. در رادیوگرافی و فوئولروسکوپی دو خطر عمده بیمار و پرسنل را تهدید می‌کند:
• خطرات لحظه‌ای همچون سوختگی ناشی از تشعشع، که همان لحظه فرد را دچار مشکل می‌کند.
• پیامدهای آینده همچون سرطان، تغییر در ساختار ژن¬ها و اثر روی جنین که در آینده گریبان گیر بیمار خواهد شد.
اما منفعت‌هایی نیز هست که نیاز تشخیصی و درمانی بیمار در تصویرگری برای پزشک ایجاد می‌کند. لذا ترازویی به وجود آمد که در یک کفه خطرات و در کفهٔ دیگر منفعت‌های تصویرگری وجود دارد و پزشک وظیفه دارد که بین این دو سبک سنگین کرده و این روش تصویرگری را تجویز کند.
به همین دلیل تمام روش‌های ایمنی که برای فلروسکوپی ذکر خواهد شد با یک اصل کلی “تا آنجا که در کاربرد تصویر ایجاد مشکل نکند” محدود خواهد شد.

نکات کاربری دستگاه‌:
در فلوروسکوپی برای بررسی یک جنبش مانند حرکت مادۀ بلعیده‌ شده در لولۀ گوارش از مادۀ حاجب (کنتراست‌ ساز) استفاده می‌کنند. برای بررسی لولۀ گوارش اغلب از سولفات باریم استفاده می‌شود که به‌ صورت پودر است و قبل از مصرف با آب مخلوط می‌شود. این مادۀ کنتراست ساز به دلیل اختلاف چگالی و در نتیجه اختلاف جزیی که با بافت‌های اطراف خود (لولۀ گوارش) دارد، کنتراست تصاویر را در فلوروسکوپی بهبود میبخشد. در صورت امکان، سیستم را پشت یک سد اشعه x قرار داده و در طول پرتو دهی در سمت دیگر مانع بایستید، در صورتی‌ که چنین مانعی وجود نداشت، استفاده از محافظ سربی و دستکش‌های سربی ضروری است.